X-Men: The Last Stand, Movie Review

SuperHero Archives 08.03.2021:

…και ήρθε η τρίτη ταινία και μας τα γ**ήσε όλα! Ναι, τόσο καλή... δεν... είναι! Βέβαια για να είμαι απόλυτα ειλικρινής αν γνωρίζεις τα “από πίσω” καταλαβαίνεις ότι δεν είναι όλο το λάθος της ταινίας στο τελικό αποτέλεσμα. Για ακόμα μια φορά έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ήρθαν και έφυγαν στα μισά του project, κάτι που οδήγησε σε μια δημιουργία που άλλα πάει να κάνει και άλλα κάνει τελικά. Σε αυτό το τρίτο μέρος έχω χάσει τον ρομαντισμό μου με τις X-Men ταινίες, όποτε θέλω να πιστεύω ότι αυτά που γράφω εδώ είναι πράγματα που ισχύουν 100%.

Αρχικά το σενάριο της ταινίας έχει να κάνει με δύο βασικές πλοκές. Κατά τη γνώμη μου στη μια πετυχαίνει, στην άλλη όχι. Δεν καταλαβαίνω το λόγο που γίνεται αυτό όμως. Πάμε να μιλήσουμε λίγο καλύτερα γι’ αυτές για να καταλάβουμε τι παίζει. Από τη μία έχουμε την Dark Phoenix. Ήδη από το προηγούμενο κείμενο έχω γράψει ότι είμαι κάθετα αντίθετος με την ιδέα ότι η Phoenix είναι κάτι που υπάρχει μέσα στην Jean και όχι αυτό που ξέρουμε από τα comics. Δεν μου άρεσε η ιδέα αυτή και δεν μου αρέσει ακόμα πιο πολύ η υλοποίηση της στην ταινίας μας εδω. Αυτή είναι και η πλοκή που δεν πετυχαίνει κατά τη γνώμη μου. Μετά από αυτό οι δημιουργοί ήθελαν να δώσουν μια ωραία και, ας πούμε, επική τελική μάχη μεταξύ Magneto και X-Men και για το κλείσιμο της τριλογίας, μιας και με τα τότε σχέδια ήταν και το τέλος του franchise αυτού. Αυτή η πλοκή για μένα δουλεύει, σαν ιδέα, αλλά χάνει στα σημεία. Πολλές φορές γίνονται πράγματα που δημιουργούν σεναριακές τρύπες και σε συνδυασμό με το Dark Phoenix saga ώρες-ώρες χάνεις τη μπάλα στην εξέλιξη κάποιων χαρακτήρων και για τη σειρά γενικότερα αλλά και για την ταινία αυτή-καθαυτή και μόνο.

Για ακόμα μια φορά έχουμε την εισαγωγή πολλών και διαφόρων χαρακτήρων από τους X-Men, και villain και heroes, αλλά για κακή μας τύχη, έχουμε και την, χωρίς λόγο και αιτία, αφαίρεση άλλων. Αναφορικά να πω ότι ο αγαπημένος μου Nightcrawler λάμπει διά της απουσίας του από την ταινία, μια απουσία που είναι αδικαιολόγητη σεναριακά. Το “λάμπει” πάει στο ότι έχουν βάλει άλλους χαρακτήρες (κομπάρσους) να κάνουν αυτά που κάνει αυτός, απλά και μόνο για να έχουμε κάποιους παραπάνω “στρατιώτες” την τελική μάχη (όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Magneto εκεί). Ας το παραβλέψουμε, αλλά όχι να το ξεχάσουμε, όμως αυτό και ας πάμε στους χαρακτήρες που είναι μέσα στην ταινία και μας έρχονται από τις προηγούμενες. Πάμε πάλι στον Cyclops ο οποίος φαίνεται ότι μόνο στην πρώτη ταινία ήταν αυτό “που πρέπει” να είναι, καθώς για ακόμα μια φορά είναι πολύ λίγο χρονικά μέσα στην ταινία μας και (spoiler alert) πεθαίνει σε off-screen σκηνή (end of spoilers)! Δηλαδή απλά είναι για να είναι στην ταινία. Πάμε στον Professor X. Εδώ προσπάθησαν να περάσουν στον χαρακτήρα κάποια ηθικά σφάλματα, ίσως, για να προσπαθήσουν να “πιάσουν” λίγο από την διαμάχη του με τον Magneto από την πρώτη ταινία, δείχνοντας μας ότι και αυτός άνθρωπος είναι και κάνει τις επιλογές του. Κάποιες επιλογές που αρκετές φορές δεν είναι και οι σωστές ηθικά.

Spoiler Alert:

OK, που είναι το πρόβλημα με αυτόν λοιπόν; Τον σκοτώνουν πολύ νωρίς και, κατά την άποψη μου, χωρίς σοβαρό λόγο, σεναριακά. Με αυτό θέλω να πω ότι φαίνεται, σχεδόν ξεκάθαρα, πως ο θάνατος του είναι επιλογή για να φανεί για ακόμα μια φορά ο Wolverine (αλλά και η Storm) λίγο παραπάνω στο σενάριο, καθώς είναι και αυτός που έχουμε πληρώσει πιο πολύ σαν ηθοποιό στην ταινίας μας. Έτσι από το πουθενά ο Logan και η Ororo γίνονται τα πρόσωπα κλειδιά στην εξέλιξη της ομάδας των X-Men, κάτι που αν το δεις από μια μεριά, OK, για την Storm μπορεί να βγάζει νόημα, για τον Wolvie δεν βγάζει κανένα όμως…

End of Spoilers

Και με αυτό να πούμε ότι στο “X2” ο Wolvie ήταν ο πρωταγωνιστής αλλά προσπαθούσαν λίγο να το κρύψουν, εδώ δεν προσπαθούν καθόλου. Από την αρχή μέχρι το τέλος έχουμε τον Logan στα μούτρα μας. Πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό, αν χειριζόντουσαν καλά τον χαρακτήρα, αλλά ούτε και αυτό κάνουν. Ο Logan από τη μια ταινία στην άλλη έχει γίνει απόλυτα υπεύθυνος για την πράξεις του, ξέρει τι θέλει να κάνει και πάνω από όλα ξέρει να ηγείται της ομάδας των X-Men, πραγματικά από το πουθενά, απλά γιατί το σενάριο τον θέλει έτσι. Και OK αν τους δώσω το γεγονός ότι στην ουσία στη δεύτερη ταινία ο χαρακτήρας “ενηλικιώνεται” και αφήνει το παρελθόν του στα αζήτητα για ένα καλύτερο μέλλον με την ομάδα, αυτό δεν δείχνει για κανένα λόγο πως έγινε ξαφνικά τόσο καλός σαν ηγέτης αυτής, από τη στιγμή που και στην ίδια την ταινία μας εδώ στην αρχή η Storm πχ αμφισβητεί τις μεθόδους του στη μάχη.

Λέγοντας για αυτή τη σκηνή να πούμε ότι έχουμε μεταφορά για πρώτη φορά αρκετών ιδεών από τα comics. Καταρχάς έχουμε μια πολύ μικρή σκηνή για τα Sentinels αν και είναι πολύ για να είναι, έχουμε το Danger Room καθώς και κινήσεις παρμένες από τις σελίδες των comics αυτούσιες. Επίτηδες έχω επιλέξει να μην μιλάω για την ομάδα ξεχωριστά στα κείμενα για τους X-Men (όπου αυτό είναι δυνατόν) καθώς για εμένα είναι ακριβώς αυτό, ομάδα, οπότε καταλαβαίνετε πόσο πολύ δεν μου αρέσει που έχουν βάλει μπροστά κάποια από τα μέλη της. Από την άλλη η ταινία προσπαθεί, άγαρμπα κατά τη γνώμη μου, να κάνει την ομάδα να δουλεύει μαζί και να βρίσκουν λύσεις στα προβλήματα τους σαν σύνολο. Είναι όμως πολύ φανερό ότι είχαν θέμα με το cast, είτε γιατί αυτό ήταν κλεισμένο για άλλες δουλειές και ήθελε να φύγει, είτε γιατί έπρεπε να δουλέψουν παραπάνω με αυτούς που είχαν πληρώσει παραπάνω.

Πιάνοντας τα πολύ άσχημα αρχίζουμε με ένα μικρό subplot με το ερωτικό τρίγωνο Rogue-Iceman-Kitty Pryde (τι κακό πια και αυτό με τα τρίγωνα σε αυτό το franchise;) το οποίο για ακόμα μια φορά είναι για να είναι και δεν έχει καμιά βασική προσφορά στο σενάριο. Άνετα το αφαιρείς και δεν αλλάζει τίποτα στην ταινία. Δεν μπορούσα να μη μιλήσω στα πολύ άσχημα για τον Juggernaut… Ωχ, Παναγία μου ο Juggernaut… Θα προσπεράσω το γεγονός ότι δεν έχει καμία σχέση με τα comics, δύσκολα μεν αλλά θα το κάνω (!), και θα πάω στο ότι δεν δίνει τίποτα καλό στην ταινία. Το ‘ναντίον μάλιστα. Σε όποια σκηνή είναι μέσα την κάνει πολύ χαζή και άσχημη, όχι μόνο παρουσιαστικά (που είναι όπως είναι) αλλά και σεναριακά, αφού για ακόμα μια φορά έχουμε να κάνουμε με χαρακτήρα που είναι για να είναι χωρίς κανένα λόγο και αιτία πέραν του να πούμε ότι τον βάλαμε και αυτόν στην ταινία μας. Επίσης έχουμε και τον Angel στην ταινία. Ε, αυτό τίποτα άλλο… Κυριολεκτικά, απλά “έχουμε και τον Angel στην ταινία”.

Γενικά σου δίνεται μια εντύπωση του ότι έχουν αυτούς που έχουν πρωταγωνιστές αλλά προσπαθούν άγαρμπα να βάλουν και την υπόλοιπη ομάδα να κάνει κάτι για να μην είναι τόσο “in-your-face” ότι ο Logan είναι η ταινία μας πλέον. Και εκεί χάνει και είναι, ίσως, το μεγαλύτερο κακό της.

Πηγαίνοντας να μιλήσεις για τον villain στην ταινία υπάρχει ακόμα μια μικρή σύγχυση. Από τη μία είναι η Dark Phoenix, η οποία όμως δεν μπορεί να “αναπνεύσει” όπως πρέπει σαν χαρακτήρας εξαιτίας του γεγονότος του ότι έχουμε και άλλη μία σεναριακή πλοκή (και απειλή ίσως) για τους X-Men. Έτσι κάποιες φορές η Jean κάνει κάτι, μετά το αλλάζει, πράττει κάπως, μετά το αλλάζει κ.ο. Είναι σαν να μην έχει συνοχή ο χαρακτήρας, όχι όμως απαραίτητα από το ότι δεν βγάζουν νόημα οι πράξεις της (που δε βγάζουν) αλλά από το ότι φαίνεται πως κάπου ανάμεσα κόπηκαν σκηνές (ή δεν γυρίστηκαν ποτέ) που ανέπτυξαν τον χαρακτήρα της αλλά στην τελική ταινία δεν τις πήραμε ποτέ γιατί έπρεπε κάπως να γίνει σεναριακή ανάπτυξη και της δεύτερης πλοκής.

Έτσι πάμε στον Magneto και στην ομάδα του που για μια τελευταία φορά (ή έτσι νόμιζαν τότε!) έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τους X-Men. Ο χαρακτήρας και οι πράξεις του φαντάζουν λογικές σύμφωνα με αυτά που μας έχει δείξει από τις προηγούμενες ταινίες, ή τουλάχιστον οι περισσότερες από αυτές. Μιλώντας για την δεύτερη πλοκή να πω ότι αυτή έχει να κάνει με ένα εμβόλιο που έχουν βρει που κάνει τους μεταλλαγμένους κανονικούς ανθρώπους κάτι που βρίσκει τον Magneto και την ομάδα του κάθετα αντίθετους, όπως είναι φυσικό. Κάπου σε αυτό όμως υπάρχουν στιγμές που δεν βγάζει νόημα το σενάριο και δημιουργούνται τρύπες. Το σχέδιο του villain έχει σημεία που πάνε παρακάτω απλά και μόνο επειδή είναι ταινία και κάποιοι χαρακτήρες ξέρουν πράγματα που τα ξέρουμε εμείς σαν θεατές αλλά αυτοί δεν θα έπρεπε να τα ξέρουν. Μετά πάμε στη Phoenix και το πως αυτή εμπλέκεται στο σχέδιο του Eric, το οποίο είναι αρκετά κάκιστο, μιας και φαίνεται ξεκάθαρα ότι η χαρακτήρας ενεργεί σαν “σκυλάκι” του Magento, κάτι που πριν δεν ήθελε να κάνει για λογαριασμό των X-Men. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία πάει να μας δείξει ότι ο Magneto δεν την ελέγχει 100% αλλά το κάνει πολύ άγαρμπα σε μια σκηνή που δεν βγάζει νόημα για την Phoenix, όχι έτσι όπως την ξέρουμε από τα comics αλλά και έτσι όπως μας την παρουσιάζει η ταινία.

Τουλάχιστον το όλο αυτό μπέρδεμα σε πάει σε μια ωραία τελική σκηνή δράσης, με τις δύο παρατάξεις να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν και η μάχη δεν είναι τόσο επική όσο θέλει να νομίζει, έχει αρκετά καλά στοιχεία και τουλάχιστον οι βασικοί πρωταγωνιστές, και από τις δύο πλευρές, δείχνουν στο έπακρο τις δυνάμεις τους, έτσι όπως πρέπει. Και εν τέλει έχουμε μια κορύφωση, που δυστυχώς ή ευτυχώς έχει πάλι τον Wolverine στο επίκεντρο βέβαια, που η μουσική και οι ηθοποιοί την κάνουν αρκετά ωραία και καλή στο μάτι (και στο αυτί). Αλλά μέχρι εκεί.

Προσπαθώντας να κάνω φόκους περισσότερο στο σενάριο (και ίσως στα συναισθήματα που αποκόμισα από την ταινία) έχω αφήσει απ’ έξω σχεδόν το οτιδήποτε για τα τεχνικά. Αυτά είναι καλά αλλά τίποτα παραπάνω. Τα CGI ενώ γενικά είναι αρκετά καλά (ακόμα και σήμερα) κάποιες φορές κάνουν ”βουτιές” και φαίνονται υπερβολικά ψεύτικα. Το μακιγιάζ από την άλλη, όπως και στις προηγούμενες ταινίες είναι πάρα πολύ καλό. Επίσης μιας και μιλάω για “συναίσθημα” να πω ότι η μουσική κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και γενικά έχουμε ένα ωραίο soundtrack να τονίζει αυτά που πρέπει στην ταινία. Οι ηθοποιοί είναι κάτι παραπάνω από καλοί. Εντάξει οι περισσότεροι στο cast είναι εδώ και δύο ταινίες “μέσα στα ρούχα” αυτών των χαρακτήρων και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.

Κλείνοντας το κείμενο (και την τριλογία) να πω ότι δυστυχώς η τρίτη ταινία του franchise μας απογοήτευσε. Ξέρω ότι δεν φταίει 100% ο δημιουργός αλλά τα γύρω-γύρω. Ηθοποιοί που έπρεπε να φύγουν γιατί είχαν άλλα συμβόλαια, οι παραγωγοί που έβαλαν το χεράκι τους, ο προηγούμενος σκηνοθέτης που έφυγε στα μισά του project και ο καινούργιος έτρεχε να προλάβει τις ημερομηνίες κυκλοφορίας της ταινίας κτλ. Το καταλαβαίνω και το σέβομαι. Ώρες-ώρες μάλιστα μπορείς να πεις ότι είσαι και ευγνώμων για αυτό το αποτέλεσμα με αυτά τα προβλήματα, εδώ έχουμε δει άλλα και άλλα από παραγωγές που δεν είχαν τα μισά προβλήματα που έχει αυτή. Το γεγονός όμως ότι το κλείσιμο αυτής της τριλογίας είναι τουλάχιστον κακό είναι εκεί και δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι έχουμε να κάνουμε με μια καλή ταινία. Ίσως αν έπαιρνε μια από τις δύο πλοκές της, της έδινε το χρόνο της και είχαμε “αρχή-μέση-τέλος”, ίσως να ήταν πολύ πιο ωραία σαν δημιουργία αλλά με τα “ίσως” δεν βγάζεις άκρη! Αν δεις όλη τη τριλογία σίγουρα θα περάσεις καλά, τα δύο τρίτα της είναι, τουλάχιστον, ωραίες ταινίες, αν δεις μόνο αυτή τη ταινία δεν ξέρω… Σίγουρα όμως θα πάρεις μια κακή εικόνα για ένα franchise που δεν το αξίζει. Και τα χειρότερα έρχονται… Έχουμε Wolverine Origins στην συνέχεια...