The New Mutants, Movie Review

SuperHero Archives 02.04.2021:

Λίγο πριν βάλει την τελική υπογραφή της η Fox για την εξαγορά της από την Disney έχουμε και την τελευταία προσπάθεια να κάνει κάτι με τα δικαιώματα των μεταλλαγμένων στη μεγάλη οθόνη. Το κύκνειο άσμα (και ίσως το τελευταίο καρφί στο φέρετρο αν θέλετε) έβαλε μπροστά την παραγωγή του το 2016 και μετά από πολλές αναβολές είπε να έρθει στις οθόνες μας το 2020. Η ταινία έχει “φάει” τόσες πολλές ακυρωμένες πρεμιέρες που ακόμα και στο τελευταίο τρέιλερ της, πριν την πρώτη προβολή, έκαναν μόνοι τους πλάκα από το στούντιο με αυτό. Γενικά τα πράγματα δεν έδειχναν και πολύ ελπιδοφόρα σε αυτόν τον τομέα. Το concept πίσω από το σενάριο είναι μια πολύ ωραία ιδέα που δεν έχουμε δει ποτέ στο σινεμά και, αν δεν κάνω λάθος, ούτε στα comics. Έχουν, λοιπόν, την προσπάθεια για την πρώτη SuperHero horror movie και η πλοκή έχει να κάνει με νέους μεταλλαγμένους που δεν μπορούν να ελέγξουν τις δυνάμεις τους, κάτι που αν έχεις κάποια περίεργη δύναμη, όπως η πρωταγωνίστρια μας, φαντάζει πολύ καλό σκηνικό για να στήσεις μια horror ταινία.

Ο δημιουργός προσπαθεί να φτιάξει μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα και έτσι η εισαγωγή μας στο κόσμο της ταινίας γίνεται πολύ γρήγορα και χωρίς να ξέρουμε τι και πως. Αυτό για κάποιες horror ταινίες δουλεύει. Εκεί είναι ένα στοιχείο που μας δείχνει το τι προσπάθησαν και κάνουν, καθώς στο 70% της ταινίας δεν σου δίνει να καταλάβεις τι είναι το “κακό” που κυνηγάει τους πρωταγωνιστές, ή τουλάχιστον έτσι θέλει να νομίζει, καθώς “βλέπεις” την σεναριακή εξέλιξη και πλοκή σε κάθε σκηνή σχεδόν δύο σκηνές πιο πριν! Δέκα λεπτά μετά η πρωταγωνίστρια ξυπνάει στο άσυλο που διαδραματίζεται όλη η ταινία και αρχίζουμε το “δράμα”...

Σχεδόν, όλοι οι ηθοποιοί παίζουν πολύ άσχημα, έτσι δεν μπορείς να πιάσεις το συναίσθημα που πρέπει σε κάθε σκηνή αφού κανένας τους δεν σε πείθει για το ρόλο. Αυτό είναι το πρώτο και πιο μεγάλο κακό, καθώς “αν δεν έχεις καλές ερμηνείες τι να τα κάνεις όλα τα άλλα”, θα έλεγα αν όλα τα άλλα ήταν καλά αλλά δεν είναι. Σεναριακά φαίνεται να λείπουν σκηνές. Δεν ξέρω αν τις έκοψαν από το τελικό μοντάζ ή απλά δεν τις γύρισαν ποτέ. Χαρακτήρες κάνουν και λένε πράγματα που δεν βγάζουν νόημα από τη μια σκηνή στην άλλη, αντιπαραθέσεις που κάποιοι έχουν μεταξύ τους απλά ξεχνιούνται και γενικά το όλο πράγμα δείχνει σαν να έχει γραφτεί από εμένα (έναν άσχετο με σενάρια ταινιών δηλαδή), να δουλεύτηκε μία-δύο μέρες από την παραγωγή και να άρχισε τα γυρίσματα λες και κάποιος σπρώχνει να κάνουν γρήγορα, κάτι που είναι πολύ ειρωνικό αν σκεφτείς ότι η ταινία βγήκε δύο χρόνια μετά απ’ ότι υπολόγιζαν στο στούντιο.

Κακό στην ουσία δεν έχουμε. Έχουμε μια γιατρό που παρακολουθεί τα παιδιά που κάτι πάει να κάνει αλλά δεν… (spoiler alert) Έχουμε μια παραφυσική οντότητα που κάτι πάει να κάνει αλλά δεν… (end of spoilers) Έχουμε μια “μεγάλη κακία εταιρεία” που κάτι πάει να κάνει αλλά δεν… Και κάπως έτσι “αλλά δεν” έχουμε το δεύτερο μεγαλύτερο κακό στην ταινία μας και αυτό είναι η άμεση απειλη για τους πρωταγωνιστές μας που δεν υπάρχει. Για να πω “και του στραβού το δίκιο” κάτι πάει να κάνει αλλά όπως και σε όλα τα άλλα το χάνει.

Spoiler Alert:

Στην ουσία το όλο θέμα είναι η δύναμη της πρωταγωνίστριας να φέρνει στον υλικό κόσμο τους άυλους και φανταστικούς φόβους του καθένα. Αυτό είναι κάτι που σε ικανά χέρια θα μπορούσε να γίνει μια ταινία με μεταλλαγμένους που θα ήταν πολύ κοντά στα “Nightmare on Elm Street” πχ. Εδώ όχι μόνο δεν γίνεται καλή δουλειά αλλά είναι και κάτι που καταλαβαίνεις από τα πρώτα λεπτά ότι είναι η βασική πλοκή μας. Έτσι όταν έρχεται η “αποκάλυψη” ότι η Dani είναι πίσω από όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στους νεαρούς μεταλλαγμένους έρχεται και εσύ είσαι σε φάση “ε, και”, με την έννοια ότι δεν σου κάνει καμία εντύπωση. Ακόμα και στις σκηνές που οι υπόλοιπη ομάδα του καστ καταλαβαίνει ότι υπάρχει φυσική απειλή, και οι φανταστικοί τους φόβοι μπορούν να τους βλάψουν στο πραγματικό κόσμο, δεν έχεις κανένα άγχος καθώς αυτοί από το πουθενά έχουν κάνει πλέον “master” τις δυνάμεις τους και ξεφεύγουν από την όποια απειλή, κυριολεκτικά, στα “μπαμ”.

Και στο τέλος ενώ οι πρωταγωνιστές γίνονται κάτι το πιο “δυνατό” και νικούν το “κακό” που τους βολοδέρνει στο άσυλο, εσύ σαν θεατής δεν το “νιώθεις” αυτό. Ας βάλουμε στην άκρη την κακή ηθοποιία στο θέμα και ας πούμε για μια στιγμή ότι οι πρωταγωνιστές έπαιζαν καλά, έχουμε ένα σενάριο όπου αυτοί από τη μια στιγμή στην άλλη ξέρουν να χειρίζονται τις δυνάμεις τους στο έπακρο, κάνουν ότι θέλουν με αυτές και εσύ δεν νιώθεις στιγμή ότι κάποιος από αυτούς απειλείται από κάτι και έτσι “στην τελική μάχη” και νίκη τους είσαι και πάλι με αυτό το “ε, και” στο μυαλό. Με αυτό το δεύτερο άσχημο νομίζω ότι δεν πρέπει να συνεχίσω με άλλα πια. Έχοντας κακή ερμηνεία και κακό σενάριο σε αυτό που θέλει να κάνει η ταινία μας, τι άλλο σου μένει να πάει άσχημα;

End of Spoilers

Πάνε και άλλα όμως! Αν το δεις από τη μεριά των SuperHero (X-Men της Fox) ταινιών “η μπάλα χάνεται" ακόμα πιο πολύ. Η ταινία δεν σου δίνει να καταλάβεις που μπαίνει χρονικά μέσα στο σύμπαν αυτό, που OK από μόνο του δεν είναι κάτι το απόλυτα κακό και ο Deadpool το κάνει αυτό. Το κακό είναι με αυτά που βλέπεις η ταινία δεν κολλάει να είναι ούτε μέσα στη βασική τριλογία, ούτε μέσα στους “νέους X-Men” του ‘60, ‘70, ‘80 και ‘90 αλλά, τέλος, ούτε και μετά το Logan. Υπάρχουν μέσα στοιχεία που μαρτυρούν ότι, μάλλον, έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι μετά το Logan αλλά δεν βγάζει νόημα αυτό, καθώς στο Logan δεν έχουμε γεννήσεις καινούργιων μεταλλαγμένων για πολλά-πολλά χρόνια πριν την ταινία. Από την άλλη υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν ότι είμαστε πριν από το Logan, που ούτε και αυτό βγάζει νόημα καθώς έχουμε μέσα στην ταινία “προβλέψεις για το μέλλον”, με σκηνές από το Logan, ενώ κανένας από τους χαρακτήρες δεν έχει ως δύναμη να βλέπει το μέλλον… Οπότε που είμαστε; Να ένα τρίτο κακό από το πουθενά.

Και ας πάμε στο αν δουλεύει ως “απλά SuperHero movie”. Ε, τι να σου πω; Εμένα μου άρεσαν τα εφέ και οι δυνάμεις των παιδιών, εκτός από μια που μου φάνηκε πολύ generic (αν και έτσι είναι και η δύναμη του χαρακτήρα από τα comics), και μπορώ να πω ότι η χρωματική παλέτα ήταν πολύ όμορφη. Οπότε ίσως σε αυτόν τον τομέα να παίρνει έναν βαθμό, ας πούμε. Αλλά μόνο σε αυτό και τίποτα άλλο.

Για κλείσιμο, λοιπόν, η Fox μας επιφύλασσε το πιο άσχημο από τα άσχημα, τίτλο που πολύ δύσκολα παίρνεις όταν στην σειρά υπάρχει το “Wolverine Origins” και οι δύο προσπάθειες του Dark Phoenix Saga. Είναι αυτό που έχω γράψει και σε άλλες κακές SuperHero movies, τουλάχιστον τις προηγούμενες άσχημες προσπάθειες του στούντιο μπορείς να τις πεις καλύτερες από εδώ γιατί είχαν μια πορεία, είχαν έναν σχέδιο. Μπορεί να μην ήταν καλό, μπορεί να μην τους βγήκε αλλά είχαν κάτι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ένωση δύο ειδών που η ταινία τα κάνει και τα δύο άσχημα (SuperHero και horror). Και σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε τη βάση αυτού του τελευταίου σ**του στους X-Men της Fox με τη πολύ κακή ερμηνεία των ηθοποιών που λαμβάνουν μέρος σε αυτό. Το περίεργο είναι ότι κάποιοι από αυτούς έχουν κάνει πολύ καλύτερη δουλειά σε άλλες παραγωγές. Γι’ αυτό πιστεύω ότι στο τέλος το θέμα με την ταινία ήταν του “αρχηγού” της, δηλαδή του σκηνοθέτη Josh Boone. Τον άνθρωπο δεν το ξέρω και δεν έχω δει άλλες του ταινίες (απ’ ότι είδα σε ένα μικρό ψάξιμο που έκανα γι’ αυτόν τώρα) αλλά από αυτό το παράδειγμα καταλαβαίνω ότι δεν τα πάει και πολύ καλά, τουλάχιστον στις SuperHero ταινίες. Για ακόμα μια φορά το μόνο που μπορείς να πεις είναι κρίμα… Κρίμα γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Και στην τελική αν δεν σε ενδιαφέρουν οι SuperHero movies σαν δημιουργό, είμαι μαζί σου, μην τις πιάσεις όμως, κάνε κάτι άλλο που σε εκφράζει, γιατί να πρέπει να κάνεις κάτι για να το κάνεις και τελικά να είναι τόσο άσχημο, άγευστο και τελείως λάθος για τους χαρακτήρες που θα φέρεις στη ζωή; Για να δούμε αν η μαμά Marvel θα κάνει αυτό που πρέπει για να δούμε τους μεταλλαγμένους όπως πρέπει στη μεγάλη οθόνη. Ίδωμεν…