Remaster, Remake και “Reimagine”

Coffee and Games 06.03.2021:

“Ένας φίλος ήρθε απόψε από τα παλιά”, και η αγάπη μου με το DragonBall με ξαναεπιασε, εξού και παίζω το Super DragonBall Heroes: World Mission. Πιο μεγάλους τίτλους να βάζεις Bandai μου, πάει καλά αυτό! Ωραίο το game παρόλα αυτά. Ίσως μέσα στα καλύτερα top3 card games που έχω παίξει (όχι ότι έχω παίξει και πολλά) για ένα λόγο και μόνο, δεν υπάρχει σωστό deck! Αν ψάξεις τις κάρτες και φτιάξεις κάτι που σου αρέσει και ξέρεις να το παίζεις, κυριολεκτικά όλες οι κάρτες και οι στρατηγικές που σου δίνει δουλεύουν, δεν είναι σαν κάτι άλλα που βρίσκουν το καλύτερο deck και όλοι στο ιντερνέτ παίζουν τις ίδιες κάρτες με την ίδια στρατηγική, “γκουχhearthstoneγκουχ….”! Συγνώμη με έπιασε ένας βήχας ξαφνικά! Γιατί πολύ απλά και τις καλύτερες κάρτες του game να βάλεις στο deck σου, μπορεί κάποιος με τις, φαινομενικά, πιο άχρηστες να φτιάξει κάτι και να σε νικήσει. Εκεί είναι όλη η μαγεία του.

Η πρώτη φράση του κειμένου κολλάει και με το θέμα σήμερα που έχει να κάνει με κάτι που με καίει καιρό τώρα, ειδικά όταν ακούω παλιά podcast από παιδιά και sites που μου αρέσουν. Έχω μια συνήθεια κάθε φορά που παίζω κάτι που δεν έχει και πολύ story (καλή ώρα όπως το DragonBall τώρα) έχω πάντα από πίσω κάτι να ακούγεται. Επίσης έχω μεγάλη αγάπη, ας το πούμε, στα retrospective. Μου αρέσει πολύ να ακούω παλιές εκπομπές για πράγματα που οι άνθρωποι αυτοί πίστευαν ότι θα γίνουν, αφού πλέον ξέρουμε αν έγιναν ή όχι. Τέλος πάντων με τα πολλά φτάνω κάποια στιγμή σε εκπομπές του 2019 (τι; retrospective είναι το 2019; anyway) και ακούω πολλά παράπονα για το Resident Evil 2 Remake και την υποψηφιότητα του σε πολλά μέσα τότε. Τα παράπονα έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι το game είναι “απλά ένα remake” και δεν του αξίζει να είναι εκεί.

Για να πιάσουμε το θέμα μου με αυτές τις δηλώσεις θα πρέπει λίγο να ξεχωρίσουμε στο κεφάλι μας τι σημαίνουν οι λέξεις “remaster”, “remake” και “reimagine”. Αυτές είναι τρεις κατηγορίες που εγώ προσωπικά κατατάσσω τα παλιά games που μας τα φέρνουν πάλι κοντά μας με κάποιο τρόπο. Άσε τις εταιρείες να λένε ότι θέλουν. Όταν θα εξηγήσω το σκεπτικό μου πιστεύω ότι πολλοί θα καταλάβετε και ίσως συμφωνείτε με αυτή την κατηγοριοποίηση.

Πιάνοντας το πιο απλό, και ίσως αυτό που θέλει τη λιγότερη δουλειά από το εκάστοτε studio, έχουμε τα “remasters”. Αυτά είναι game που δεν έχει αλλάξει τίποτα από τον κώδικα τους, τα γραφικά τους κτλ. Η μόνη κίνηση που έχει γίνει από το studio είναι να τα κάνουν καλύτερη ανάλυση στην εικόνα, για να φύγει αυτή η “θολαδα” που έχουν τα παλιά games, και τις περισσότερες των περιπτώσεων να τα κάνουν να τρέχουν και καλύτερα, με αύξηση των FPS. Αυτά! Τέτοιοι τίτλοι ήρθαν κοντά μας κατά κόρον στη γενιά PlayStation 3 και Xbox 360 αλλά και την επόμενη, PlayStation 4 και Xbox One. Αυτό είναι που κάνει και η Nintendo πλέον στο Switch με τα games από το WiiU, αν και σε αυτή την περίπτωση, σχεδόν πάντα, θα βάλει το κάτι παραπάνω μέσα στην remaster έκδοση, είτε με κάποια πίστα, κάποιο χαρακτήρα κτλ. Παραδείγματα είναι τα Prince of Persia Trilogy (PS3), Τhe Last of Us (PS4), Silent Hill HD Collection (PS3, Xbox360), Devil May Cry HD Collection (PS3, Xbox360, PS4, Xbox1) κτλ. Πιστεύω πιάσατε το νόημα.

Επόμενη κατηγορία, με αρκετά περισσότερη δουλειά από την προηγούμενη είναι τα “remakes”. Εδώ έχουμε να κάνουμε με game που είναι τα ίδια παιχτικά, οπότε φαντάζομαι και στο κώδικά τους, αλλά έχουμε καινούργιο “περιτύλιγμα” αν θέλετε. Δηλαδή αυτό που αλλαζει στο game είναι τα γραφικά του και, ίσως, η μουσική του. Έτσι έχουμε το ίδιο game στην “καρδιά και στο μυαλό” αλλά έχουμε ένα “σώμα” που είναι στο σήμερα με πολύ ωραία εξωτερικά χαρακτηριστικά. Αυτά είναι νομίζω για εμάς τους “παλιούς”, που αλλιώς θυμόμαστε ένα game και αλλιώς ήταν στην αλήθεια! Γιατί έτσι μπορούμε να παίξουμε αυτό που θυμόμασταν αλλά με τα γραφικά του σήμερα. Αυτά άρχισαν να έρχονται στα χέρια μας πάλι από την εποχή του PlayStation 3 και Xbox 360 αλλά είδαν την μεγάλη άνθηση τους στο PlayStation 4 και το Xbox One. Παραδείγματα σε αυτά έχουμε με ονόματα όπως, Halo Anniversary (Xbox360), Fable Anniversary (Xbox360), Shadow of the Colossus (PS4), Demon’s Souls (PS5) κτλ. Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με τίτλους που το μόνο καινούργιο τους είναι τα γραφικά.

Μέχρι εδώ δέχομαι να μου πεις ότι κάποια games από αυτές τις κατηγορίες δεν αξίζει να είναι σε κάποια βραβεία με θέμα gameplay, μουσική (αν αυτή δεν έχει αλλάξει από το πρωτότυπο), σενάριο κτλ. Πχ. με το σκεπτικό ότι δεν μπορείς το 2020 να βραβεύεις ένα σενάριο που έχει γραφτεί το 1999, ξέρω ‘γω.

Τέλος έχουμε τα “reimagine”, ένα όνομα που έχω χρησιμοποιώ εγώ, παρμένο βέβαια από άλλον σαν ιδέα. Αυτά είναι και τα games με την περισσότερη δουλειά. Είναι games που δεν έχουν σχέση σε τίποτα με τα παλιά, πέραν χαρακτήρων, ονόματος και, όπως είναι λογικό, πολλών περιστατικών στο σενάριο που είναι ίδια αλλά από άλλη οπτική ή προσαρμοσμένα στις ανάγκες του καινούργιου game που φτιάχνει το studio. Εδώ μιλάμε για κάτι το τελείως καινούργιο. Οι τίτλοι που μπαίνουν σε αυτή την κατηγορία δεν έχουν μόνο καινούργια γραφικά και μουσική, αλλά έχουν αλλάξει τελείως από το πρωτότυπο και το gameplay είναι διαφορετικό, αν και μοιάζει (όπως είναι λογικό) σε σημεία με το αρχικό game. Οπότε για εμένα αυτά είναι άλλα games σε σχέση με τα αρχικά τους. Το χορό άρχισε η Nintendo με το GameCube τότε με τίτλους του PlayStation (1) που τους έβαλαν στην κονσόλα τους αλλά σε κάτι το τελείως διαφορετικό με τα αρχικά που είναι κάτι που γίνεται μέχρι και σήμερα, και αρκετές φορές τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά. Εδώ έχουμε τίτλους όπως Resident Evil Remake (GC), Metal Gear Solid: The Twin Snakes (GC), Resident Evil 2 Remake (PS4, Xbox1), Final Fantasy VII Remake (PS4, PS5) κτλ.

Αφού σας έδωσα να καταλάβετε το σκεπτικό μου πάμε τώρα και στη αγαπημένη μου σειρά, Resident Evil. Το Resident Evil Remake είναι ένα περίεργο παράδειγμα γιατί κολλάει σε δύο κατηγορίες, το αρχικό RE Remake είναι reimagine, αυτό που έχουμε όμως στα χέρια μας σε PlayStation 4 και Xbox One είναι remaster! Πιστεύω ότι είναι εύκολο να κάνετε τα "μαθηματικά" στο μυαλό σας και να πιάσετε τη διαφορά μεταξύ των δύο, ίδιων στα χαρτιά, games. Και τέλος πάμε στο παράπονο μου με το Resident Evil 2 Remake και αυτά που ακούγονται ότι δεν άξιζε να είναι υποψήφιο σε βραβεία το 2019.

Το Resident Evil 2 Remake, και πάλι άσχετα τι λέει ο τίτλος και η Capcom, είναι reimagine και όχι απλά ένα remake. Το συγκεκριμένο game είναι ένα project που φτιάχτηκε από την αρχή. Πέρα από ονόματα, τοποθεσίες και κάποιες σεναριακές πλοκές, όλα τα άλλα είναι φτιαγμένα από την αρχή. Ακόμα αυτά που είναι “ίδια” δεν είναι ίδια! Οι “ίδιες” τοποθεσίες έχουν αλλάξει πολύ από το αρχικό game, οι “ίδιοι” χαρακτήρες έχουν αλλάξει (όχι πολύ αυτοί όμως) από το αρχικό game, το δε σενάριο πέρα από την αρχή και το τέλος (και κάποια πολύ βασικά plot points) είναι διαφορετικό. Αλλιώς γνωρίζει ο Leon την Ada στο αρχικό game αλλιώς εδώ, αλλιώς είδαμε το Αρχηγό της Αστυνομίας Irons στο αρχικό game κι αλλιώς εδώ, και πάλι όμως κρατόντας τα βασικά χαρακτηριστικά τους σαν πρόσωπα για να μην αλλάξει η βασική ιδέα από πίσω τους. Αυτά είναι δύο παραδείγματα στο σενάριο. Δεν πιάνω τα γραφικά γιατί εννοείται ότι θα ήταν καλύτερα. Το gameplay είναι κάτι τελείως διαφορετικό, κρατώντας όμως τα βασικά για να μην είναι τελείως ξένο. Σαν παλιός fan της σειράς αυτό είναι κάτι το απρόσμενο. Μετέφεραν το gameplay του Resi 2 στο σήμερα με τρόπο που κανένας άλλος δεν έχει κάνει reimagine μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω άλλον τίτλο που να μπορεί να το κάνει αυτό. Μ**ακίες λέω και το FFVII το κάνει αυτό, έτσι λένε τουλάχιστον δεν το έχω παίξει. Τέλος πάντων το πιάσατε τι θέλω να πω. Πάμε στον ήχο. Μουσικά έχει άλλα θέματα, όπου κάποια από αυτά πατάνε στο παλιό soundtrack σίγουρα. Εκ φύσεως μιας και έχει αλλάξει το gameplay, έχει αλλάξει το πως ακούμε το game. Και γι' αυτό μπορώ να πω ότι είναι κάτι που έχει κάνει “παπάδες” η Capcom. Δεν μπορώ να καταλάβω, λοιπόν, γιατί να μην συμπεριφέρομαι στο Resi 2 Remaster σαν να είναι καινούργιο game από τη στιγμή που είναι. Το ίδιο πάει και στο FFVII, το ίδιο και στο MGS (του GC), όλα αυτά δεν είναι τα ίδια games με τα παλία. Ακόμα και αν αγνοήσεις το γεγονός ότι διαφέρουν (κάποια λίγο, κάποιο πιο πολύ) στο βασικό σενάριο, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι παίζουν τελείως, μα τελείως διαφορετικά από τα πρωτότυπα. Όποτε ένας τίτλους που παίζει διαφορετικά από κάποιον άλλον γιατί δεν είναι άλλο game;

Anyway, αυτό ήταν το παράπονο μου, το είπα, ηρέμησα και όλα καλά! Θέλω να πιστεύω ότι βοήθησα κάπως να βάλετε μια σειρά στις μ**ακίες που μας λέει η κάθε εταιρεία που παίζει με τις λέξεις απλά και μόνο για το marketing του θέματος! Και τέλος για ακόμα μια φορά σε ότι βραβεία και αν ήταν υποψήφιο το Resi 2 Remake και όσα κι αν πήρε, τα άξιζε και με το παραπάνω καθώς μιλάμε για ένα survival-horror τίτλο που τα κάνει (σχεδόν) όλα καλά και δεν έχει και μεγάλη σχέση με ένα game που βγήκε από την ίδια εταιρεία το 1998 με το ίδιο όνομα!