“Ένα ματσάκι ακόμα”

Coffee and Games 13.03.2021:

Έχω αυτό το κακό που με πιάνει ώρες-ώρες και για κάποιο λόγο θέλω να “χάσω” το χρόνο μου σε τέτοια games. Apex Legends λοιπόν. Γιατί το Apex; Πολύ απλά γιατί είναι αυτό που παίζουν όλοι τώρα στο Steam. Ήθελα να παίξω κάτι τέτοιο στον υπολογιστή μου, καθώς πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερα να παίζεις FPS με ποντίκι-πληκτρολόγιο ακόμα και αν δεν μπορείς, όπως εγώ. Είμαι παιδί των κονσολών τι να κάνω; Δεν μπορώ να παίξω καλά η αλήθεια είναι με το πληκτρολόγιο, συνήθως ξεχνάω που είναι τα κουμπιά και τι κάνει τι με τόσες επιλογές! Είμαι σίγουρος όμως ότι το πολύ σε ένα μήνα θα το έχω βαρεθεί και αυτό και θα το παρατήσω, ίσως “κλαίγοντας” τις ώρες που έχασα σε αυτό αντί να παίζω κάτι που έχει αρχή-μέση-τέλος.

Αφορμή από το game που παίζω, και σαν συνέχεια αν θέλετε στα κείμενα που κράζω τους publishers της βιομηχανίας (που πλέον έχουν γίνει αρκετά), θα ήθελα να θίξω το θέμα με όλα τα free-to-play multiplayer games που μας πασάρουν όλοι οι publishers.

Το κακό για εμένα αρχίζει από το γεγονός ότι όλοι έχουν από ένα. Έτσι όπως το βλέπω εγώ, ακόμα και τώρα που δεν έχω κάποια βασική δουλειά, δεν υπάρχει χρόνος για να τα παίξεις όλα από όλους. Το πιο πιθανό είναι ότι θα βρεις αυτό που σου αρέσει και θα κάτσεις εκεί για πάντα, με την προϋπόθεση σίγουρα ότι σου αρέσουν αυτά τα games. Θα μου πεις από την άλλη όμως ποτέ δεν ξέρεις τι ιδέες έχουν οι developers και να αν δεν υπάρχει κάτι για να τους σπρώξει να αλλάξουν τις βάσεις για αυτό ακόμα θα ήμασταν στα multiplayer του Call of Duty και του Counter Strike για την περίπτωση που μιλάμε τώρα. Αυτό είναι καλό όσον αφορά τον αριθμό των games αυτών αλλά όπως είπα και πιο πάνω δεν υπάρχει χρόνος για τα παίξεις όλα, οπότε λογικά θα μείνεις με ένα, άντε το πολύ δύο, αν θες να βλέπεις και κάτι άλλο σε setting ή χαρακτήρες.

Για να αναπτύξω λίγο παραπάνω το σκεπτικο μου με τις ιδέες των developers και την εξέλιξη του είδους θα πρέπει να δούμε τα games αυτά που μας έφεραν μέχρι εδώ, έτσι ώστε βάλουμε τα πράγματα σε μια (χρονολογική) σειρά και να δούμε αν έχουμε πάρει κάτι καλό τελικά από εκεί. Νομίζω ότι το πρώτο μεγάλο “μπαμ” έγινε με το Counter Strike. Καλά δεν θα μιλήσω εδώ για την ιστορία των FPS στο multiplayer, που αρχίζει με το Doom, αλλά με αυτά που έκαναν το κάτι παραπάνω και ήταν λίγο πιο απαιτητικά από το “μπαίνω και σκοτώνω σε κάθε ματς” και πάλι από την αρχή. Έχουμε τα Unreal Tournament, που επίσης πήγαν πολύ καλά και μετά έρχεται η Activision με το δεύτερο Call of Duty. Τουλάχιστον από την εμπειρία που είχα εγώ σαν gamer, θυμάμαι το 2ο CoD να είναι αυτό που έκανε το, επόμενο, μεγάλο “μπαμ” στα multiplayer και όλα τα CoD μετά πήραν τη σειρά τους. Χωρίς να είμαι 100% σίγουρος, μιας και έχω πολύ καιρό να παίξω CoD, νομίζω ότι οι βελτιώσεις και οι αναβαθμίσεις που γίνονται σε αυτόν τον τομέα στο κάθε καινούργιο CoD αγγίζουν τα στενά πλαίσια των αθλητικών τίτλων, δηλαδή αλλάζουμε κάτι από το game απλά για να το ξανάλάξουμε την επόμενη χρονιά για να πούμε ότι κάτι κάναμε ένα χρόνο! Το κακό με το CoD, εκτός της μη εμφανή εξέλιξης του σαν game, ήταν το ότι ήθελες ώρα για να μάθεις τα όπλα, να μάθεις τις πίστες κτλ.

Μετά έχουμε την ιστορία με το Overwatch (και το Battleborn) το οποίο στην ουσία έχει πάρει την ιδέα του Team Fortress, των “Hero Shooters”, έχει βάλει μέσα το “μαγικό χέρι της” η Blizzard και τελικά είχαμε κάτι που ακόμα και σήμερα έχει δυνατή κοινότητα και είναι πολύ καλό σε αυτό που κάνει σαν game. Από αυτό έχω και προσωπική εμπειρία καθώς κάποια χρόνια πίσω, δύο αν δεν κάνω λάθος, πέρασα και εγώ από τις τάξεις του game για κανένα μήνα. Είναι ωραία η υλοποίηση της ιδέας του Team Fortress μέσα από τα μάτια της Blizzard. Και στα δύο αυτά games το πολύ ωραίο είναι ότι ξεφεύγουμε από τη νόρμα των multiplayer FPS και δεν χρειάζεται να σκοτώνεις ότι κινείται, καθώς κάποιες φορές άλλη είναι η αποστολή του χάρτη ή δεν είναι αυτό ο ρόλος σου στην ομάδα. Εκεί νομίζω είναι που με κέρδισε το Overwatch, μιας και ακόμα και αν δεν είχα τα πολλά kills ήμουν, κάποιες φορές, πρώτος στην ομάδα μου απλά γιατί έπαιζα καλά το ρόλο μου σε αυτή. Το κακό με το Overwatch είναι ότι ήθελες ώρα και πολύ παιχνίδι για να μάθεις τις πίστες, τις αποστολές σε κάθε μία από αυτές, τους ήρωες, το ρόλο στο στην ομάδα κτλ.

Μετά από το πουθενά είχαμε το PUBG, το πρώτο διάσημο “battle royale”. Το οποίο αν και δεν ήταν free-to-play (όπως και το Overwatch) για κάποιο λόγο έκανε όλο το κόσμο να παραμιλάει με αυτό! Μεταξύ μας νομίζω ότι το βοήθησε πολύ το ότι πολλοί streamers της εποχής μας το έλιωσαν στα stream τους. Το game είναι καλό σε αυτό που θέλει να κάνει και σίγουρα είναι γρήγορο στο να μπεις-βγει από ματς, κάτι που κάνει το “ακόμα ένα ματσάκι” δεύτερη φύση και τελικά ο ήλιος βγαίνει το πρωί και εσύ νομίζεις ότι είναι ακόμα μεσάνυχτα και έχεις ώρα να κοιμηθείς πριν τη δουλειά! Βασικό του στοιχείου είναι ότι αλλάζει τον τρόπο που βλέπεις τα multiplayer, καθώς είναι το πρώτο τόσο διάσημο που έχει εκατό παίκτες μέσα στο χάρτη, κάτι που μέχρι τότε πολύ λίγα games είχαν κάνει και η αλήθεια ήταν ότι δεν ήταν και τόσο διάσημα, “CoD-διάσημα”, όπως το Plannetside 2 ας πούμε (που μπορεί να έχει μέχρι και χίλια και βάλε άτομα ανά μάχη). Το κακό με το PUBG, πέραν του γεγονότος ότι είχε έναν χάρτη για πολύ καιρό, είναι το ότι θέλει χρόνο για να μάθεις πως παίζεις σωστά, να κάνεις τακτικές να δεις που θα πέσεις στο χάρτη κτλ.

Έχουμε το Fortnite, το οποίο σαν τίτλος έχει περάσει κάποιες “περιπέτειες” πριν γίνει αυτό που είναι σήμερα. Ακόμα ένα game που πιστεύω πολύ ότι έχει γίνει γνωστό εξαιτίας των streamers αλλά αυτό είναι κάτι που μπορείς να πεις, σχεδόν, για όλα τα “από το πουθενά” games που γίνονται διάσημα τα τελευταία πέντε με δέκα χρόνια. Για το Fortnite και αν δεν έχω τίποτα να πω! Δεν έχω παίξει και δεν έχω δει σχεδόν τίποτα από το game. Ξέρω και έχω διαβάσει τα βασικά του γνωρίσματα και πως παίζει αλλά ποτέ δεν μου έκανε “κλικ” ούτε να το κατεβάζω για δοκιμή, μιας και είναι free-to-play και θα μπορούσα να του ρίξω μια ματιά. Το κακό με το Fortnite είναι ότι θέλει ώρα. Θέλει ώρα να μάθεις το χάρτη, ώρα να μάθεις τα όπλα αλλά κυρίως ώρα να μάθεις τους μηχανισμούς του game καθώς εδώ δεν σκοτώνουμε μόνο αλλά χτίζουμε κιόλας, κάτι που βοηθάει στην επιβίωση του χαρακτήρα και του παίκτη στο εκάστοτε ματς, και σε ένα game με εκατό παίκτες να προσπαθούν να “φάνε” ο ένας τον άλλον κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο.

Τέλος έρχεται το Apex, που είναι μια μίξη του Overwatch (με ήρωες) και του PUBG (με πολλούς παίκτες και μεγάλο χάρτη). Αυτό είναι και το μόνο πράγμα που έχει να προσφέρει το game στον τομέα. Είναι όμως ωραία δοσμένη η ένωση των δύο άλλων games. Για ακόμα μια, τελευταία ίσως, φορά έχουμε το ότι πρέπει να του δώσεις χρόνο, πρέπει να μάθεις τις πίστες, του ήρωες, τα όπλα, το πως να κινήσαι κτλ. Δεν είναι βέβαια μόνο το Apex, έχει βγάλει και η Ubisoft κάτι παρόμοιο που ακούει στο όνομα Hyper Scape, που πάλι παίρνει κάτι από εδώ, κάτι από εκεί και προσπαθεί να κάνει κάτι το “καινούργιο”.

Από αυτή την πολύ μικρή και επιφανειακή αναδρομή βλέπουμε ότι ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά τα games είναι ο χρόνος. Όλα αυτά θέλουν πολύ από τον ελεύθερο χρόνο σας. Με την προϋπόθεση ότι θέλετε να είστε ανταγωνιστικός σε αυτά βέβαια, αλλά για εμένα να παίζεις ένα game με τέτοια βάση στο gameplay και στους “στόχους” που έχει και να μην θέλεις να είσαι ανταγωνιστικός είναι λίγο άτοπο. Όποτε, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, πάμε κατευθείαν στο ότι θέλεις να γίνεις καλύτερος από τους άλλους. Οπότε πρέπει να δώσεις πολύ χρόνο. Με την κάθε εταιρεία να βγάζει και από ένα, αλήθεια πόσο χρόνο νομίζουν ότι έχουμε στις ζωές μας για αυτά; Ακόμα και streamer να είσαι, ή κάτι άλλο, και να μπορείς να παίζεις κάθε μέρα πολλές ώρες, πως θα διαχωρίσεις την ημέρα σου για να μπεις σε όλα; Δεν βγαίνει! Τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό. Βάλε μέσα ότι μπορεί να θέλεις να παίζεις και κάποιο single player game κάπου-κάπου, βάλε ότι μπορεί να θες να παίξεις κανένα GaaS RPG, ε, πότε θα τα κάνεις όλα αυτά;

Εν κατακλείδι για εμένα το κακό στη βιομηχανία δεν είναι στο γεγονός ότι καθένας προσπαθεί να βγάλει και από ένα, στην τελική μπορεί να σκεφτούν κάτι το διαφορετικό στην φόρμα. Τα κακά είναι δύο, από αυτές τις κινήσεις βλέπουμε πόσο έρμαια των καταστάσεων είναι οι μεγάλοι publishers που αντί να προσπαθούν να κάνουν κάτι καινούργιο και καλό, πάνε πίσω από κάτι που έκανε κάποιος άλλος και έκανε επιτυχία αλλά “με το δικό τους τρόπο” για να διαφέρουν. Δεύτερον, για να γίνει η ανάπτυξη αυτών των games οι publishers παίρνουν ομάδες και developers που είναι κάτω από αυτούς και μπορεί να έχουν “την καλύτερη ιδέα” για κάτι καινούργιο και καινοτόμο αλλά επειδή δεν είναι της μόδας δεν το κάνουν. Κάτι που τελικά μπορεί να γίνει μόδα αλλά μέχρι να γίνει δεν θα τους αφήσουν να το κάνουν. Με αυτό το τελευταίο εννοώ ότι πχ και η Activision θα μπορούσε να κάνει κάτι σαν battle-royal πολύ πριν το PUBG αλλά αφού δεν πουλούσε τότε, και κατ’ επέκταση πουλάει το δικό μας με τη λιγότερη δυνατή δουλειά, γιατί να το κάνεις; Μετά όμως “έτρεχαν πίσω” από την PUBG Corporation για να κάνουν το ίδιο…. Τι να πω; Ο καθενας “ψηφίζει” με το πορτοφόλι του και τις “εργατοώρες" που βάζει σε κάθε game. Το μόνο που μπορώ να πω, και να προτείνω αν θέλετε, είναι τουλάχιστον να μην αγοράζεται/παίζεται με τις ώρες κάτι και στα διαλείμματα από αυτό κράζετε την εκάστοτε εταιρεία γιατί δεν το έβγαλε σωστά (ή είναι το ίδιο με πέρυσι κτλ) αλλά μετά πάλι πίσω στο ίδιο game. Ή μην το πάρεις και σταμάτα να παίζεις ή κάνε “τουμπεκί” και δώσε τους ότι σου ζητάνε χωρίς να έχουν κάνει, σχεδόν, καμία δουλειά! Αλλά να ξέρεις ότι 100% θα φας κράξιμο από εμένα αν είσαι στην 2η κατηγορία! :)