X-men, Movie Review

SuperHero Archives 03.03.2021:

Για να αρχίσουμε κάπως ρομαντικά να σας πω ότι οι δύο πρώτες ταινίες X-men είναι για μένα μεγάλη υπόθεση στη ζωή μου. Για την δεύτερη θα μιλήσω στο επόμενο κείμενο. Αυτή η ταινία, για την οποία μιλάω σε αυτό το κείμενο, ήταν η πρώτη SuperHero Movie που είδα στο σινεμά (αν εξαιρέσεις την μεταφορά των Power Rangers του ‘95), καθώς επίσης και η πρώτη που είδα μόνος μου και κατάλαβα τι θα πει “βλέπω ταινία” και δεν μιλάω με το φίλου μου δίπλα όλη την ώρα!

Για ιστορικούς λόγους να πούμε ότι αυτή ταινία, μαζί με Blade και τα Spider-Man του Sam Raimi, είναι από τις ταινίες που άρχισαν να βάζουν στο Hollywood την ιδέα ότι οι SuperHeroes των comics είναι μια καλή “μπίζνα” για μεταφορά στο κινηματογράφο. Συγκεκριμένα αναφέρω αυτά τα τρία fransices καθώς είχαν να δώσουν κάτι παραπάνω σε σχέση με ότι άλλο υπήρχε σε αυτόν τον τομέα την εποχή εκείνη και έδωσαν στα στούντιο του Hollywood να καταλάβουν, ίσως, ότι μία SuperHero ταινία δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε δεκάχρονα, κάτι που έκαναν λάθος ταινίες που ήρθαν ακόμα και πιο μετά από αυτές αλλά έκαναν σωστά κάποιες άλλες (βλ. τα Batman του Burton πχ).

Πάμε πιο αναλυτικά στο τι έχουμε εδώ όμως, γιατί αν πιάσω τα ιστορικά για την ταινία δεν θα τελειώσει ποτέ το κείμενο. Σεναριακά η ταινία πατάει γερά στην διαμάχη των δύο μεγάλων προσωπικοτήτων των X-Men, Magneto και Professor X, δίνοντας μας να καταλάβουμε πολύ καλά το τι πρεσβεύουν οι δύο πλευρές σε έναν κόσμο που μέσω του ρατσισμού του προβάλει τον φόβο που έχει απέναντι στον επόμενο κρίκο της εξελιχθηκής αλυσίδας του ανθρώπινου είδους, “Homo Superior” ή αλλιώς μεταλλαγμένους. Το σενάριο παίζει πολύ ωραία με τους χαρακτήρες του που, όπως κάθε δημιουργία της Marvel στα comics, έχει ως επίκεντρο την ανθρώπινη πλευρά και τα προβλήματα που οι SuperHeroes εδώ έχουν και όχι βάζοντας τους να πετάνε ακτίνες από τα μάτια τους, αν και όπως είναι λογικό αυτά δεν λείπουν από την ταινία.

Προσωπικά λατρεύω τον τρόπο που η πλοκή παίζει και με εμάς, με ένα πολύ ωραίο twist στη μέση, περίπου, της ταινίας για το σχέδιο του Magneto. Χωρίς να μπορώ να είμαι 100% σίγουρος για κάτι τέτοιο, πιστεύω ότι ο δημιουργός παίζει με τον θεατή του, τόσο αυτόν που γνωρίζει από comics, όσο και αυτό που δεν γνωρίζει τίποτα. Στη δεύτερη κατηγορία δεν είμαι σίγουρος, καθώς εγώ πηγαίνοντας στο σινεμά ήμουν ήδη μυημένος κατά πολύ στα comics και ήξερα τι πάω να δω, έτσι για αυτό το γεγονός μπορώ να μιλήσω με σιγουριά ότι ο Bryan Singer ήταν λίγο παραπάνω “διαβασμένος” για τα comics και μας παραπλάνησε με ωραίο τρόπο για το σχέδιο του “κακού” μας που βγάζει νόημα.

Αυτό το κείμενο είναι μια από της λίγες φορές που θα αρχίσω την παρουσίαση των χαρακτήρων που έχουμε στην ταινία με τον villain, μιας και η ταινία αρχίζει κιόλας με αυτόν και τους λόγους που τον οδήγησαν να κάνει αυτά που κάνει, με τους τρόπους που τα κάνει. Τόσο η μεταφορά του χαρακτήρα απο τα comics, όσο και η υποκριτική ικανότητα του σχετικά άγνωστου τότε Ian McKellen, έφεραν στις οθόνες μας μία από τις καλύτερες μεταφορές comic villain που υπάρχουν ακόμα και μέχρι σήμερα. Άλλοτε παίζοντας το ιδεαλιστή αντίπαλο, άλλοτε τον τρομοκράτη που θα κάνει τα πάντα για το σκοπό του και τέλος παίζοντας τον “υπερβολικό” comic villain, με εκφράσεις και κινήσεις, σε κάνει, τουλάχιστον, να έχεις ανάμεικτα συναισθήματα για το σχέδιο και τα μέσα που αυτός χρησιμοποιεί για να φέρει εις πέρας αυτό που θέλει να κάνει. Πως μπορείς άλλωστε να είσαι 100% απέναντι από έναν χαρακτήρα που έχει ζήσει το σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων από τον Χίτλερ και βλέπει την ιστορία να επαναλαμβάνεται απέναντι στους μεταλλαγμένους; Αλλά από την άλλη πως μπορείς να είσαι 100% μαζί με έναν άνθρωπο που φέρνοντας εις πέρας το σχέδιο του δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου οι ανθρώπινες απώλειες, ακόμα και αν αυτές είναι του ίδιου του του “είδους” που προσπαθεί να προστατεύσει; Για ακόμα μια φορά βλέπουμε εδώ τις “αξίες” που κάνουν ένα καλό villain σε μια ταινία, όχι μόνο SuperHero αλλά γενικά. Το γεγονός ότι κάποιες φορές μπορείς να συμπάσχεις και να καταλαβαίνεις γιατί αυτός κάνει ότι κάνει αλλά κάποιες άλλες να είσαι ακριβώς απέναντι από τις πράξεις τους είναι αυτό που τον κάνει 100% πετυχημένο σαν χαρακτήρα στο σενάριο.

Και πάμε στους X-Men. Αρχικά να πούμε ότι cast της ομάδας προσπαθεί να πάρει τους πιο διάσημους, καθώς μιλάμε για μια ομάδα που έχουν μπει και βγει κυριολεκτικά άπειροι χαρακτήρες. Έτσι έκτος από το Professor X, που δεν θα κάναμε X-Men χωρίς αυτόν, έχουμε τον, διάσημο ανάμεσα στους fans, Wolverine, τον Cyclops, την Storm, την Jean Grey και τέλος την Rogue, που ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στο σενάριο, δεν είναι τόσο σημαντική στις σκηνές δράσης. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν αυτό το κάτι από τα comics πολυ ωραία δοσμένο. Για ακόμα μια φορά να πω ότι ερχόμενος “διαβασμένος” στα της ομάδας δεν μου φάνηκε ποτέ και κανένας, από όλους αυτούς του χαρακτήρες, ξένος. Ο δημιουργός έχει πάρει έξυπνα, πχ, τη διαμάχη στη σχέση του Cyclops και του Wolvie, και στις αποφάσεις που παίρνουν οι χαρακτήρες αυτοί αλλά και στο “ερωτικό τρίγωνο” μεταξύ αυτών και της Jean.

Πηγαίνοντας πίσω στους κακούς. Δεν έχουμε μόνο τον Magneto αλλά ένα μικρό cast από την ομάδα του των comics, Brotherhood of Mutants, με τους Mystique, Toad και Sabretooth, αν και ο τελευταίος φαίνεται λίγο ότι είναι εκεί απλά και μόνο για να παίξει ξύλο με τον Wolvie! Με τις δύο παρατάξεις αντίπαλες, σε ιδεολογία και όχι μόνο, πάμε και στις σκηνές δράσης. Αυτές, αν και έχουμε να κάνουμε με SuperHero movie, δεν είναι τόσο πολλές όσο θα περίμενε κανείς. Ίσως φταίει η εποχή, δεν υπήρχε η τεχνολογία τότε να κάνει αυτό που ήθελε ο δημιουργός (;), ίσως φταίει το ότι ήθελαν να κάνουν φόκους στους ανθρώπους πίσω από τις δυνάμεις, δεν γνωρίζω. Το αποτέλεσμα όμως είναι πολύ καλό για μένα καθώς η δράση υπάρχει εκεί που υπάρχει για να μην βαριόμαστε αλλά χωρίς να γίνεται υπερβολική χρήση της απλά και μόνο γιατί είναι comic book adaptation και πρέπει να παίζουν ξύλο οι πρωταγωνιστές. Από την άλλη όμως ο Singer μας έχει δώσει πολύ καλά να καταλάβουμε τις δυνάμεις του κάθε χαρακτήρα, τις επιπτώσεις που αυτές έχουν αλλά και το ποιός από αυτούς είναι πιο δυνατός από τους άλλους και γιατί. Επίσης όντας η πρώτη (και ίσως η μοναδική, αφού δεν ήξεραν οι δημιουργοί αν θα κάνει επιτυχία) ταινία στο σύμπαν των X-Men, πέρα από τους χαρακτήρες που βλέπουμε μπροστά μας έχουμε πολλά και διάφορα Easter Eggs για άλλους πρωταγωνιστές της ομάδας και όχι μόνο.

Τα εφέ είναι της εποχής τους, δυστυχώς ή ευτυχώς. Όπου γίνεται χρήση CGI αυτό είναι τουλάχιστον κακό, με τα σημερινά δεδομένα. Το καλό είναι ότι εξαιτίας αυτού, φαντάζομαι, έχει γίνει πολύ μικρή χρήση του. Ίσως τα μόνα καλά σημεία είναι οι ακτίνες που πετάει ο Cyclops από τα μάτια του και οι μεταμορφώσεις της Mystique, κάτι που και πάλι δεν είναι παντού καλό. Ωραίο είναι το μακιγιάζ σε όλους τους χαρακτήρες που αυτό χρησιμοποιείται. Τέλος στα τεχνικά να πω ότι έχουμε να κάνουμε και με ένα πολύ ωραίο soundtrack, κάτι που έχει φύγει από τις SuperHero ταινίες του σήμερα. Η μουσική είναι καλή και δίνει στις σκηνές αυτή την παραπάνω ένταση που αυτές χρειάζονται εκεί που την χρειάζονται.

Ίσως ένα από τα άσχημα να είναι ότι υπάρχουν κάποιες σεναριακές ατασθαλίες από ‘δω και από ‘κει αλλά όχι όσον αφορά αυτή την ταινία. Περισσότερο με τις μελλοντικές παραγωγές στο ίδιο σύμπαν έχουν να κάνουν. Δηλαδή γνωρίζοντας από τώρα την σχέση που ο Wolverine έχει με τον Sabretooth, που βλέπουμε σε μελλοντική ταινία, δεν βγάζει 100% νόημα το πως αυτοί οι δύο χαρακτήρες αλληλεπιδρούν ο ένας με τον άλλον. Και άντε καλά να πούμε ότι ο Logan έχει αμνησία, ο Sabretooth όμως τι; Γιατί κάνει λες και δεν τον ξέρει τον Logan; Βέβαια αυτά είναι θέματα που βάζει το στούντιο στο μέλλον και δεν είναι κάτι που μπορείς να προσάψεις σαν αρνητικό στην ταινία που εξετάζουμε σήμερα.

Εν κατακλείδι έχουμε να κάνουμε με μία πολύ ωραία παραγωγή. Μία παραγωγή που, μαζί με τις άλλες ταινίες που ανέφερα στην εισαγωγή, έκανε τον κόσμο να βλέπει της μεταφορές comics στο κινηματογράφο με άλλο μάτι. Προσωπικά την έχω δει πάρα πολλές φορές αυτή την ταινία και είναι μια δημιουργία που εγώ την έζησα από την αρχή της και την αγαπώ πολύ. Ελπίζω αυτό να μην αλλάζει, άθελα μου, την γνώμη μου και να ήμουν, όσο το δυνατόν, αντικειμενικός απέναντί της σε αυτό το κείμενο. Αυτό το τελευταίο, και εδώ αλλά και στην επόμενη ταινία των X-men (που ίσως την αγαπώ πιο πολύ από αυτή), είναι και ο λόγος που πραγματικά θα ήθελα ακούσω την άποψη σας για την ταινία. Για να δω αν είναι εκεί που είναι στο κεφάλι μου επειδη είναι καλή SuperHero movie ή επειδή εγώ προσωπικά την αγαπώ και χωρίς να το καταλάβω κάνω “τα στραβά μάτια” σε κάποια από τα λάθη της.