Deadpool, Movie Review

SuperHero Archives 19.03.2021:

Για να μπούμε ζεστά-ζεστά να πω ότι είναι η δεύτερη φορά στην “ιντερνετική μου ζωή” που γράφω κείμενο για το Deadpool. Κάποια χρόνια πριν (όταν βγήκε η ταινία στο κινηματογράφο) έγραφα για ένα site και είχα αγαπήσει τόσο πολύ την ταινία αυτή που μετά την θέαση στο σινεμά έκατσα κι έγραψα κάτι γι’ αυτή. Καλό το παρελθόν πάμε παρακάτω όμως… Mε μια ταινία του 2016! Πλέον συνηθίζουμε να ξέρουμε όλοι τον Deadpool, για καλό θα πω εγώ γιατί το αξίζει πιστεύω, σαν τότε όμως θυμάμαι ένα σινεμά που ήταν γεμάτο από ανθρώπους που απλά είχαν ακούσει για μια κωμωδία με SuperHero που σπάει τον 4ο Τοίχο. Καθόλου άσχημα για τον “ήρωα” που και σαν τότε έκανε ρεκόρ για ταινία τέτοιου είδους, που ήταν και ακατάλληλη για ανηλίκους, αλλά και με ένα sequel που νομίζω ότι τον έβαλε στο “πάνθεον” με τους γνωστούς και πολύ αγαπητούς ήρωες της Marvel. Όταν γυρίστηκε η ταινία όμως τα δικαιώματα ήταν ακόμα στην Fox, κάτι που ίσως βοήθησε στο να τη δούμε έτσι όπως την είδαμε, γιατί είμαι πολύ σίγουρος ότι αν ήταν στα Marvel Studios ή δεν θα την είχαμε ποτέ ή δεν θα ήταν έτσι.

Έχουμε να κάνουμε με ταινία που είναι καθαρά κωμωδία, δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και πολύ καλά κάνει! Για ότι και αν γράψω στο κείμενο αυτό παρακάτω ένα είναι σίγουρο, ότι όλα δουλεύουν και αυτό είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο για μια ταινία που θα μπορούσε πολύ-πολύ εύκολα να γίνει μία καρικατούρα από άσχημα “Hollywood/politically correct” αστεία. Για καλή μας τύχη όμως οι δημιουργοί έχουν πιάσει το νόημα του τι εστί “Deadpool” και το έχουν περάσει 100% στις οθόνες μας. Σεναρικά βλέπουμε το origin του χαρακτήρα. Ένα origin που είναι διαφορετικό από τα comics αλλά συνάμα τόσο ίδιο. Με αυτό εννοώ ότι ενώ έχουν αλλάξει βασικά κομμάτια από το πως ο Wade έγινε ο antihero που ξέρουμε, τα έχουν βάλει πάλι μέσα με μια διαφορετική προσέγγιση. Πολύ καλό παράδειγμα είναι το πως πήρε το όνομα του ο Deadpool που ναι μεν είναι διαφορετικό από τα comics στη μεγάλη εικόνα αλλά είναι ίδιο όταν κάνεις “zoom” στα σημεία.

Πάμε πιο βαθιά στο σενάριο αφού καταλάβαμε ότι το origin που θα δούμε δεν θα είναι το ίδιο, η ταινία κάνει καλά τη δουλειά της για να μας δώσει το πως “αυτή θέλει” ο Deadpool να έγινε Deadpool. Το ωραίο, δομικά στο σενάριο, είναι το γεγονός ότι ενώ αρχίζουμε με μια σκηνή δράσης, που μας δείχνει πολύ καλά το πόσο “εκμεταλλεύεται” η ταινία το γεγονός ότι είναι ακατάλληλη για ανηλίκους, παίζει πίσω-μπροστά χρονικά, με την αφήγηση του Wade, και μας δίνει τα στοιχεία που πρέπει να ξέρουμε από το παρελθόν του ήρωα. Έτσι πάμε μέχρι τη μέση περίπου και από εκεί και κάτω έχουμε κανονικά το τι έγινε μετά χωρίς “διακοπές για διαφημίσεις”. Καλή η πλοκή; Καλή θα έλεγα! Είναι ένα κλασικό origin story με τον πρωταγωνιστή στο επίκεντρο και έναν κακό που δεν λέει και πολλά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται κιόλας μιας και τα λέει όλα ο Deadpool!

Ο πρωταγωνιστής μας σπάει τον 4ο Τοίχο. “Ουάου”, θα μου πεις! Ε, ναι τότε δεν ήταν και τόσο γνωστό αυτό και η αλήθεια ήταν ότι, όπως και με την κωμωδία του θέματος, το φοβόμουν πολύ στο πως θα το διαχειριστούν αυτό στο Hollywood. Το “σπάσιμο” αυτό δεν σταματάει μόνο στο ότι πολλές φορές ο χαρακτήρας ξέρει ότι είναι σε ταινία και απευθύνεται σε εμάς τους θεατές (μόνο αυτός όμως, καθώς οι άλλοι χαρακτήρες δεν ενεργούν με τον ίδιο τρόπο) αλλά πάει και πολλά βήματα παρακάτω με αναφορές που έχουν να κάνουν με αυτόν, τη Marvel, της SuperHeroes ταινίες, τις ταινίες που έχει παίξει ο ηθοποιός που τον υποδύεται, Ryan Reynolds, κ.α. Αυτό οι σεναριογράφοι το έχουν δουλέψει πολύ. Οι αναφορές σε pop culture είναι πραγματικά άπειρες στην ταινία και αν θέλεις να τις καταλάβεις όλες θα πρέπει να πάρεις μπλοκάκι και να γράφεις. Εδώ έρχομαι να εκθειάσω τους ανθρώπους πίσω από την κάμερα, καθώς κάθε αναφορά, κάθε όνομα, κάθε περιστατικό που παραπέμπει σε κάτι από την pop culture (και όχι μόνο) είναι τόσο ωραία βελμένο στο σενάριο που κάνει την ταινία να κυλάει ομαλά και δεν φαντάζει ξένο που μπήκε εκεί μόνο για το γέλιο της υπόθεσης.

Ο Deadpool είναι ο Deadpool! Πάλι κάτι που είναι γενικά λίγο δύσκολο στο Hollywood να πετύχουν, δηλαδή να κάνουν τον SuperHero κάτι πολύ κοντά στα comics. Ε, αυτόν τον έκαναν! Όλοι θυμόμαστε, δυστυχώς, το πως ήταν η πρώτη φορά που προσπάθησαν να βάλουν τον χαρακτήρα στην μεγάλη οθόνη, μέσω του Wolverine Origins, οπότε είναι κάτι παραπάνω από καλό το πως τον έχουμε εδώ. Μαζί του είναι η αγαπημένη του Vanessa, η οποία (από πληροφορίες που πήρα καθώς γράφω αυτό το κείμενο) υπάρχει στα comics αλλά είναι πολύ διαφορετική από αυτό που έχουμε εδώ. Δουλεύει όμως η όλη σχέση με τον Wade οπότε δε θα το ψάξω παραπάνω. Έχουμε τον Colossus από τους X-Men, που είναι ο καλύτερος Colossus που έχουμε δει στο σινεμά. Ναι, ακόμα αγαπάω τα παλιά X-Men και τον Colossus απο εκεί αλλά ο χαρακτήρας που είναι στην ταινία μας εδώ είναι ίδιος με τα comics. Ίδιος τόσο εξωτερικά, όσο και στο πως μιλάει και αντιδρά στα διάφορα πράγματα που γίνονται στην ταινία. Δίπλα από τον Colossus είναι και η Negasonic Teenage Warhead, για την οποία η άγνοια μου είναι μεγάλη η αλήθεια είναι! Πριν τη δω σε αυτή την ταινία και ψάξω λίγο γι’ αυτή δεν γνώριζα τίποτα πέρα από το όνομα της. Ενδιαφέρον επιλογή από το στούντιο για χαρακτήρα, καθώς οι δυνάμεις της δεν είναι κάτι που θα βοηθούσε ιδιαίτερα τον Deadpool στο “quest” του στην ταινία και επίσης δεν είναι μια χαρακτήρας που είναι τόσο πολύ γνωστή από τη Marvel. Παρόλα αυτά είναι καλή και περνάει αυτό που θέλει ο δημιουργός χωρίς να φαίνεται πεταμένη μέσα στη ταινία για να έχουμε έναν ακόμα X-Man.

Από τη μεριά των villains κι αν δεν γνώριζα κανέναν… Και τα δύο ονόματα που θα γράψω τα είδα πρώτη φορά σε αυτή τη μεταφορά και δεν είχα ιδέα για το τι ήταν πριν στα comics, Francis “Ajax” Fanny και Angel Dust. Εδώ έχουμε ίσως το μόνο στραβοπάτημα στην ταινία, αν και όχι ακριβώς. Για να σας δώσω να καταλάβετε έχουμε δύο κακούς που είναι για να είναι. Πραγματικά ο μόνος λόγος που είναι στην ταινία είναι για να πάνε την πλοκή παρακάτω και ο Deadpool να έχει κάποιον για την τελική μάχη, αλλά και πάλι δουλεύει αυτό. Δεν ξέρω τι μαγικά έχουν κάνει στην ταινία αλλά παρόλο που οι κακοί μας είναι, σχεδόν, κομπάρσοι σε αυτή, αυτό δεν σε ενοχλεί καθόλου. Ίσως να είναι το θέμα του ότι θέλουμε να δούμε τον Wade να γίνεται Deadpool και δεν μας ενδιαφέρουν οι γύρω (πολύ-πολύ), ίσως το σώνει η κωμωδία που κλέβει την παράσταση σχεδόν πάντα σε σχέση με την πλοκή; Δεν ξέρω, αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ περίεργη νίκη αυτή των συντελεστών, που σε άλλες περιπτώσεις το έχω κράξει αυτό (και πιθανώς θα το ξανακάνω παρακάτω). Οι κακοί μας είναι “τόσο, όσο” και τίποτα παραπάνω αλλά ειλικρινά χε**ικά και δεν χαλάνε τη γενική εικόνα της δημιουργίας! Το μόνο παράπονο που μπορώ να βρω στην ταινία είναι ότι ο Ajax κάποιες φορές ξεχνάει κάποια πράγματα από τις δυνάμεις του για χάρη της πλοκής και κάποιες φορές φαίνεται ότι όχι απλά δεν νιώθει πόνο (όπως είναι η δύναμη του) αλλά και οι πληγές ενώ είναι σοβαρές και θα έπρεπε να τον ρίξουν σαν άνθρωπο, αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτα και πάει παρακάτω. Πιστεύω είναι μία ή δύο φορές που και πόνο να μην νιώθεις, το σώμα σου θα σταματούσε τη λειτουργία του αν σου έκαναν τόσο σοβαρά και καίρια χτυπήματα.

Τεχνικώς πάμε πολύ καλά. Τα ίδια έχουμε πει και στις προηγούμενες παραγωγές του στούντιο. Πολύ καλά εφέ, ειδικά αν “κανεις φόκους” σε Colossus και Deadpool σε διάφορα σημεία που τον κόβουν, πυροβολούν, του σπάνε κόκαλα κτλ, επίσης πολύ ωραία πινελιά είναι το γεγονός ότι τα μάτια του κουνιούνται, παρόλο που είναι μάσκα, σαν τα comics, πράγμα που μας δίνει να καταλάβουμε πολύ καλύτερα τα συναισθήματα του χαρακτήρα σε κάθε σκηνή μέσα στην ταινία. Μουσικά πάμε πάλι στα αδιάφορα μονοπάτια, με τη διαφορά ότι όποτε μπαίνει ένα κομμάτι που είναι “τραγούδι-τραγούδι” (και όχι κάτι δημιουργημένο για την ταινία αυτή-καθαυτή) ανεβαίνει λίγο η ποιότητα απλά και μόνο γιατί ντύνει τις σκηνές καλύτερα εκεί που πρέπει. Το μακιγιάζ είναι πολύ καλό. Ίσως μιλάμε μόνο για τον Deadpool εδώ αλλά το μακιγιάζ μαζί με τα προσθετικά έχουν κάνει τον Ryan ακριβώς ίδιο με τον χαρακτήρα στα comics χωρίς κάτι να φαίνεται ψεύτικο, πολύ καλή δουλειά. Τέλος οι ηθοποιοί είναι κάτι παραπάνω από καλοί. Δεν γνωρίζω πως το έχουν καταφέρει αυτό, αλλά όλοι έχουν πολύ καλή χημεία μπροστά στην κάμερα και οι ατάκες του ρόλου τους, οι αψιμαχίες μεταξύ τους κτλ, τους βγαίνουν φυσικά και τίποτα δεν μοιάζει ψεύτικο. Ακόμα και οι villains που δεν παίζουν και τόσο πολύ, όσο είναι μπροστά στην κάμερα κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά.

Πάμε για κλείσιμο σε ένα κείμενο που μόνο καλά πράγματα λέω (είναι πολύ λίγα αυτά γενικά). Το ότι η ταινία είναι “άνω των 18” είναι πολύ καλό και ο σκηνοθέτης το “εκμεταλλεύεται” στο έπακρο, με κεφάλια να πετάγονται, σφαίρες να σκορπάνε μυαλά στον αέρα, πολλά αστεία σεξουαλικού περιεχομένου κτλ. Η καθαρά κωμική προσέγγιση (πως θα γίνονταν αλλιώς άλλωστε με αυτόν τον χαρακτήρα) είναι κάτι που βοηθάει στο έπακρο σε όλα τα σημεία που η ταινία χωλαίνει, αφού πάει το “φόκους” σου προς το αστείο και “χάνεις” αυτά που δε θέλει να δεις, πράγμα το οποίο εγώ θα το βάλω στα καλά απλά και μόνο γιατί είναι “μάστορας” ο δημιουργός και το κάνει σωστά. Το σπάσιμο του 4ου Τοίχου γίνεται πάρα πολύ ωραία και σε συνδυασμό με τα pop culture αστεία κάνει την ταινία σίγουρα κάτι το μοναδικό στις SuperHero Movies. Γενικά αυτά είναι τα οποία σε κάνουν να την αγαπήσεις στο τέλος, καθώς και το γεγονός ότι ενώ διαφέρει από το comics, το κάνει καλά και με σεβασμό στο υλικό που παίρνει από εκεί και ο Deadpool μας εδώ είναι πραγματικά ο “the merc with a mouth”, όπως πρέπει αλλά με λίγο διαφορετικό τρόπο απ’ ότι τον ξέρουμε. Αγνή και καλή διασκέδαση (εξαρτάται το χιούμορ σου βέβαια), τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω.