Μήπως είμαστε λίγο ακριβοί;

Coffee and Games 06.02.2021:

Αυτή την εβδομάδα παίζω The Witcher 2. Ωραίο rpg, η ιστορία του λίγο δεν μου έχει κάνει το μεγάλο “κλικ” βέβαια αλλά καταλαβαίνω την άχαρη θέση του “2ου μέρους” σε μια σειρά. Είναι καλό σε αυτό που κάνει και αυτό φτάνει. Επίσης να πω ότι καταλαβαίνω τους ανθρώπους που μετά από τον τίτλο περίμεναν πως και πως το 3ο μέρος. Όχι εξαιτίας της ιστορίας, μιας και δεν το έχω τελειώσει ακόμη, αλλά των μηχανισμών και το πως παίζει, που σε συνδυασμό με το ότι σαν τότε υπόσχονταν open world Witcher, πιστεύω θα ήμουν στην ίδια σελίδα με τους fans τότες για την προσμονή του τρίτου μέρους. Εδώ να πω ότι το τρίτο μέρος της σειράς το έχω παίξει και το έχω βγάλει, όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενο, και τέλος να αναφέρω το γεγονός ότι παρόλο που έχω κάνει όλο το map cleaning σε ότι υπήρχε στο game δεν πήρα ποτέ κάποιο achievement (αν υπάρχει) καθώς δύο αποστολές έφαγαν bug και δεν μπορούσαν να βγουν, αυτό κολλάει στην κουβέντα μας σε άλλο κείμενο για το Cyberpunk 2077 και το κατά πόσο “έπεσαν από τα σύννεφα” αυτοί που έπαιξαν game με bugs από τη CD Projekt Red.

Στο θέμα μας για σήμερα. Έχω εδώ και καιρό στο κεφάλι μου να πιάσω αυτό θέμα και, αν και το ανέφερα λίγο σε ένα παλιό άρθρο για τα DLCs, δεν νομίζω ότι είπα ότι ήθελα να πω πάνω στο πως πάει η βιομηχανία με όλα αυτά τα “μικρομάγαζα” που έχουν βάλει μέσα στα games πλέον. Αυτή τη φορά θα ήθελα να το δω από τη δική μας μεριά, καθώς όλοι, θέλω να πιστεύω, ξέρουμε γιατί οι εταιρείες δουλεύουν, “ε, αφού πληρώνει ο άλλος γιατί να μην το κάνω έτσι;”.

Αυτό το Σάββατο θέλω να αναφέρω το γεγονός ότι μία ολόκληρη γενιά gamers μεγαλώνουν με τις εταιρείες του χώρου να τους έχουν περάσει το σκεπτικό ότι για να πάρεις την τάδε στολή ή το τάδε χρώμα στο όπλο πρέπει να πληρώσεις κάτι παραπάνω και όχι να παίξεις κάτι παραπάνω. Και για να μην λέμε μόνο για την νέα γενιά άσχημα, εδώ ακόμα και εμείς έχουμε “αράξει” και δεχθεί αυτές τις “mobile-gaming-πολιτικές” και δεν μας είναι πλέον τόσο δύσκολο σαν ιδέα να δώσουμε το κάτι παραπάνω, σε games που έχουμε ήδη πληρώσει 60 και 70 ευρώ, για να έχουμε ολόκληρο το πακέτο με όλα τα καλούδια μέσα.

Οπότε είμαστε σε μια βιομηχανία που, ενώ πλέον είναι η πιο κερδοφόρα από όλες τις άλλες βιομηχανίες διασκέδασης, οι εταιρείες μας τσαμπουνάνε στα μούτρα ξανά και ξανά ότι τα games είναι πιο ακριβά για να παρασκευαστούν πλέον και τα DLCs/microtransactions είναι “μονόδρομος” για να βγάλουν τα “σπασμένα”. Μας βάζουν και 10 ευρώ καπέλο στους τίτλους νέας γενιάς, συν το ότι το καπέλο αυτό έχει μπει καιρό τώρα και “δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι” καθώς για να πάρεις το game που θες, με όλα αυτά που έχει φτιάξει το στούντιο γι’ αυτό (δεν μιλάω για Season Pass και DLCs εδώ) πρέπει να πάρεις μια “Gold” ή δεν-ξέρω-και-εγώ-τι έκδοση γιατί η “απλή”, των 70 ευρώ παρακαλώ, δεν θα σου δώσει τίποτα παραπάνω από το game, πράγμα καθόλου κακό αλλά γιατί αφού τα έφτιαξες και τα έχεις μέσα στο game σου δεν μου δίνεις πρόσβαση σε αυτά μέσα από το game σου;

OK, μην τα έχεις “ανοιχτά” όλα από την πρώτη στιγμή, βάλε με να ασχοληθώ με το game σου και να τα ανοίξω εγώ. Βέβαια κάπου εδώ μπορείς να καταλάβεις και να δεις πίσω από τα marketings κόλπα πόσο πολύ πιστεύει και η ίδια η εταιρεία publish στο εκάστοτε game. Γιατί είναι πολύ εμφανές ότι ούτε η ίδια η Ubi, πχ, δεν πιστεύει ότι πρέπει να χάσεις χρόνο στα Assassin’s από τη στιγμή που σου δίνει την επιλογή με λεφτά να πάρεις “time savers” και στην ουσία να τελειώσεις το game πιο γρήγορα. Γιατί αν έχεις πίστη σε αυτό που φτιάχνεις και ξέρεις ότι είναι 100% καλό, θες και ο άλλος να το παίξει όλο, από την αρχή μέχρι το τέλος, και να κάνει ότι του δίνεις να κάνει με τους μηχανισμούς που έχεις φτιάξει. Προσωπικά μου δίνεται η εντύπωση ότι η εκάστοτε εταιρεία δεν πιστεύει στο προϊόν της και σου λέει “αντί να βάλουμε τον παίκτη να κάνει το τάδε πράγμα που μπορεί να κάνει, ας τον βάλουμε να το πληρώσει, μιας και το τάδε πράγμα δεν έχει γίνει και πολύ καλά στον τίτλο” ή “είναι το ίδιο με τον προηγούμενο τίτλο της σειράς” ή ακόμα χειρότερα “δεν έχει και ουσία να το κάνει, απλά το βάλαμε για να το βάλουμε”.

Πάντα, βέβαια, για να το κολλήσω με την αρχή μας, υπάρχουν και αυτοί που θα τα σκάσουν για το χρώμα στο όπλο, για την καινούργια στολή κτλ, οπότε γιατί να μην το κάνουν οι εταιρείες, μα**κες είναι; Όταν μαθαίνεις μια ολόκληρη γενιά καινούργιων και παλιών gamers ότι για να πάρεις κάτι μέσα στο game πρέπει να πληρώσεις και όχι να παίξεις το game και αυτοί το κάνουν, γιατί να μην συνεχίσεις στην ίδια πολιτική;

Επειδή δεν θέλω να είμαι ο “σωστός σε όλα” και δεν είμαι, δεν θα βγάλω την ουρά μου απέξω. Και εγώ το έχω κάνει, και εγώ έχω δώσει λεφτάκια για κάτι που “θα έπρεπε”, σύμφωνα αυτά που γράφω εδώ, να υπάρχει μέσα στην αρχική τιμή αυτού που παίρνω. Το κείμενο μου δεν έχει την μορφή “ρουφιάνου” και να δείχνω με το δάχτυλο, “αυτός το έκανε”, απλά θέλω να αναφέρω το θέμα, να μας κάνω λίγο όλους να προβληματιστούμε και την επόμενη φορά να σκεφτούμε λίγο παραπάνω πριν βάλουμε την κάρτα μας για την καινούργια/old-school στολή του Sub-Zero (και του κάθε “Sub-Zero").

Με αυτή τη στάση τους οι εταιρείες με έχουν κάνει να αποθαρρύνομαι πολύ να αγοράσω κάτι την πρώτη μέρα κυκλοφορίας ή τουλάχιστον πολύ κοντά στο παράθυρο κυκλοφορίας, καθώς μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και η τιμή θα πέσει αλλά αν είσαι λίγο υπομονετικός, και περιμένεις ένα χρόνο ή και λίγο παραπάνω, θα υπάρξει πακετάκι που θα έχει όλα όσα έδιναν με πολύ λιγότερα χρήματα. Αυτό είναι μια καλή στρατηγική για σένα σαν καταναλωτή, δεν είναι όμως βιώσιμη για την βιομηχανία, άσε που παίρνει η μπάλα και games που αξίζουν day-one αγορά και τα παιδιά που τα έφτιαξαν αξίζουν την οικονομική μας επιβεβαίωση.

Τέλος θα κλείσω με μια ακόμα επίθεση προς τους “αδηφάγους” publishers, το ότι δεν πιστεύω πως τα games έχουν ανέβει σε κόστος παραγωγής και μας λένε κουραφέξαλα. Αυτό το στηρίζω σε δύο γεγονότα, πρώτον, ποτέ και κανένας δεν μας έχει πει πόσο πραγματικά κοστίζει η παραγωγή ενός game. Με αυτό δεν εννοώ έναν αριθμό που μας πετάνε από δω κι από κει, αλλά μιλάω για έναν αριθμό με τα επιμέρους έξοδα σε κάθε στάδιο της παραγωγής του game. Το ότι το Destiny στοίχισε στην Activision, σαν τότε, 500 εκατομμύρια δολάρια δεν μου λέει ότι το Destiny είναι ακριβό για να φτιαχτεί αλλά ότι ο publisher έδωσε πολλά παραπάνω για να κάνει διαφήμιση του προϊόντος, από τη στιγμή που και ο ίδιος ο Pete Parsons της Bungie είχε πει ότι η ανάπτυξη είναι κατά πολλά εκατομμύρια λιγότερη. Πράγμα που θα πει ότι το προϊόν το ίδιο δεν είναι πιο ακριβό στην παραγωγή του αλλά ότι οι επιλογές του marketing είναι πιο ακριβές κάτι που, στη δική μου λογική, δεν δικαιολογεί την “ακριβότερη ανάπτυξη στα games” που θέλουν να κλαίγονται.

Δεύτερον, αλήθεια πιστεύετε ότι εταιρείες τέτοιου βελινεκούς, ιστορίας και τόσο πολλών τίτλων στο ενεργητικό τους φτιάχνουν κάθε game από το μηδεν; Γνωρίζετε ότι κάθε μια από αυτές έχει database με κάθε χαρακτήρα, μηχανισμό, κόσμο, δωμάτιο και δεν ξέρω και εγώ τι, για κάθε χαρακτήρα, μηχανισμό, κόσμο, δωμάτιο και δεν ξέρω και εγώ τι που έχουν φτιάξει ποτέ; Ακόμα, ακόμα και στην ελεύθερη έκδοση της Unreal να πας στο Epic Store υπάρχει database με πράγματα που μπορείς να βάλεις στο game που θες να φτιάξεις. Με αυτό στο μυαλό, φαντάζομαι, ότι όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν φτιάχνουν κάθε τίτλο από το τίποτα. Οπότε σαφώς και η ανάπτυξη δεν είναι τόσο ακριβή όσο λένε, γιατί δεν έχω δει να αλλάζει κάτι στην AI σε κάποιο game τα τελευταία χρόνια πχ, πέρα από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, πράγμα που είναι ένα στοιχείο που θα δικαιολογούσε κάποιο παραπάνω κόστος στην ανάπτυξη.

Τρίτον (έκπληξη, για ακόμα μια φορά έχω παραπάνω πράγματα να γράψω!), ο αριθμός αγοραστών που αυτές απευθύνονται έχει μεγαλώσει κατά πολύ και κάθε χρόνο μεγαλώνει με καινούργιες γενιές gamers να “μπαίνουν στο παιχνίδι”. Νομίζω κάτι τέτοιο είναι παραπάνω από κατανοητό όταν βλέπεις τους αριθμούς που πουλάει ένα game σήμερα και θεωρούνται “απλά καλοί” σε πολλές περιπτώσεις είναι 2 και 3 φορές παραπάνω από τους αριθμούς που παλιά θεωρούνταν “ξέφρενη επιτυχία”.

Οπότε με αυτά τα τρία στο μυαλό εγώ άλλα καταλαβαίνω από αυτά που μας λένε. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει αύξηση της τιμής, δεν υπάρχει λόγος για DLCs και microtransactions, ακόμα και αν ένα game είναι φτιαγμένο από το μηδέν, καθώς πλέον το κοινό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από παλιά, οπότε “αναγκαστικά” αν κάτι είναι καλό θα πουλήσει παραπάνω κομμάτια. Εγώ έτσι όπως το βλέπω είναι απλά τα πράγματα, υπάρχει “φαγητό” εδώ και οι εταιρείες θα το “τρώνε” όσο εμείς τους “ταίζουμε”. Για ακόμα μια φορά τα φιλιά μου σε όλους και όσο μπορείτε παίξτε games όχι μικρομάγαζα.