Fantastic Four, Movie Review

SuperHero Archives 01.09.2021:

Έτσι ανάποδος που είμαι είδα, και έγραψα, την προηγούμενη φορά το “Fantfourstic” και τώρα θα πάμε να δούμε τις προηγούμενες ταινίες με την πρώτη ομάδα/οικογένεια της Marvel. Η τελευταία μεταφορά της ομάδας είναι σίγουρα μια πολύ κακή ταινία αλλά τι οδήγησε στην δημιουργία αυτής; Γιατί οι δύο ταινίες που είχαν βγει πιο πριν δεν έχουν μείνει στο μυαλό του κόσμου ως κάτι το καλό; Εγώ αυτό που θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και είχα πάει να τις δω στο σινεμά ήταν ότι και οι δύο μου είχαν αφήσει μια ωραία ανάμνηση στο μυαλό, μάλιστα γι’ αυτή που θα μιλήσουμε σήμερα είχα γράψει με κάμερα μια σκηνή στο κινητό μου όταν ήμουν μέσα στην αίθουσα, πολύ θα ήθελα να ήξερα που είναι αυτή να δω την ποιότητα της λήψης! Το ίντερνετ γενικά δεν έχει και πολύ καλή άποψη και για τις δύο παράγωγες, πάμε να δούμε τι θα δούμε!

Η ταινία είναι μια κλασική origin ιστορία που μας δίνει τις πληροφορίες που πρέπει να ξέρουμε για τις δυνάμεις της ομάδας, τον κύριο villain της και το πως αυτοί πήραν αυτές τις δυνάμεις. Παίζει με το βασικό θέμα “με τη μεγάλη δύναμη, έρχεται και μεγάλη υπευθυνότητα” που κάνει σχεδόν κάθε ταινία με SuperHero στην πρώτη της προσπάθεια. Εδώ σίγουρα καταλαβαίνεις γιατί η ομάδα γίνεται ομάδα και πως παίρνουν τους εαυτούς τους και τις δυνάμεις τους στα σοβαρά αλλά έχει πολλά προβλήματα. Κάποια από αυτά έχουν να κάνουν με τη δουλειά του δημιουργού στο να μεταφέρει το comic στις οθόνες μας και κάποια από αυτά έχουν να κάνουν με τους περιορισμούς της εποχής.

Θα δούμε το κλασικό origin της ομάδας με πολύ μικρές αλλαγές και προσμίξεις για να έρθει αυτό στο σήμερα (του 2005) και να κάνει τον villain λίγο πιο σχετικό στην ομάδα. Οι Τέσσερις Φανταστικοί είναι ωραία δοσμένοι στην ταινία. Οι ηθοποιοί κάνουν καλά τη δουλειά τους αλλά πιστεύω όχι τόσο καλά όσο θα έπρεπε. Είναι πολλές οι σκηνές που δεν σε πήθουν τόσο γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν αλλά είναι και αρκετές αυτές που όλα πάνε μια χαρά. Η ομάδα, σεναριακά, έχει καλό δέσιμο και οι δυναμικές μεταξύ τους είναι καθαρά παρμένες από το comic ακόμα και αν μερικές φορές δεν βγάζουν νόημα 100% για την ταινία. Ο σεναριογράφος προσπαθεί από την αρχή να μας περάσει ότι βλέπουμε κάποιους χαρακτήρες που έχουν αρκετό παρελθόν μεταξύ τους αυτό όμως επιτυγχάνεται με σκηνές που το μόνο που κάνουν είναι να στήνουν πράγματα χωρίς να έχουν το αναμενόμενο ενδιαφέρον οι διάλογοι και τόσο. Πολλές είναι οι φορές που κάποιος χαρακτήρας λέει κάτι σε κάποιον άλλον και “αχνοφαίνεται” από πίσω ότι αυτό γίνεται για να το ακούσουμε εμείς οι θεατές και όχι γιατί ο δεύτερος ήθελε αυτή την πληροφορία.

Spoiler Alert:

Το κακό με την ομάδα για εμένα έρχεται κοντά στο τέλος. Η ταινία μέχρι εκεί μας έχει στήσει τέσσερις ανθρώπους που, OK, δεν τα πάνε και τέλεια αλλά έχουν μια χημεία μεταξύ τους, ξέρουν τι διακινδυνεύεται με την κατάσταση τους και το παίρνουν στα σοβαρά. Κάπου εκεί μπαίνει ο villain και για να μας κάνουν να έχουμε λίγο άγχος για τους FF κάπως “βάζει λόγια” και η ομάδα διαλύεται. Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι αυτό γίνεται μόνο για πέντε λεπτά στην ταινία, μιας και μετά πάλι είναι μαζί, αλλά στο ότι βλέπουμε πως αυτό γίνεται απλά και μόνο για να αγχωθούμε λίγο για την τύχη της ομάδας παρά κάτι άλλο. Προσωπικά πιστεύω ότι αν αυτό δουλεύονταν λίγο παραπάνω από τον δημιουργό θα είχαμε έναν ωραίο λόγο που να στέκει και να κρατάει λίγο πιο πολύ για να πετύχει και αυτό με τη σειρά του το απαιτούμενο άγχος από εμάς. Όλο αυτό καταλήγει σε μια ένωση της ομάδας και μια τελική μάχη που δεν σου περνάει αυτό που πρέπει. Πέραν του ότι η μάχη δεν είναι και τόσο καλή, αν και δίνω το ότι προσπάθησαν να βάλουν και τους τέσσερις να κάνουν κάτι στην τελική σκηνή, δεν νιώθεις 100% “την ομάδα” έτσι όπως το θέλει η ταινία, καθώς δεν έχασαν ποτέ τους δεσμούς τους για να τους ξαναβρούν και να πάμε στο επικό φινάλε.

End of Spoiler

Το επόμενο κακό που θα ήθελα να μιλήσω έχει να κάνει με τον villain μας. Για μένα είναι πολύ λογικό μια ταινία με τους FF να έχει σαν κακό της τον Dr. Doom. Ο villain είναι ίσως ο πιο άρρηκτα συνδεδεμένος nemesis κάποιου SuperHero με τον SuperHero αυτόν, καθαυτόν. Έτσι δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος εδώ να κάνει τη ζωή δύσκολη στην ομάδα. Τα άσχημα αρχίζουν από τον ηθοποιό που εμένα προσωπικά δεν με πείθει καθόλου ότι είναι ο Doom. Έχει ένα παίξιμο του χαρακτήρα που είναι πολύ υπερβολικός χωρίς λόγο κατά τη γνώμη μου και το κακό είναι ότι δεν σου περνάει καν αυτή την “υπερβολικότητα” του Doom. Νομίζω ότι είναι από τις πιο άσχημες μεταφορές κάποιου κλασικού comic villain σε ταινία και αυτό πάει ένα βήμα παραπέρα με το πως είναι γραμμένος ο χαρακτήρας. Για αρχή έχουμε το κλασικό “έχω λεφτά, κάνω ότι θέλω αλλά με γ**άει κάποιος και μου παίρνει την εταιρεία και εγώ αρχίζω και σκοτώνω”! Μεγάλο μακρινάρι αλλά ισχύει! Ο Victor δεν είναι στημένος για να γίνει τόσο κακός-κακός και από τη μια στιγμή στην άλλη βλέπεις έναν χαρακτήρα που είναι απλά πολύ ματαιόδοξος και οραματιστής να γίνεται δολοφόνος χωρίς να υπάρχει κάτι το τόσο δυνατό για να τον κάνει έτσι. Τέλος έχουμε και την μεγάλη αλλαγή του χαρακτήρα από τα comics και αυτή έχει να κάνει με το πόσο έξυπνος είναι. Εντάξει, έχω πει ξανά και ξανά ότι δεν θέλω να λέω για τις μεταφορές αλλά να εξετάζω την ταινία σαν ταινία και τίποτα παραπάνω. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι που κάνει τον χαρακτήρα αυτόν πολύ αγαπητό σε εμένα στα comics και αυτό το κάτι είναι που τον κάνει και τόσο μεγάλη απειλή για τους FF. Το μυαλό του Dr. Doom και ο δείκτης ευφυίας του είναι από μόνα τους απειλή για την ομάδα των ηρώων και όταν αυτό το βγάζεις δεν έχεις τίποτα άλλο από ακόμα έναν generic villain της σειράς που πετάει ηλεκτρισμό από τα χέρια του, κάτι που δεν κάνει στο comic αλλά κάνει εδώ. Προσωπικά ο Dr. Doom είναι στο τοπ 5 αγαπημένων μου villain και το πως τον χειρίστηκαν σε αυτή τη μεταφορά με κάνει να νευριάζω αρκετά με την ταινία. Για ακόμα μια φορά έχουμε έναν villain που με κάποιες συνεδρίες σε έναν καλό ψυχολόγο θα μπορούσε να μην είχε γίνει αυτό που είναι!

Δυστυχώς η ταινία είναι προϊόν της εποχής της και αυτό πάει χέρι-χέρι και με τα CGI της… Δεν είναι καλά αλλά τουλάχιστον λες πως στην πλειοψηφία τους είναι υποφερτά, με μεγάλη εξαίρεση σε αυτό τις δυνάμεις του Reed/Mr. Fantastic. Γενικά και ο Johnny/Human Torch και η Sue/Invisible Woman έχουν ωραία παρουσίαση των δυνάμεων τους στην οθόνη, κάτι που φανταζόμουν ότι θα είναι αρκετά δύσκολο για τον χαρακτήρα του Johnny, ο Reed όμως όπου χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του είναι πολύ ψέμα και “σπάει” την ταινία, αν μπορώ να το πω έτσι. Για τον Ben/The Thing έχουν επιλέξει να τον κάνουν με πρακτικά μέσα, έτσι ο ηθοποιός φοράει κοστούμι όλη την ώρα. Δεν θα πω ότι δουλεύει για να σου περάσει ότι είναι φτιαγμένος από πέτρες αλλά τουλάχιστον δεν είναι το τόσο ψέμα όσο αυτός του “Fantfourstic” που ήταν και ψεύτικος σαν ότι είναι από πέτρες αλλά και πολύ κακός στο μάτι.

Έχουμε να κάνουμε με ακόμα μια ταινία που άνοιξε τον δρόμο στο MCU και στα λοιπά του σήμερα με την επιτυχία της. Προσωπικά πριν τη δω τη θυμόμουν πολύ καλύτερη αλλά μετά της θέαση καταλαβαίνω γιατί έχει φάει το σ*ατό που έχει φάει. Δεν είναι τόσο καλή ταινία, σίγουρα όμως δεν βαριέσαι και θα περάσεις καλά. Έχει αυτή την αφέλεια που έχουν τα πρώτα comics με SuperHero, που είναι και οι Fantastic Four ένα από αυτά. Πρέπει όμως να κλείσεις το κεφάλι σου για να την απολαύσεις και αυτό δεν έχει να κάνει με τις σούπερ δυνάμεις της ομάδας αλλά με τις σεναριακές επιλογές και το τι κάνουν οι χαρακτήρες μέσα στην ταινία.