Zack Snyder’s Justice League, Movie Review

SuperHero Archives 22.03.2021:

Βγήκε πια η πολυπόθητη νίκη των fans έναντι στο σύστημα του Hollywood, έχουμε στα χέρια μας το Zack Snyder cut της Justice League και το μόνο που μπορώ να πω για αρχή, είναι μεγάλη η ταινία… Πολύ μεγάλη η ταινία… Δεν ξέρω αν από μιας αρχής αυτό είχε στο μυαλό του ο δημιουργός αλλά αν είχαμε αυτό το κόψιμο στο σινεμά θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα από τη στιγμή που πολλές αίθουσες δεν κάνουν διακοπές για διάλειμμα στα μέσα της ταινίας. Η ταινία είναι τέσσερις ολόκληρες ώρες και δεν ξέρω ποιος θα είχε την υπομονή να κάτσει τόσες ώρες για μια ταινία στο σινεμά. Το μόνο που θα πω προς το παρόν είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι που είναι σίγουρα πιο καλό από την αρχική κοπή της ταινίας που είχαμε το 2017 αλλά αυτό δεν λέει και πολλά καθώς το Justice League που είδαμε στο σινεμά ήταν μια πολύ-πολύ άσχημη ταινία…

Κατευθείαν στο ψητό, καθώς θέλω να κρατήσω το κείμενο όσο πιο μικρό γίνεται. Έχουν αλλάξει πολλά στην ταινία αλλά για να το θέσω όσο πιο περιεκτικά και σύντομα μπορώ θα πω το εξής, τι και αν φτιάξεις το ωραιότερο γλυπτό από σκ**ά; Ακόμα και να έχεις βάλει όλη σου την τέχνη να το κάνεις ότι καλύτερο έχει φτιαχτεί ποτέ, τα σκ**ά θα είναι εκεί, εμφανή και θα βρωμάνε. Αυτό είναι με λίγα λόγια το Zack Snyder’s cut…

Έχει και καλά όμως, δεν είναι 100% χάλια. Έχει καλή ανάπτυξη χαρακτήρων και σίγουρα αν αυτή ήταν η ταινία που είχαμε στα χέρια μας τότε δεν θα μιλούσαμε για κάτι βιαστικό που θέλει να βάλει άλλου τρεις-τέσσερις ήρωες για να κάνουμε Justice League (γιατί μόνο με Batman και Wonder Woman δεν κάνουμε δουλειά). Επίσης το σενάριο είναι πιο σωστά δοσμένο, προσοχή όχι ότι είναι ωραίο, απλά είναι πιο σωστό σε σχέση με την αρχική κοπή. Αυτό πάει μαζί με το ότι πλέον δεν φαίνεται να έχουμε μια “ταινία Frankenstein” με κομμάτια κολλημένα από δύο δημιουργούς απλά γιατί έτσι άρεσε στον δεύτερο. Είναι ένα σενάριο που έχει αρχή-μέση-τέλος, βέβαια το τέλος σε αφήνει να θες και την επόμενη (αν σου άρεσε αυτή εννοείται) καθώς δεν τελειώνει την μεγάλη ιστορία που μας λέει, παρά μόνο ένα κεφάλαιο της. Τέλος κάπου-κάπου έχουμε και καλύτερα CGI αλλά όχι παντού. Το ότι ο villain μας είναι καλύτερος σχεδιαστικά απ’ ότι στην αρχική κάπη της ταινίας δεν λέει πραγματικά τίποτα, καθώς είμαι σίγουρος ότι αν μελετήσω λίγο CGI σε τρεις μήνες σου φτιάχνω και εγώ καλύτερο από τον Steppenwolf της αρχικής JL.

Θα πιάσω λίγο τους χαρακτήρες της ομάδας καθώς έγινε κάτι καλό και εκεί. Σίγουρα καταλαβαίνεις παραπάνω τον καθένα και τις πράξεις του. Έχει δοθεί ο χρόνος που πρέπει στον κάθε χαρακτήρα και για να κάνει τα “κόλπα” του από τα comics αλλά και για να μας δώσουν να καταλάβουμε γιατί αυτοί ενεργούν έτσι όπως ενεργούν στην ταινία. Επίσης ένα μεγάλο θετικό είναι ότι σχεδόν όλοι έχουν ωραίο “ταξίδι” μέσα στην ταινία και στο τέλος καταλαβαίνεις γιατί κάνουν ότι κάνουν, έτσι όπως το κάνουν. Ακόμα έχει δοθεί το απαραίτητο “βάθος” στις πράξεις του villain μας, που μπορείς να πεις ότι ξέρει τι θέλει να κάνει εδώ. Το σχέδιο του, καθώς και οι δυνάμεις του, πλέον βγάζουν νόημα. Όλα αυτά θα έκαναν μια ταινία αστέρι αλλά υπάρχει ένα μεγάλο “αλλά”, η ταινία μας είναι τέσσερις ώρες αν δεν είχε και αυτά θα μιλούσαμε για το υπέρτατο “σκουπίδι”, το ότι ξαφνικά ο Zack έμαθε να γράφει χαρακτήρες οι οποίοι όμως θέλουν τέσσερις ώρες για να ξεδιπλωθούν δεν μου λέει τίποτα και δεν κάνει την ταινία καλή.

Τεχνικώς έχουμε να κάνουμε ή του ύψους ή του βάθους και για ακόμα μια φορά στο DCEU το βάθος δεν έχει τελειωμό. Βέβαια υπάρχει η δικαιολογία του Covid-19, πράγμα που μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά τέτοια CGI είχα καιρό να δω… Η σκηνές που είναι ολοκληρωτικά CGI είναι ψεύτικες και πλαστικες. Εντάξει, έχει δύο-τρεις που τα πάνε πολύ καλά σε αυτό, αλλά σε μια ταινία τεσσάρων ωρών δύο με τρεις σκηνές να είναι καλά σε CGI δεν μου λέει τίποτα. Γενικά έχουμε να κάνουμε με game του PlayStation 3, στην τελευταία φάση της ζωής του όμως που ήταν πιο καλά τα γραφικα!

Λίγο πριν το κλείσιμο να γράψω για το μεγαλύτερο παράπονο μου και αυτό είναι οι τέσσερις ώρες. Παράπονο που υπάρχει απλά και μόνο γιατί βλέπεις ότι τουλάχιστον μια ώρα, χοντρικά και χωρίς να κρατησω ακριβής σημειώσεις, μπορείς να την σβήσεις από την ταινία και να μην αλλάξει τίποτα. Και αν στην τελική πιστεύει κάποιος ότι όλες οι σκηνές είναι αναγκαίες (κάτι που άνετα έχω πολλά επιχειρήματα για το αντίθετο αν θέλετε να το πάμε σκηνή-σκηνή) έχει τόσα πολλά slow-mo… Δηλαδή τόσα πολλά… Κοίτα το δίνω στον δημιουργό, έτσι ήθελε βρε αδερφέ! Του άρεσε το slow-mo και το έβαλε αβέρτα αλλά όταν το κάνεις αυτό μπορώ και εγώ να λέω ότι δεν μου αρέσει και το βρίσκω μη αναγκαίο σε πολλές των περιπτώσεων.

Για κλείσιμο πάμε σε ένα resume: Σίγουρα είναι αυτό που περίμενα (και έχω γράψει σε παλιό μου κείμενο) και οι τέσσερις ώρες είναι πολλές, πράγμα που για εμένα κόβει βαθμούς. Με αυτό θέλω να πω ότι υπάρχουν καλύτερες SuperHero movies που κάνουν πιο καλά αυτό που πρέπει να κάνουν, με τον ίδιο ή και μεγαλύτερο αριθμό χαρακτήρων στην οθόνη, και το κάνουν στο μισό χρόνο! Αυτό από μόνο του νομίζω ότι λέει πολλά. Από το άλλο χέρι η ταινία είναι πολύ ανώτερη από αυτή που βγήκε στο σινεμά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, αλλά δεν λέει και πολλά αυτό… Όταν η πρώτη προσπάθεια είναι του 1 στα 10 και η δεύτερη είναι του 5, άντε με καλή διάθεση και κ**λα για τους ήρωες αυτούς να το πας 6, αυτό δεν λέει ότι έχουμε να κάνουμε με καλή ταινία, λέει ότι έχουμε να κάνουμε με πολύ καλύτερη ταινία της πρώτης και μόνο αυτό.

ΥΓ. Ξέρετε ότι γενικά μου αρέσει να γράφω πολύ! Δεν θέλω να έχω περιορισμό σε αυτά που θέλω να πω για κάτι, αντίθετα με τις τάσεις του ίντερνετ, αλλά εδώ κράτησα το κείμενο όσο πιο μικρό μπορώ για να δώσω ένα point σε αυτό που λέω για το ότι το μεγαλύτερο κακό είναι η διάρκεια της ταινίας. Αν δείτε τις σημειώσεις μου πάνω σε αυτή είναι παραπάνω λέξεις από ότι είναι το κείμενο εδώ (!) αλλά σκέφτηκα ότι για να περάσω το επιχείρημά μου με το πρόβλημα διάρκειας της ταινίας το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να γράψω ένα μικρό αλλά “to the point” κείμενο για να σας δώσω να καταλάβετε ότι αν θες να πεις κάτι σαν δημιουργός δεν χρειάζεται πολύ “μπλα-μπλα”, λίγο παραπάνω δουλίτσα να πεις αυτό που θες στην ώρα που πρέπει. Το πρόβλημα δεν είναι οι τέσσερις ώρες, το πρόβλημα είναι ότι είναι καλή επειδή είναι τέσσερις ώρες κάτι που δίνει την εντύπωση ότι ο δημιουργός δεν είχε, ή δεν ήθελε να βάλει βρε αδερφέ, τις σκέψεις του σε μια σειρά, για να ξέρει τι κάνει με την κάθε του σκηνή και με αυτό στο μυαλό να κόψει ότι άχρηστο για να κρατήσει μια συμπαγή ταινία που κάνει αυτό που πρέπει. Από την άλλη πάλι μπορεί να φταίει και η Warner που “τον πίεσε” να κάνει την JL τόσο νωρίς, με του μισούς χαρακτήρες να είναι άγνωστοι στον θεατή.