Marvel’s Avengers, Movie Review

SuperHero Archives 18.12.2020:

Ότι και να πεις γι’ αυτά που έχει κάνει η συγκεκριμένη ταινία είναι λίγα. Είναι το, υγρό, όνειρο κάθε comic fan από τότε που άρχισαν να βγαίνουν superhero ταινίες και το καλό είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που απέδωσε και είναι πολύ καλό σε αυτό που θέλει να κάνει. Δράση, superheroes, villain, CGI, χαρακτήρες, ηθοποιοί, όλα δουλεύουν πολύ καλά εδώ. Αυτά συνθέτουν την ταινία που κλείνει την Πρώτη Φάση MCU, όπως θέλουν να ονομάζουν τις περιόδους των ταινιών στα Marvel Studios. Avengers!

Για αρχή, έχουμε να κάνουμε με τη πρώτη ταινία του στούντιο που δεν αρχίζει με flashback! Ναι, ούτε και εγώ το πίστευα όταν την είδα. Η ταινία μας αρχίζει με την οργάνωση που συνέδεσε όλο αυτό το σύμπαν, S.H.I.E.L.D. και μέσα στα πρώτα λεπτά της βλέπουμε τον κακό μας που, ευτυχώς για όλους μας, είναι ο Loki. Fun fact, ο Loki είναι ο πρώτος κακός που οι Avengers πάλεψαν και στην πρώτη τους εμφάνιση ως ομάδα στα comics. Πριν από όλα αυτά όμως έχουμε μια αναφορά στον στρατό του οποίου θα ηγηθεί ο Loki, πράγμα που μας κάνει και μια γνωριμία με το ότι πλέον τα πράγματα στις επόμενες ταινίες του MCU θα περάσουν σε κάτι πιο κοσμικό και δεν θα μείνουν προσκολλημένα στην Γη, είναι ένας προάγγελος αν θέλετε για μια συγκεκριμένη ταινία της Δεύτερης Φάσης των ταινιών του στούντιο.

Τυπικά πλέον για Marvel ταινία, έχουμε τη γνωριμία μας με κάθε έναν χαρακτήρα που μπαίνει στο πλάνο μας. Όλοι οι Avengers δεν πιάνουν μια θέση στην ομάδα από την αρχή αλλά η ταινία δουλεύει πολύ καλά στο να δώσει στον καθένα να καταλάβει τι βλέπει, ποιος είναι ποιος και να κάνει μια πολύ, πολύ μικρή περίληψη γι’ αυτούς που δεν είδαν τις προηγούμενες ταινίες. Έτσι δεν είναι απαραίτητο να δεις όλη την Πρώτη Φάση για να φτάσεις εδώ αλλά είναι καλό γιατί γεμίζει κενά και καταλαβαίνεις καλύτερα τα κίνητρα του κάθε χαρακτήρα. Η ταινία, όπως και οι Iron Man ταινίες, βάζει πολύ καλά διάσπαρτα κωμικά στοιχεία παντού, που δουλεύουν πολύ ωραία ακόμα και μέσα στον “χαμό” της τελικής μάχης, παίρνοντας τα στοιχεία από τον κάθε χαρακτήρα και παίζοντας με πράγματα που πριν από τριάντα χρόνια ήταν σωστά για τα superhero comics αλλά σήμερα δείχνουν αστεία.

Με πολύ δουλειά και κόπο, φαντάζομαι, οι σεναριογράφοι έχουν καταφέρει να μην “ρίχνουν” κανένα από τους πρωταγωνιστές μας με όλους να έχουν, σχεδόν, ίδιους χρόνους στην οθόνη και να κάνουν τα χαρακτηριστικά τους “κόλπα” από τα comics. Πιστεύω ότι όταν έχεις να κάνεις με μια ταινία που υπάρχουν έξι πρωταγωνιστές, συν τον κακό μας, συν τους χαρακτήρες γύρω από αυτούς είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις κάτι τέτοιο, προσπαθώντας κιόλας να δώσεις λόγο και αιτία γιατί αυτοί οι τόσο παράταιροι, και με πολλές ιδιομορφίες, χαρακτήρες ενώθηκαν για το κοινό καλό. Στις σκηνές δράσης ο κάθε χαρακτήρας μας φανερώνει πολύ σωστά και ωραία τις όποιες δυνάμεις και αδυναμίες του, με αποκορύφωμα την τελική μάχη με τον εξωγήινο στρατό του Loki, που όχι μόνο ο κάθε ένας κάνει αυτά “που πρέπει να κάνει”, σύμφωνα με τις δυνάμεις στα comics, αλλά έχουν και πολύ έξυπνες και ωραίες σκηνές που συνδυάζοντας αυτές ρίχνουν κάτω κάποιον (ή κάποιους) εχθρούς

Ένα, ας πούμε, αναγκαίο κακό σεναριακά είναι ότι μέχρι να γίνει ένα η ομάδα μας “παίζουν τις μπουνιές" μεταξύ τους. Από τη μια σεναριακά δίνεται λόγος που είναι πολύ καλός που βγάζει νόημα, από την άλλη καταλαβαίνεις ότι κάτι τέτοιο έχει γίνει γιατί έχουμε να κάνουμε με έναν κακό, και τον οποίο δεν θέλουν να αναλώσουν σε μάχες από την αρχή της ταινίας οπότε βάζουν τους πρωταγωνιστές μας να παλεύουν ο ένας με τον άλλον. Βέβαια εδώ έχουμε και πολύ καλές σκηνές δράσης καθώς και απαντήσεις σε ερωτήματα που μας καίνε καιρό στα comics, όπως το "τι θα γίνει αν το Mjölnir βαρέσει την ασπίδα του Cap; Μπορεί ο Hulk να σηκώσει το Mjölnir;" κτλ. Και για ακόμα μια φορά ο Loki μας δείχνει γιατί είναι ο θεός της απάτης, μέσα στα πολλά και γιατί είναι, ίσως, ο καλύτερος κακός στο MCU, αφού παίζει με όλους και με όλα, βάζοντας τους χαρακτήρες μας σε δυσκολίες κάνοντας πολύ σωστά και λογικά σχέδια, με plot twists για εμάς που βλέπουμε (τα οποία δεν είναι μεγάλα βέβαια αλλά υπάρχουν).

Τεχνικά έχουμε να κάνουμε με την πιο άρτια ταινία του στούντιο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τα CGI είναι φοβερά με τον Hulk να ξεχωρίζει μέσα σε όλα από το πόσο αληθινός φαίνεται. Η μάχη και η καταστροφή της Νέας Υόρκης είναι πιο ωραία και αληθοφανή από σαράντα ταινίες καταστροφής μαζί! Μουσικά έχουμε να κάνουμε με το μόνο theme σέ όλο το MCU που σου μένει και φέρνει ανατριχίλες στο άκουσμα του κάθε φορά, πέρα από αυτό τα ίδια χλιαρά και αδιάφορα θέματα που δεν κάνουν ποτέ το κάτι παραπάνω. Εδώ με έχει βάλει σε σκέψεις το όλο πρόβλημα αυτών των ταινιών με τη μουσική και αναρωτιέμαι μήπως είναι κάτι σκόπιμο από το στούντιο για να τονίσει τους Avengers και όχι τον κάθε ήρωα μόνο του. Οι ηθοποιοί είναι πιο καλοί από ποτέ. Παίζουν καλά και, εκ των υστέρων έμαθα ότι κάνουν πολλούς αυτοσχεδιασμούς που τους βγαίνουν και μένουν στην τελική έκδοση της ταινίας, οπότε σίγουρα το διασκεδάζουν και όλο αυτό φαίνεται. Το ξέρω ότι έχει γίνει πλέον κάτι τετριμμένο να γράφω ότι οι ηθοποιοί το διασκεδάζουν στις παραγωγές αυτών των ταινιών αλλά είναι κάτι που δεν είναι σίγουρο για κάθε ταινία που γυρίζεται στο Hollywood. Είναι κάτι που κάνει πολύ πιο εύκολη και ευχάριστη την θέαση των ταινιών αυτών και σίγουρα φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα που παίρνουμε στην οθόνη μας. Κάτι άλλο σε σχέση με το cast που με βάζει σε σκέψεις είναι το πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του σκηνοθέτη στο να έχει και να κουμαντάρει όλους αυτούς τους μεγάλους ηθοποιούς, μεγάλους και στα χαρτιά (και στις πληρωμές) αλλά και στον εγωισμό τους.

Ο αντίκτυπος αυτής της ταινίας είναι μεγάλος. Τόσο στις Superhero ταινίες, όσο και στο κινηματογράφο (του Hollywood) γενικά. Ίσως όχι για όλους τους καλούς λόγους. Στην τελική δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι που ανεβάζει τόσο πολύ την Έβδομη Τέχνη αλλά σίγουρα αλλάζει τα δεδομένα για τις μεγάλες παραγωγές του Hollywood και κάνει όλους εμάς που την περιμέναμε να είμαστε απίστευτα χαρούμενοι για το γεγονός ότι ήρθε και ότι είναι μια πολύ καλή ταινία. Πολλά τα λεφτά που έπεσαν, πολλά τα λεφτά που έβγαλε και τέλος πολλά τα λεφτά που θα βγάλει όλο το franchise. Και κάπου εδώ θα κλείσω με την τελική σκηνή, αφήνοντας την Πρώτη Φάση του MCU, προχωρώντας για την Δεύτερη (και όχι μόνο). Έχουμε, λοιπόν, την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Thanos, αν και πολύ μικρή. Ο archvillain της Marvel μπορεί τώρα να είναι από τους πιο γνωστούς villains που φτιάχτηκαν ποτέ αλλά δεν θα ξεχάσω, σαν τότε, στο σινεμά την ανατριχίλα και το χαμόγελο που είχαμε εμείς οι “λίγοι” που τον ξέραμε και γνωρίζαμε τι πάνε να κάνουν εκεί στα Marvel Studios με αυτόν αλλά και τους Avengers στις επόμενες ταινίες/φάσεις του MCU.