Constantine, Movie Review

SuperHero Archives 16.04.2021:

Μετά το Δικαστή Dredd πάμε σε κάτι αρκετά παλιό που είμαι σίγουρος ότι όσοι το είδαμε τότε ακόμα και σήμερα έχουμε στο κεφάλι μας τις καλύτερες εντυπώσεις. Έχοντας να δω την ταινία πολλά χρόνια ήταν μια ωραία εμπειρία η θέαση της ξανά για να θυμηθώ πολλά πράγματα που έχω ξεχάσει, τόσο σεναριακά, όσο και τεχνικά. Για ακόμα μια φορά οι γνώσεις μου από τα comics είναι λίγες, όχι τόσο όσο στου Dredd αλλά όχι και τόσο για να μπορώ να μιλήσω με το αν έχουμε να κάνουμε με καλή μεταφορά. Έτσι θα μιλήσω μόνο για την ταινία που βλέπουμε εδώ και ίσως να πετάξω ένα-δύο πραγματάκια που ξέρω για τα comics.

Πρώτο και κύριο σε αυτά είναι το γεγονός ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι ξανθός στα comics… Δεν ξέρω για ποιό λόγο η παραγωγή διάλεξε να μην βάψει τα μαλλιά του Keanu Reeves αλλά ίσως να ήταν η καλύτερη επιλογή αν φανταστείς λίγο μέσα στο μυαλό σου πως θα ήταν αυτό το αποτέλεσμα. Προσπερνάμε αυτή τη στιλιστική λεπτομέρεια και πάμε στα βασικά. Σεναριακά έχουμε να κάνουμε για ακόμα μια φορά με έναν κόσμο που δεν ξέρουμε και η ταινία παίρνει κάτι από το πρώτο Blade και επιλέγει να μας τον συστήσει μέσα από τα μάτια μια καινούργιας κοπέλας στο κόσμο αυτόν αλλά και μέσω διαφόρων συνομιλιών του πρωταγωνιστή με τους άλλους που ξέρουν και ζουν μέσα σε αυτόν. Εδώ είναι και το πρώτο παραπάτημα καθώς πολλές από αυτές τις σκηνές φαίνεται έντονα ότι είναι εκεί μόνο και μόνο για να ακούσουμε εμείς σαν θεατές αυτά που πρέπει να ξέρουμε για τον κόσμο, αλλά το δίνω στην ταινία καθώς μιλάμε για μια παλιά δημιουργία που δεν είχαν και πολλές ιδέες σαν τότε για να κάνουν κάτι το διαφορετικό και από τη στιγμή που δεν φαντάζει κάτι ξένο στα πλαίσια της πλοκής όλα καλά.

Η βασική πλοκή έχει να κάνει με τη μάχη Θεού και Σατανά καθώς αυτοί οι δύο έχουν βάλει “στοίχημα” και προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να πάρουν όσες πιο πολλές ψυχές ανθρώπων μπορούν ο καθένας στο βασίλειο του. Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει κάποια άλλη φορά αλλά γενικά μου αρέσουν αυτές οι μυθοπλασίες που παίζουν με ιστορία, και όχι μόνο, θρησκειών. Σενάρια όπως εδώ ή του Spawn, του comic, ας πούμε είναι κάτι που πάντα με γοήτευε. Ο Constantine είναι μέσα στο χαμό καθώς είναι από τους ανθρώπους που μπορούν να δουν τις οντότητες του Θεού ή του Σατανά με τις πραγματικές τους μορφές όταν αυτές είναι στο φυσικό κόσμο μας. Έτσι βοηθάει σε εξορκισμούς από δαίμονες και άλλα τέτοια παραφυσικά προβλήματα. Ο δρόμος του θα τον φέρει κοντά σε μια ντετέκτιβ της οποίας η αδερφή έχει αυτοκτονήσει και μαζί θα ψάξουν το γιατί έγινε αυτό και τι ρόλο έχει να παίξει στη μάχη μεταξύ Θεού και Σατανά η γυναίκα αυτή.

Η ταινία περνάει καλά αυτό που θέλει να περάσει για τον πρωταγωνιστής της. Έχουμε να κάνουμε με έναν “εγωιστή” άνθρωπο που κάνει ότι κάνει για το καλό της ψυχούλας του αλλά στο τέλος θα κάνει και το κάτι παραπάνω, κάτι που τον κάνει και “ήρωα” στην όλη φάση. Το σενάριο προσπαθεί έντονα να μας περάσει ότι ο John δεν αφήνει στιγμή της ημέρας που να μην έχει ένα τσιγάρο στο στόμα, άλλες φορές το κάνει διακριτικά και λογικά, άλλες λίγο πιο τρανταχτα αλλά και στις δύο μπορώ να πω ότι δουλεύει και τελικά αυτό το χαρακτηριστικό του ήρωα είναι κάτι που θα παίξει ρόλο μετέπειτα και προς το φινάλε. Επίσης μπορώ να πω ότι βλέποντας αυτή την ταινία τώρα, σε αυτή την ηλικία, κατάλαβα κάποια αστεία και μικροπλοκές της αλλιώς και ίσως όπως ήθελε ο σκηνοθέτης να τα καταλάβεις, καθώς έχουν άλλο νόημα αν βλέπεις την ταινία στα 15 σου και άλλο στα 30. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που έγινε εσκεμμένα να σας πω την αλήθεια απλά μάλλον ήμουν λίγο χαζούλης μικρός και έβλεπα μόνο τη δράση και τους αγγέλους/δαίμονες.

Το κακό στο κείμενο σήμερα είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω για τον villain μας εκτός spoiler tag, καθώς είναι ένα από τα πολύ μεγάλα spoiler της ταινίας, τόσο ο τελικός κακός όσο και όλη η πλοκή. Έχει αυτό το ωραίο το σενάριο που άλλο νομίζεις ότι είναι στην αρχή και τελικά άλλο είναι στο τέλος, χώρια το plot twist του ποιος κινεί τα νήματα τελικά σε όλα αυτά.

Spoiler Alert:

Βασική απειλή για τον κόσμο μας είναι ο γιός του Σατανά, ο οποίος θέλει να έρθει στη Γη και να την κάνει μαντάρα! Το καλό είναι ότι στην ταινία κάτι τέτοιο το καταλαβαίνουμε κοντά στο τέλος αν και όλη αυτή στήνει τον κακό αυτό, ίσως όχι με τον καλύτερο τρόπο πάντα. Πίσω από αυτή την “γέννηση” όμως υπάρχει και ένας άγγελος, καθώς χρειάζεται και αυτός για να έρθει ο Mammon (ναι, για κάποιο λόγο δεν είναι ο Αντίχριστος ο γιός του Σατανά), και η ταινία παίζει ωραία με τις προφητείες της και το πως θα γίνει αυτό που θέλουν οι villains. Στα πλαίσια όμως ενός τέτοιου κόσμου και τέτοιου ήρωα η τελική σκηνή δράσης πιστεύω δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Στο τέλος ο Constantine παίζει έξυπνα και, με πράγματα που έχει στήσει η ταινία μέχρι τώρα, καταφέρνει να βγει νικητής και να μην έρθει ο Mammon στην Γη.

End of Spoilers

Αυτό είναι και μια βασική αλλαγή στην κλασική μορφή “hero vs. villain” που έχουν οι SuperHero ταινίες, καθώς δεν έχουμε κάποιον εχθρό του πρωταγωνιστή αλλά η πλοκή έχει να κάνει με ένα αγώνα δρόμου για να βρεθούν οι κατάλληλες απαντήσεις και τα στοιχεία για το τι τελικά συμβαίνει και ποιός είναι αυτός που κάνει ότι κάνει στην Angela (την γυναίκα που ανέφερα πιο πάνω). Προσωπικά μου άρεσε αυτό. Καθώς έχει γίνει και η σχετική έρευνα πάνω στην Βίβλο και τις Γραφές και έχουν πάρει ωραία στοιχεία από αυτές για να την μυθοπλασία τους. Επίσης έχει γίνει αρκετή δουλειά για να δέσουν όλα αυτά που βλέπεις στο τέλος με ένα ωραίο φινάλε και αποκάλυψη του κακού και του σχεδίου του, χωρίς να βλέπεις “αποκ**ιές” απλά και μόνο γιατί η πλοκή δεν μπορούσε αλλιώς να κάνει αυτό που ήθελε. Και αυτό νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη νίκη της ταινίας. Καθώς έχει χτίσει έναν κόσμο και μια πλοκή που πάνε μαζί και δένουν χωρίς να σε μπερδεύει το κάθε τι που βλέπεις, πάντα βέβαια με τις σκηνές που έχουν μόνο “μπλα-μπλα” από δίπλα για να καταλαβαίνεις καλύτερα.

Αρχίζεις να καταλαβαίνεις την ηλικία της ταινίας όμως όταν μπουν τα CGI… Κοίτα τώρα τι παίζει, είναι κακά σίγουρα αλλά είναι κακά γιατί είναι παλιά, σαν τότε ήταν πολύ ωραία θυμάμαι αλλά στο ‘21 όταν τα βλέπεις καταλαβαίνεις ότι είναι ψεύτικα καθώς επίσης καταλαβαίνεις και την πράσινη οθόνη όπου έχει γίνει χρήση της. Αυτό όμως δεν μπορώ να το προσπάψω σαν κάτι το κακό γιατί, πρώτο και κύριο, έχουμε δει παραγωγές μέσα στα επόμενα χρόνια, ή ακόμα και σήμερα, να έχουν πολύ πιο εμφανή πλαστικά και ψεύτικα πλάσματα μέσα σε ταινίες τους και σκηνές που η πράσινη οθόνη “βγάζει μάτι” πίσω από τους ηθοποιούς. Οπότε για μια τόσο παλιά παραγωγή τα CGI που έχουμε εδώ εγώ θα πω ότι είναι καλά γι’ αυτό που είναι και το πότε βγήκε. Από το άλλο χέρι αυτό που είναι πολύ ωραίο είναι το μακιγιάζ και τα προσθετικά, δίνοντας για ακόμα μια φορά την επιβεβαίωση ότι όπου τα φυσικά μέσα χρησιμοποιούνται μια ταινία γίνεται πολύ πιο όμορφη οπτικα. Για να κλείσω με τα τεχνικά να πω ότι μουσικά έχουμε να κάνουμε με τη “μόδα” των ‘00 όπου στις SuperHero ταινίες έπρεπε να υπάρχει κάτι το rock/metal μαζί με τα θέματα στις σκηνές. Εδώ δε θα το πάρω ως κακό όμως γιατί πιστεύω ότι αυτό ταιριάζει με τη θεματολογία της ταινίας, έτσι είναι δύσκολο να μιλάς για αγγέλους και δαίμονες και να μην παίζει το “pop-metal” κομματάκι από πίσω.

Τελικά έχουμε να κάνουμε με ένα δημιούργημα του καιρού του το οποίο όμως στέκει πολύ καλά σήμερα. Τα στραβά υπάρχουν, ειδικά τα CGI, αλλά γενικά αφήνει μια πολύ καλή γεύση στο τέλος και η αλήθεια είναι ότι αν υπήρχε κάποια συνέχεια θα πήγαινα πολύ ευχαρίστως να τη δω. Ωραίο σενάριο και πολύ ωραίο το παιχνίδι που έχει κάνει με την χριστιανική θρησκεία και το πόλεμο Θεού-Σατανά. Αν μένει κάτι πολύ καλό από την ταινία είναι το, ίδιο που είπα και στο πρώτο Blade, ότι στο τέλος σίγουρα έχεις καταλάβει τα πάντα από τον κόσμο του Constantine, τουλάχιστον αυτά που θέλει να σου πει η ίδια, και σίγουρα θες να μάθεις παραπάνω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για ακόμα μια φορά έχουμε να κάνουμε με μια καλή μεταφορά που είναι καλή και σαν ταινία, ίσως όχι τόσο καλή όσο τη θυμόμαστε αλλά σίγουρα δεν χάνεις τον χρόνο σου να την (ξανά)δεις.