“Δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά”

Coffee and Games 20.02.2021:

Αυτή τη βδομάδα σκέφτηκα να ανοίξω λίγο παραπάνω τους Cyberpunk-ορίζοντες μου και έτσι έπιασα το Deus Ex: Human Revolution. Αν και έχω όλα τα games της σειράς στο Steam είπα να αρχίσω από την καινούργια “τριλογία” (που μας έμεινε λειψή) για να πάρω μια γεύση και αν μου αρέσει να πάω και στα παλιά κάποια στιγμή. Και μου άρεσε… Μου άρεσε πολύ! Το game είναι άνετα μέσα στα 10-15 καλύτερα που έχω παίξει ποτέ, και μιλάμε για τίτλο που κλείνει τα δέκα του χρόνια στην αγορά. Αυτό είναι που έγραψα και σε ένα προηγούμενο κείμενο για το gameplay. Και έτσι πήγα στα "καπάκια" στο δεύτερο, εξού και η φωτογραφία.

Σήμερα θα ήθελα να λίγο να χαλαρώσω γενικά για να σας δώσω να καταλάβετε ότι δεν είμαι σαν τους παππούδες “εναντίον ότι καινούργιου” και “παλιά τα ‘φτιάχναν πιο καλά”. Στα τελευταία μου κείμενα είμαι εναντίον πιο πολύ των πολιτικών κάποιων εταιρειών, των πιο μεγάλων ίσως, του χώρου παρά όλων των καινούργιων κυκλοφοριών. Δυστυχώς ή ευτυχώς “έχουμε” φτάσει να “είμαστε” μια βιομηχανία πολλών εκατομμυρίων, η μεγαλύτερη σε τζίρο στον τομέα της διασκέδασης/ψυχαγωγία, και αναπόφευκτα οι εταιρείες προσπαθούν να παίξουν μεταξύ των καινούργιων και των παλαιών οπαδών του “αθλήματος”.

Δεν είμαι οικονομικός αναλυτής για να γνωρίζω ακριβώς αν αυτό πετυχαίνει σε καθαρά νούμερα αλλά από τους τεράστιους αριθμούς που ακούμε από εδώ και από εκεί σίγουρα κάποια από αυτά τα χρήματα σαν καθαρό κέρδος θα μπαίνουν στις τσέπες των μεγάλων εταιρείων. Το κακό στην υπόθεση είναι ότι, όπως είναι λογικό, μπαίνουν στο παιχνίδι και πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το χώρο αλλά είναι καθαρά οικονομικοί σύμβουλοι, αναλυτές κτλ, γιατί, λογικά, κάθε εταιρεία που παίζει με τόσα εκατομμύρια πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν. Επόμενο είναι, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι να ψάχνουν τα όσο δυνατόν περισσότερα έσοδα με τα όσο δυνατόν λιγότερα έξοδα, και νομίζω κανένας δεν μπορεί να τους πει κάτι σε αυτό.

Όντας όμως άσχετος με το χώρο και κοιτώντας μόνο τα νούμερα το πιο πιθανό είναι να βγάζεις ανέκφραστα, ανώφελα και καθόλου εμπνευσμένα games που θα ακολουθούν μία μανιέρα που αρέσει στον κόσμο και εσένα σου φέρνουν περισσότερα κέρδη, με το πιο απλό παράδειγμα να είναι ότι δεν πληρώνεις κάποιον να σου κάνει κάτι καινούργιο σε gameplay, ιδέες, μηχανισμούς κτλ. Όπως επίσης είναι πιο καλό (για εσένα) και εύκολο, όσον αφορά την επένδυση σου, αντί να βγάλεις κάτι ολοκληρωμένο, να το βγάλεις με πολλά σφάλματα και να τα φτιάξεις στην πορεία αν αυτό πουλήσει. Και εδώ είναι που υπάρχει το μεγάλο σφάλμα στην σημερινή βιομηχανία. Το καλό στην υπόθεση είναι όμως ότι δεν είναι όλη η βιομηχανία “μεγάλη”, με αυτό θέλω να πω ότι δεν υπάρχουν μόνο “οι μεγάλοι παίκτες” σε αυτή αλλά και τα AA games ή η indie σκηνή, και ίσως στην τελική αυτοί να είναι που σώζουν την παρτίδα.

Γυρνώντας στο παρελθόν την βιομηχανίας (σε ένα κείμενο που είπα ότι δεν θέλω να μιλήσω για το παρελθόν!) θα δούμε ότι ακόμα και οι μεγάλες εταιρείες πολλές φορές “έπαιζαν” τα λεφτά τους σε project που ήταν αμφιβόλου επιτυχίας και αυτό μας έφερε στα χέρια μας τόσες και τόσες αγαπημένες σειρές και τίτλους από games. Αυτό είναι που λείπει από αυτές πλέον και αυτό είναι που κάνουν οι AA παραγωγές και οι indies. Κάποιες φορές μάλιστα πολλές καινοτόμες ιδέες έρχονται από εκεί, βλ. Limbo, Minecraft κ.α. Πιστεύω ότι έτσι όπως έχει πάει το πράγμα αν μιλούσαμε με τα δεδομένα του σήμερα το 2000 δεν θα είχαμε ποτέ στα χέρια μας games όπως τα Prince of Persia: Sands of Time ή Dead Space, games που παρόλο που έχουν πουλήσει αρκετά οι εταιρείες που έχουν τα δικαιώματα τους δεν κάνουν κάτι με αυτά, και δεν μιλάω για remakes και remasters (που καλά είναι και αυτά) αλλά για κάτι καινούργιο και καινοτόμο πάνω σε αυτά ή και σε άλλα καινούργια IPs, πράγμα που πιστεύω ότι γίνεται καθώς τα F.I.F.A. και τα Assassin’s (και τα κάθε “F.I.F.A. και Assassin’s”) μοσχοπουλάνε και “δεν υπάρχει λόγος” να κάνουμε κάτι άλλο.

Σε αυτά τα δύο υπάρχει το πρόβλημα με τη βιομηχανία σήμερα. Αλλεπάλληλα sequels και μισοτελειωμένα games. “Μα κάτσε ρε Vegeta είπες δε θα κράξεις σήμερα”! Δεν κράζω τώρα, απλά λέω αυτά που βλέπω. Παρόλα αυτά τα άσχημα έχουμε ακόμα παραγωγές που μας “βάζουν τα γυαλιά” σε εμάς του “παππούδες” και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δεν έχουν ξεπουληθεί τα πάντα και οι πάντες ακόμα, απλά είναι πολύ δύσκολο να βρεις αυτό που “πρέπει” μέσα σε όλη αυτή τη “φασαρία”.

Στην τελική και αν δεν το βρεις πάντα υπάρχει το backlog. Ένα από τα πράγματα που χαίρομαι τόσο καιρό που είμαι άνεργος είναι ότι τουλάχιστον είχα την ευκαιρία να πιάσω στα χέρια μου κάποια games που “έπρεπε” να έχω παίξει, με τα εισαγωγικά να φεύγουν πολύ εύκολα από τη λέξη όταν τα έπιασα αυτά τα games. Το σημερινό παράδειγμα της φωτογραφίας είναι πολύ καλό ας πούμε. Αλλά έχουμε τα Mass Effect, GTA 5, Devil May Cry 3 και τόσα άλλα που τώρα είχα το χρόνο να δω. Υπάρχουν και τα καινούργια για να φτάσω στο ζητούμενο του κειμένου, παραγωγές όπως το God of War (2018) ή το Gears 5 είναι games που, OK πατάνε στα παλιά για το όνομα αλλά, ότι κάνουν το κάνουν δίνοντας κάτι καινούργιο σε εμάς, και δεν μιλάω μόνο για lore. Δεν έχουν έναν αριθμό δίπλα για να τον έχουν (καλά το GoW δεν έχει καν αριθμό :D).

Αυτά και τόσα άλλα μαζί με κάποια AA (βλ. Vampyr κτλ) και indies (βλ. Disco Elysium ή το Hades κτλ) είναι που σε κάνουν να μην χάνεις την ελπίδα σου ακόμα. Γιατί όσο και να πουλάει το μέσο, όσα λεφτάκια και να παίρνουν οι μεγάλοι από εμάς με τα “ίδια και τα ίδια”, πάντα θα υπάρχει κάποιος, κάπου, σε ένα γκαράζ (όπως λένε οι ιστορίες του Doom και της Rare πχ) που θα κάνει κάτι γιατί το γουστάρει και όχι για να μας πάρει τα λεφτά. Αυτά για σήμερα! Λιώστε τα παιχνιδάκια σας όποια και αν είναι αυτά και το μόνο που μπορώ να πω εγώ από την εμπειρία μου το τελευταίο χρόνο είναι το ότι καλό είναι να βλέπεις αυτά τα games που έχει/είχε λυσσάξει ο πλανήτης ότι είναι καλά γιατί στην τελική για να έχει λυσσάξει κάτι καλό θα κάνουν (και κάνουν ακόμα και σήμερα)!