Blade II, Movie Review

SuperHero Archives 09.04.2021:

Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο! Αυτός θα ήταν ο υπότιτλος του κειμένου μου σήμερα αν έβαζα υπότιτλους στα κείμενα. Έχουμε την πρώτη ταινία Blade που κάνει σχεδόν ότι κάνει καλά, δεν υπάρχουν παραφωνίες στο σενάριο, οι ηθοποιοί κάνουν τη δουλειά τους, η ατμόσφαιρα είναι εκεί και τελικά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Έρχεται όμως ο del Toro στο project και με το “μαγικό ραβδί” του κάνει το πολύ καλό αποτέλεσμα, πολύ καλύτερο (νομίζω συντακτικά αυτό είναι λάθος αλλά έπρεπε να το γράψω έτσι)! Η ταινία παίρνει όλα τα καλά της πρώτης και τα κάνει ακόμα καλύτερα, χωρίς όμως να παίζει με πολλά καινούργια αλλά ποιός νοιάζεται; Ναι, είναι πολύ ωραίο ένα sequel να βάζει κι άλλα στοιχεία στην αρχική δημιουργία αλλά όταν αυτό το sequel κάνει τα πάντα από την αρχική δημιουργία ακόμα καλύτερα ποιός νοιάζεται αν βάζει καινούργια πράγματα μέσα σε αυτή; Disclaimer, δεν είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι ακριβώς το ίδιο σεναριακά ή κάτι, κάτι τέτοιο θα ήταν τουλάχιστον άχρηστο, απλά εννοώ ότι δεν έχει κάνει τίποτα το ολοκληρωτικά καινούργιο σαν δημιουργία, απλά κάνει ότι και η πρώτη πολύ-πολύ καλύτερα.

Από την αρχή αυτό που βλέπουμε είναι ότι σε αυτή την ταινία τα λεφτά έπεσαν χωρίς δυσταγμό. Πολύ καλύτερες κάμερες (ή κάποιο κόλπο έκανε η παραγωγή και όλα φαίνονται καλύτερα), πολύ καλύτερες, και “ποζεράδικες”, σκηνές δράσης και τέλος πολύ καλύτερα CGI. Πραγματικά τα πάντα στον οπτικό τομέα είναι ένα σκαλί παραπάνω. Αυτό βέβαια χωρίς να χαθεί αυτή η “βρωμιά” που είχε η πρώτη ταινία, “βρωμια” που εδώ επιτυγχάνεται με άλλα τεχνάσματα από τον σκηνοθέτη. Άσχημα για ακόμα μια φορά υπάρχουν αλλά είναι πολύ λίγα και τα ξεχνάς. Για να τα “μπερδέψω” λίγο τα πράγματα, για ακόμα μια φορά θα αρχίσω από τον villain μας μιας και η ταινία ανοίγει με αυτόν πρώτα.

Ο villain μας ακούει στο όνομα Jared Nomak και αν δεν κάνω μεγάλο λάθος είναι καθαρά δημιουργία της ταινίας αυτής και δεν υπάρχει στα comics. Από την αρχή, λοιπόν, τον βλέπουμε να είναι μια μεγάλη απειλή για τα βαμπίρ, για να το θέσεις πολύ απλά μπορείς να πεις ότι είναι ένα νέο είδος βαμπίρ το οποίο τρέφεται και με ανθρώπους αλλά και με βαμπίρ. Είναι πολύ πιο δυνατός, σε φυσική δύναμη, από τα απλά βαμπίρ και τέλος πέρα από το φως του ήλιου δεν έχει καμία άλλη αδυναμία τους. Αυτά τα στοιχεία τον κάνουν έναν δυνατό εχθρό για τον Blade και μια μόνιμη απειλή για όλους. Όπως και τα βαμπίρ αν “φάει” όποιον και δεν τον σκοτώσει, αυτός γίνεται το ίδιο είδος με τον Nomak. Φαινομενικά δεν έχει κάποιο σχέδιο σαν κακός, πέραν από την επιβίωση τη δική του αλλά και του είδους του, που ακούει στο όνομα “Reapers”. Έτσι πάει μέχρι το τέλος της ταινίας και ίσως το μόνο που θα μπορούσα να πω ότι είναι κάτι που έχει στο μυαλό του να κάνει είναι τελικά ότι επιζητά την αποδοχή της οικογένειας του, μάλλον. Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν πειράζει όμως, μιας και σαν απειλή για τον (αντί)ήρωα μας είναι πολύ καλή, σίγουρα θα μπορούσε να είναι λίγο πιο περίπλοκος σαν χαρακτήρας, ας πούμε, αλλά ότι χάνει από εκεί το παίρνει πίσω στο σενάριο και στο τι τελικά οδήγησε στη δημιουργία του σαν είδος, οπότε εγώ λέω όλα καλά! Δεν έχω κανένα θέμα με το “ρηχό” villain μας.

Ο villain αυτός είναι το θέμα που θα κινήσει τα βαμπίρ για να προσπαθήσουν μία συνεργασία με τον Blade για την εξόντωση του. Ο Blade είναι καλή συνέχεια της προηγούμενης ταινίας και συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, έτσι για ακόμα μια φορά είναι ο badass χαρακτήρας που κόβει κ*λους! Το σενάριο προσπαθεί βέβαια να μας δείξει και μια άλλη πλευρά του, καθώς αυτή τη φορά έχουμε ένα ερωτικό ενδιαφέρον για τον ήρωα που παίζει με την ιδέα “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” καθώς αυτή είναι βαμπίρ. Το πάει καλά και έχει το τέλος που περιμένεις να έχει ένα ρομάντζο για έναν χαρακτήρα σαν τον Blade. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω για τον χαρακτήρα αυτόν και πάλι, πέραν του ότι είναι σε όλα του “πολύ πιο πολύ” από την πρώτη ταινία. Στο ίδιο μοτίβο με όλη τη δεύτερη ταινία του δεν υπάρχει κάτι καινούργιο σε αυτόν αλλά κάνει τα πάντα πιο καλά από πριν. Αυτό ίσως κάποιος θα πει ότι είναι λίγο ένα “step-down” καθώς στην πρώτη ταινία είχαμε ένα μικρό “ταξίδι” με το χαμό του μέντορά του, εδώ δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που να “μάθει” ο χαρακτήρας από τα γεγονότα της ταινίας, πέραν από το “μην εμπιστεύεσαι τα βαμπίρ”, κάτι που ούτως ή άλλως ήξερε και πριν.

Οι δημιουργοί προσπάθησαν να δώσουν “χρώμα” στην ομάδα των βαμπίρ που πλαισιώνει τον ήρωα στο ταξίδι, έτσι ο καθένας τους έχει και από ένα “gimmick”. Αυτό τουλάχιστον κάνει τον κάθε χαρακτήρα να ξεχωρίζει, και το πολύ καλό είναι πως ακόμα και αυτοί που είναι για λίγο στην οθόνη μας, κάνουν ή λένε κάτι για μας δείξουν το πως σκέφτονται και ενεργούν σαν χαρακτήρες. Το όνομα της ομάδας είναι Bloodpack και η ταινία μας λέει ότι είναι μια επίλεκτη ομάδα βαμπίρ που εκπαιδεύεται εδώ και χρόνια για να μπορέσει να σκοτώσει τον Blade. Αυτό το γεγονός και μόνο δημιουργεί πολύ ωραίες αντιπαραθέσεις μέσα στην ομάδα και οι χαρακτήρες είναι σε μια διαρκή εγρήγορση σε περίπτωση που ο Blade και οι δικοί του κάνουν κάποια κίνηση εναντίον της ομάδας και το αντίθετο. Σε αυτή την ομάδα έχουμε τον Ron Perlman να υποδύεται τον Reinhardt, που ήταν ο αρχηγός της ομάδας πριν έρθει ο Blade σε αυτή, όπως είναι λογικό και επόμενο ο ηθοποιός “δίνει” για ακόμα μια φορά τα “ρέστα του” και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να φαίνεται γ**άτος μπροστά στην κάμερα και να σκοτώνει φονικά πλάσματα! Γενικά θα ήθελα να μιλήσω για το κάθε μέλος της ομάδας καθώς έχουν όλοι έχουν τα καλά και τα κακά τους, και αυτό είναι μια “νίκη” του δημιουργού γιατί κάποιοι από αυτούς δεν έχουν παραπάνω από πέντε λεπτά χρόνο στην οθόνη μας αλλά και πάλι περνάνε αυτό που πρέπει για τους χαρακτήρες τους. (Spoiler Alert) Το μόνο κακό με την ομάδα αυτή είναι ότι μάλλον ήθελαν τον Blade μόνο του για την τελική μάχη και έτσι όταν έρθει η ώρα αυτοί να φύγουν από την ταινία αρχίζουν και πεθαίνουν με λίγο “βλαμμένο” και γρήγορο τρόπο ο καθένας σαν να σου λένε, “άντε πάμε παρακάτω γιατί έχουμε και άλλη ταινία που θέλουμε τον Blade μόνο του σε αυτή”. (End of Spoilers)

Spoiler Alert:

Θα πρέπει να μιλήσω για τον πραγματικό κακό μας όμως, και αυτός είναι ο Eli Damaskinos. Surprise, surprise, τα βαμπίρ ήθελαν τελικά ο Blade να σκοτώσει ένα αποτυχημένο πείραμα τους και τελικά να του πάρουν το αίμα για να κάνουν κάποιο καινούργιο είδος βαμπίρ που θα έχει τις δυνάμεις τους αλλά όχι τις αδυναμίες τους, όπως ο Blade. Καλό plot-twist, αν και είναι λιγάκι παιδιάστικο και η αλήθεια είναι ότι το βλέπεις από λίγο μακριά. Ο χαρακτήρας αυτός “έρχεται” ωραία στη ζωή μέσω του Thomas Kretschmann που κάνει καλή δουλειά αν και φαίνεται ότι κομπιαζει κάποιες φορές να παίξει τον ρόλο του μέσα σε αυτό το μακιγιάζ/κοστούμι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κακό που έχει τα βασικά γνωρίσματα του κλασικού villain από τα comics και κάνει ότι κάνει γιατί έχει ένα σχέδιο και θα πατήσει επί πολλών πτωμάτων για να το φέρει εις πέρας. Γενικά είναι ένας σωστός villain στο στυλ του Darth Sidious που κινεί τα νήματα από τις σκιές για να πάρει στο τέλος αυτό που θέλει.

End of Spoilers

Ας μιλήσω τώρα τις αλλαγές από την πρώτη ταινία όσον αφορά το lore. Η πρώτη αλλαγή έχει να κάνει με την ηγεσία των βαμπίρ. Θυμάμαι ότι αυτό μου είχε κάνει εντύπωση και σαν τότες που την είχα δει στο σινεμά. Η πρώτη ταινία μέσα στις πληροφορίες που μας δίνει μας δείχνει ότι η ηγεσία των βαμπίρ είναι ένα συμβούλιο από κάποια παλιά βαμπίρ που επίσης είναι και γεννημένοι βαμπίρ. Τώρα αυτό αλλάζει και έχουμε έναν αρχηγό (αυτός για τον οποίο μίλησα στα spoiler). Αν δεις τη μεγάλη εικόνα βγάζει νόημα αυτό, καθώς μπορείς να πεις ότι το συμβούλιο που βλέπουμε στην πρώτη ταινία είναι απλά στην Αμερική ή στην Νέα Υόρκη αλλά ο Damaskinos είναι το γενικό boss. Δεν καταστρέφει τελείως ότι έφτιαξε η πρώτη ταινία απλά μπορείς να πεις ότι προσθέτει. Ότι και αν γίνεται εμένα ακόμα μου προκαλεί λίγο εντύπωση το “μια έτσι, μια αλλιώς”, ακόμα και αν βγάζει νόημα. Δεύτερη και άσχημη αλλαγή, για εμένα, είναι ότι έφεραν πίσω τον Whistler. Το κακό με αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από το ότι βρήκαν ένα μικρό “παραδυράκι”, ας πούμε, στο σενάριο και τον “ανέστησαν” ή καλύτερα μας λένε ότι ποτέ δεν πέθανε στην πρώτη ταινία. Ε, εντάξει φαίνεται από πολύ μακριά ότι όλο αυτό ήταν της π**τσας απλά για να έχουμε τον χαρακτήρα μέσα στην ταινία. Το καταλαβαίνω, η σχέση του με τον Blade στην πρώτη ταινία ήταν πολύ δυνατή και οι ηθοποιοί είχαν πολύ καλή χημεία, αλλά αφού πας για κάτι τέτοιο πάλι βρες μια καλή δικαιολογία. Στην τελική βγάζει νόημα αυτό που λένε, απλά είναι πολύ “παιδικό” και “αφελές” θα μπορούσα να πω. Παρόλα αυτά ο χαρακτήρας έχει λόγο που βρίσκεται στην ταινία και, μετά από την θέαση της, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάποιον άλλον να κάνει αυτό που κάνει αυτός. Τέλος με τις αλλαγές έγινε και το καλό, κατά τη γνώμη μου, να αφήσουμε πέρα τα παραφυσικά και να πάμε μόνο με τεχνολογία/επιστήμη στο θέμα του βαμπιρισμού. Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιον αυτό σαν concept για τα βαμπίρ, και το καταλαβαίνω, αλλά τουλάχιστον η ταινία έχει ένα ίδιο μοτίβο καθ’ όλη τη διάρκειά της και αυτό δουλεύει. (spoiler alert) Και πάλι βέβαια καταλύτης για όλα αυτά είναι ο Blade και το αίμα του, κάτι που έχει καταντήσει λίγο κουραστικό, ειδικά αν σκεφτείς ότι αν για κάποιο λόγο αυτός δεν υπήρχε τα μισά σχέδια των βαμπίρ θα πήγαιναν στράφι! (end of spoilers)

Δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για τα τεχνικά καθώς έχουμε, ίσως, μια από τις καλύτερες μίξεις CGI με πρακτικά μέσα. Ο σκηνοθέτης έχει παίξει έξυπνα με μακρινά πλάνα ή με το φως κάθε φορά που έχουμε CGI “ηθοποιούς” να κάνουν τα “αεροπλανικά τους” ή γενικά σε σκηνές που μπαίνουν τα εφέ. Στα κοντινά και σε ότι έχει να κάνει με “αργές” σκηνές, σχεδόν, όλα είναι πραγματικά φτιαγμένα, πλάσματα, σκηνικά, κοστούμια κτλ. Αυτό δίνει έναν πολύ ωραίο αέρα “αληθοφάνειας” στην ταινία κάτι που Superhero movies ακόμα και σήμερα δεν έχουν. Στον αντίποδα δεν ξέρω αν μου άρεσαν 100% οι μουσικές επιλογές… Έχει κάποια πολύ ωραία “flashbacks” από την πρώτη παραγωγή με τους ρυθμούς και τους ήχους να είναι εκεί (με ηλεκτρονική techno μουσική) αλλά έχει και μερικά σημεία που το πάει αλλού. Ίσως να μην μου άρεσαν γιατί δεν είναι αυτά τα ακούσματα μου, δεν ξέρω. Για την ιστορία πάντως να πω ότι το official soundtrack της ταινίας το έχω αγορασμένο σε CD από τότες!

Πως μπορείς τελικά να κάνεις το καλό, καλύτερο; Έτσι μπορείς! Απλά πράγματα, παρακολουθείς το πρώτο Blade, μετά το δεύτερο και κρατάς σημειώσεις! Έχουμε κάποια, λίγα που δεν δουλεύουν και πολύ καλά αλλά η γενική εικόνα και σκέψη που μένει μετά τη θέαση της ταινίας είναι ότι κάπως ο del Toro με την παρέα του κατάφεραν να κάνουν το δύσκολο πράγμα του να φέρουν τον Blade σε μια πιο “καθαρή εικόνα”, με αρκετά CGI χωρίς να χαθεί η “βρωμιά” του. Σίγουρα το μεγαλύτερο budget και η πίστη στο project από την παραγωγή βοήθησαν πολύ, αλλά όπως θα δούμε στη συνέχεια χωρίς καλό “οδηγό στο τιμόνι” τα παραπάνω λεφτά δεν κάνουν και καλή ταινία Blade...