Justice League, Movie Review

SuperHero Archives 17.02.2021:

Εκεί που είμαστε μέσα στην όρεξη και στη χαρά για το μέλλον του DCEU, μετά την Wonder Woman, έρχεται αυτή η ταινία για να μας τα γ**ήσει όλα! Σε πιάνουν πάλι τα υπαρξιακά σου ερωτήματα, και όσον αφορά τις ταινίες αλλά και γενικά τις επιλογές σου ως άνθρωπος. Γιατί όσο διαφορετική άποψη και αν έχουμε με αυτούς που τους αρέσει το “The Last Jedi”, μπορώ να καταλάβω κάποια επιχειρήματα τους. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να πεις. Έτσι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος ή κάτι που να μπορεί να του αρέσει αυτό το πράγμα που ονομάζουν "Justice League" από την Warner. OK, να καταλάβω ότι δώσατε τα λεφτάκια σας και κάπως πρέπει να τα πάρετε πίσω αλλά, πραγματικά, αυτό το αίσχος δεν ντρέπεστε να το βάζετε στο βιογραφικό σας;

Τι καλό έχει αυτή η ταινία; Μόνο ένα, αν μπορείς να το πεις καλό, δεν είναι τόσο άσχημη όσο το Suicide Squad. Αυτό. Αυτό και μόνο. Βέβαια θα μου πεις δεν είναι και πολύ ψιλός ο πήχης που πρέπει να περάσει αλλά τι να σου κάνω; Αυτό είναι το μόνο καλό. Εντάξει, για να μην το ξεχάσω πάλι και το γράφω στο τέλος όπως και στο Suicide Squad, είναι και οι ηθοποιοί καλοί αλλά πως να ξεχωρίσεις καλή ηθοποιία σε ένα σκουπιδάκι; Και για να δανειστώ κάτι από την επαγγελματική μου ζωή, θα δώσω αυτό το παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ, πως μπορείς να αναγνωρίσεις ένα καλό κομμάτι κρέατος όταν στο σερβίρουν καμμένο; Απλά τα πράγματα.

Ας αρχίσουμε λίγο με το τι συνέβει από πίσω όμως γιατί το παρασκήνιο της ταινίας είναι ίσως ο μεγαλύτερος λόγος που αυτή είναι σε αυτά τα χάλια. Έχουμε, λοιπόν, δύο σκηνοθέτες στην καρέκλα. Αν και στους τίτλους τέλους φιγουράρει το όνομα μόνο του Zack Snyder, στη δημιουργία αυτού που πήραμε στα χέρια μας μεγάλο ρόλο έπαιξε και ο Joss Whedon, με τους ηθοποιούς να γυρνάνε πίσω στα γυρίσματα γιατί ο δεύτερος ήθελε κάποιες παραπάνω σκηνές. Έτσι από μια αρχή βλέπουμε, σχεδόν, καθαρά ότι η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο ταινίες με τους δύο δημιουργούς να είναι, σχεδόν, ξεκάθαρο σε ποιά σημεία αυτής έχουν βάλει το χεράκι τους. Η τελική χρωματική παλέτα που πήραμε στα χέρια μας είναι καθαρά δουλειά του δεύτερου σκηνοθέτη και κάποιες φορές αυτή δεν “κολλάει” 100% με το πως παίζουν οι ηθοποιοί αλλά και όλο το σκηνικό που βλέπουμε στην οθόνη μας εκείνη τη στιγμή. Γενικά πέρα από τα στιλιστικά το όλο “πάρε-δώσε” μεταξύ των σκηνοθετών το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί σύγχυση στον θεατή, ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι η αλλαγή στον χαρακτήρα του Bruce Wayne. Ο Bruce στη μια σκηνή είναι χαλαρός και κάνει αστεία, στην άλλη είναι σοβαρός όπως τον έχουμε δει στο Batman v Superman και στην τρίτη σκηνή (κυριολεκτικά δέκα λεπτά μετά) γίνεται πάλι ο χαραλός και αστείος χαρακτήρας από την πρώτη σκηνή.

Με τον Batman στα “χερια μας” ας αρχίσουμε με τους χαρακτήρες και το πως αυτοί παρουσιάζονται σε αυτή την ταινία. Για ακόμα μία φορά θα προσπαθήσω να δω τους χαρακτήρες μόνο ως χαρακτήρες από αυτό το σύμπαν ταινιών, οπότε δεν πω κάτι αν π.χ. ο Aquaman δεν είναι 100% ο Arthur που ξέρουμε από τα comics αλλά θα πιάσω αυτόν σαν Aquaman στο Justice League της Warner, έχοντας όμως πάντα στο μυαλό το τι υλικό είχαν προς αξιοποίηση από τα comics ακόμα και αν είχαν την ελευθερία να δουλέψουν με αυτό όπως θέλουν στην ταινία. Πριν μπούμε στα βαθιά όμως θα ήθελα να τονίσω το πόσο άσχημο φαίνεται εδώ, και το πόσο σωστό στο MCU, το ότι πολλούς χαρακτήρες από την ομάδα ο/οι σκηνοθέτης/σκηνοθέτες προσπαθεί/προσπαθούν να μας τους συστήσουν μέσα από αυτή την ταινία χωρίς να έχουμε πριν τις δικές τους που θα το κάνουν αυτό παίρνοντας το χρόνο τους και δίνοντας μας ένα πλήρες background για τον κάθε ήρωα, την ιστορία και τις δυνάμεις του. Αυτό φαίνεται ακόμα πιο πολύ άσχημο από την επόμενη ταινία του στούντιο (Aquaman) που βλέπουμε ξεκάθαρα ότι αυτή έπρεπε να είναι στα χέρια μας πριν από την JL, όπως επίσης και από το ότι έχουμε μία πολύ πιο καθαρή εικόνα για την Wonder Woman, όπως είναι λογικό, καθώς αυτή μας συστήθηκε στην προηγούμενη ταινία του στούντιο και δεν έχουμε απορίες για το πως και γιατί αυτή κάνει ότι κάνει μέσα στα γεγονότα που βλέπουμε εδώ (αν και αυτής ο χαρακτήρας έχει κενά αλλά αυτό είναι λάθος χειρισμού της σε αυτή τη δημιουργία και όχι το τι έκανε στην προηγούμενη ταινία της).

Πάμε, λοιπόν, στους ήρωες που είχαμε ήδη γνωρίσει από πριν. Ο Batman/Bruce Wayne, είναι αρκετα αλλαγμένος εδώ όσον αφορά και τις δύο ταυτότητες του καθώς σαν Bruce είναι πιο χαλαρός και κάνει αστεία (αυτά είπαμε στις σκηνές του Whedon) και ως Batman προσπαθεί να πείσει την υπόλοιπη ομάδα ότι πρέπει πάση θυσία να φέρουν πίσω στη ζωή τον Superman για να τους βοηθήσει με τον εχθρό που έχουν να κάνουν εδώ. Αυτό φαίνεται τόσο αντιφατικό με τον χαρακτήρα που ξέρουμε από την προηγούμενη ταινία, καθώς ώρες-ώρες λέει ακόμα και τα ίδια επιχειρήματα που έλεγε στην προηγούμενη ταινία αλλά από την απέναντι όχθη αυτή τη φορά. Θα μου πεις ότι από μία άποψη αυτό είναι λογική συνέχεια του χαρακτήρα, τα ίδια λέει (!) αλλά φαίνεται πολύ “κωλοτούμπε” και στην τελική άσκημο, ειδικά αν έχεις δει τις ταινίες σε πολύ κοντινό χρονικό διάστημα την μία από την άλλη. Επίσης, μάλλον επειδή πολλοί είχαμε κράξει για τον τότε Batman, δεν σκοτώνει κανέναν άνθρωπο σε αυτή την ταινία. Έτσι έχουμε στο τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα άσχημος Batman όχι μόνο ως μεταφορά (που δεν με ενδιαφέρει σε αυτό το κείμενο) αλλά σαν συνέχεια του χαρακτήρα που ξέρουμε καθαρά και μόνο μέσα στο DCEU.

Δεύτερη σε σειρά έχει η Wonder Woman. Η γνωριμία με τη Diana εδώ γίνεται με έναν ίσως άγαρμπο τρόπο θα έλεγα. Θέλουν να μας δείξουν ότι κάνει κάτι το ηρωικό σαν Wonder Woman αλλά πιο λογικός “κακός” θα ήταν παιδάκια σε κάποιο σχολείο που κάνουν bullying και τους βάζει τις φωνές η Wonder Woman παρά αυτός που έχουμε εδώ. Πραγματικά είναι για να είναι. Το ξέρω ότι στην τελική αυτή είναι η χρήση του αλλά ρε παιδιά βάλτε λίγο φαντασία… Στη συνέχεια βέβαια δεν μπορώ να πω κάτι γιατί η Diana είναι το ίδιο μυστήρια όπως και στο Batman v Superman, πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι ότι επειδή έχουμε ένα κενό εκατό χρόνων, που το στούντιο θέλει να γεμίσει και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν έχουν σκεφτεί με τι θα το γεμίσουν αυτό, έχουν αφήσει τον χαρακτήρα της επίτηδες έτσι “κενό” για να μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με αυτή στις επόμενες ταινίες που θα είναι prequels. Βέβαια αυτό θα μπορούσε να φτιαχτεί αν είχαν απλά ένα σχέδιο, τα έβαζαν κάτω, και ήξεραν ήδη το τι αυτή έχει κάνει (τουλάχιστον πάνω-κάτω βρε αδερφέ) στο παρελθόν της και γιατί θα έκανε ότι έκανε εδώ. Τέλος πάντων, το να μιλάω υποθετικά δεν βοηθάει πουθενά. Πέρα από την όμορφη παρουσία και μια μικρή διαμάχη που έχει με τον Bruce, για την ανάσταση του Superman, ο χαρακτήρας της είναι ανούσιος μέσα στην ταινία, γιατί μη μου πει κάποιος ότι βοήθησε κάπως στο τι γίνεται με τον Cyborg. Αυτός μόνος του πήρε την απόφαση που πήρε χωρίς να δείχνει κάποιο ενδιαφέρον από τη συνομιλία που είχε με την Diana για την ομάδα, ή τουλάχιστον αυτό μας δίνει να καταλάβουμε η ταινία.

Πάμε παρακάτω στον Aquaman. Ε, είναι και ο Aquaman στην ταινία. Πάμε παρακάτω!

Εντάξει πλάκα κάνω, ας μιλήσουμε λίγο για το πόσο αδιάφορος είναι και αυτός στην ταινία. Από μια αρχή ο χαρακτήρας του Aquaman χρειάζεται συγκεκριμένες συνθήκες για να δουλέψει (πολύ νερό είναι ένα παράδειγμα) και στα χέρια αυτών των άχρηστων, όσο άσχημο και αν ακούγεται, δημιουργών το μόνο σίγουρο είναι ότι οι συνθήκες αυτές είναι εκεί για να είναι. Για να υπάρχει λόγος για να έχουμε τον Aquaman να κάνει κάτι στην ταινίας μας. Π.χ. η πρώτη σκηνή δράσης του χαρακτήρα, που διαδραματίζεται σε ένα παλιό υπόγειο εγκαταλελειμμένο αποχετευτικό σύστημα κάπου στη Gotham, "βγάζει μάτι" ότι έγινε μόνο και μόνο για να υπάρχει λόγος ο χαρακτήρας αυτός να είναι χρήσιμος στην μάχη αυτή. Και αυτό είναι κάτι που γίνεται ξανά και ξανά και με άλλους χαρακτήρες σε αυτή την ταινία. Για να είμαι δίκαιος όμως αυτό γίνεται και σε άλλες ταινίες με SuperHeroes αλλά κάπως, με έξυπνο τρόπο, οι δημιουργοί εκεί το έχουν “κρύψει”, εδώ το καταλαβαίνεις ότι έρχεται δύο σκηνές πριν από τη στιγμή που οι πρωταγωνιστές μας πάνε στο σημείο αυτό για αυτή την σκηνή δράσης. Άχρηστος και ο Aquaman στην ταινία.

Εδώ να πούμε ότι και οι δύο παραπάνω χαρακτήρες βοηθούν στην πλοκή στο background όμως, καθώς δύο από τα τρία κουτιά που ψάχνει ο κακός είναι σε τοποθεσίες που έχουν να κάνουν τόσο με την Wonder Woman αλλά και με τον Aquaman, αυτό όμως δεν δίνει κανένα λόγο ύπαρξης αυτών των δύο μέσα στην ταινία. Κάλλιστα θα μπορούσαν τα κουτιά να είναι εκεί που είναι και να μην ξέρουμε τίποτα για τους ήρωες αυτούς, πέρα από μια μικρή ιστοριούλα για το τι είναι οι τοποθεσίες αυτές και οι πολιτισμοί που προστατεύουν τα κουτιά. Στην τελική για το κόσμο του Aquaman δεν μαθαίνουμε τίποτα πέρα από ότι υπάρχουν και άλλοι σαν και αυτόν που μπορούν και “αναπνέουν” κάτω από το νερό, και για τις Αμαζόνες ότι ξέρουμε το ξέρουμε (πολύ σωστά) από την προηγούμενη ταινία με την Wonder Woman να μην έχει καμία, μα καμία ανάμειξη στην μάχη με αυτές, και ο λόγος που γίνεται όλο αυτό με αυτές να είναι απλά για να μάθει η Diana ότι το κουτί χάθηκε από αυτές. Βλέπετε τι εννοώ με το ότι οι χαρακτήρες είναι εκεί για να είναι; Αντί να γράψουν ένα σενάριο με τους χαρακτήρες να είναι βασικό κομμάτι του, δίνεται η εντύπωση ότι έγραψαν το σενάριο, μετά είδαν τους χαρακτήρες που θέλουν να βάλουν μέσα και έκαναν πολύ άσχημη δουλειά στο να βρουν ένα-δύο λόγους που αυτοί οι χαρακτήρες είναι μέσα. Λόγοι που αν άλλαζαν, και μπορούν να αλλάξουν με ένα μικρό “κόψε-ράψε”, ο χαρακτήρας είναι απλά για να είναι στην ταινία. Εκεί είναι η μαεστρία του MCU και των δημιουργών του, ακόμα και στο Endgame με τόσους πολλούς χαρακτήρες μέσα, έναν να βγάλεις πρέπει να αλλάξεις πολύ βασικά μέρη του σεναρίου και της πλοκής, πράγμα που μας δείχνει ότι εκεί οι χαρακτήρες δεν είναι απλά για να είναι μέσα, υπάρχουν γιατί οι δημιουργοί έχουν σκεφτεί έξυπνα το τι εξυπηρετεί ο καθένας μέσα στην ταινία πέρα από το να πετάει ακτίνες από τα μάτια του και να παίζει ξύλο με τους villains.

Τέταρτο “αγκάθι” στην JL μας, ο Flash. Για να είμαι δίκαιος με τους δημιουργούς της ταινίας όμως αυτός δεν είναι “αγκάθι” μόνο εδώ. Για εμένα προσωπικά ο Flash είναι ένας χαρακτήρας που είναι άχρηστος στην JLA γενικά, καθώς τουλάχιστον δύο μέλη της (Superman και Wonder Woman) μπορούν να κάνουν ότι κάνει, συν τα δικά τους. OK, OK, Flash fanboys, δεν μπορούν να το κάνουν τόσο καλά αλλά τι να λέει; Είναι σαν να μου λέτε ότι αν ο Superman ήταν στο ίδιο σύμπαν με τον Cyclops από τους Xmen δεν θα καθιστούσε τον δεύτερο άχρηστο ως χαρακτήρα. Ακόμα και αν ο Flash τρέχει πιο γρήγορα από οτιδήποτε άλλο στο DCEU, κάτι που η ταινία δεν μας ξεκαθαρίζει βέβαια, είναι άχρηστος στην τελική μάχη και γενικά στην πλοκή καθώς το μόνο που κάνει είναι να τρέχει από ‘δω και από ‘κει και να σώνει πέντε-δέκα ανθρώπους. Α! Έλα ρε, εντάξει υπάρχει λόγος που είναι στην ταινία, γιατί ο τρόπος που θέλουν να αναστήσουν τον Superman στην τελική χρειάζεται την ταχύτητα του. Δηλαδή αν το διαστημόπλοιο των cryptonians ήταν μια χαρά ο Flash δεν θα βοηθούσε πουθενά. Ακόμα ένα παράδειγμα του ότι τον βάλαμε και πρέπει κάπως να τον δικαιολογίσουμε σεναριακά.

Ο Cyborg είναι ένας από τους λίγους χαρακτήρες που, ίσως, και να έχει λόγο που βρίσκεται εδώ. Πέραν του ότι είναι βασικός μοχλός για κάποια πράγματα που γίνονται στο σενάριο, μπορείς να πεις ότι, είναι και κάπως χρήσιμος στην τελική μάχη και όχι μόνο. Αλλά αν αυτό το στοιχείο τους σαν χαρακτήρας στην ταινία είναι καλό για ακόμα μια φορά έχουμε μια γρήγορη και ίσως κάπως ακαταλαβίστικη (για τους μην comic fans είμαι σίγουρος ότι ισχύει κάτι τέτοιο) γνωριμία με κάποιον που μπαίνει στην ομάδα, σχεδόν, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος για τον χαρακτήρα αυτόν να κάνει κάτι τέτοιο, πέραν του ότι “άντε να πάμε και σε καμία σκηνή δράσης με την ομάδα γιατί η ταινία προχωράει και μόνο μιλάμε”!

Spoiler Alert είναι και ο Superman εδώ. Δεν θα βάλω τα συνημμένα μου γράμματα για το “spoiler” καθώς πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πίστευε ότι θα τον αναστήσουν και κάτι θα κάνει στην ταινία. Γίνεται ότι γίνεται με τον χαρακτήρα αυτόν, που για ακόμα μία φορά όλοι αγαπούν πλέον στην Γη και τους λείπει όσο κανένας άλλος SuperHero. Φαίνεται τόσο καθαρά ότι ο μόνος λόγος που αυτός δεν ήταν ζωντανός από την αρχή της ταινίας είναι το ότι θα μπορούσε να είχε τελειώσει το όλο θέμα μέσα σε πέντε λεπτά και μόνος του, χωρίς τη βοήθεια κάποιου από την ομάδα. Θα μου πεις η ταινία προσπαθεί να σου περάσει ότι αυτός είναι και ο λόγος που ο villain έρχεται τώρα στη Γη, δηλαδή ο θάνατος του Superman, αλλά από το γεγονός (που η ταινία μας δίνει) πως αυτός ο villain έχει ηττηθεί χρόνια πριν στη Γη και του πήραν τη δύναμη του οι φυλές εκεί (άνθρωποι, Αμαζόνες και Atlanteans), γιατί πολύ απλά δεν γύρισε να ψάξει για τα κουτιά πριν ο Superman έρθει στη Γη; Ο Superman ζει στη Γη τα τελευταία τριάντα-τριάντα πέντε χρόνια, ο Steppenwolf φαίνεται ότι ηττήθηκε κάπου στο Μεσαίωνα ή και πιο παλιά, οπότε γιατί δεν γύρισε πίσω στον πλανήτη κάπου μεταξύ Μεσαίωνα και 1980; Δεν βγάζει νόημα. Είναι σαν να περίμενε να έρθει ο Superman στη Γη, να πεθάνει και μετά να έρθει πίσω για να πάρει τη δύναμη του! Το ξέρω ότι ακούγεται γελοίο κάτι τέτοιο αλλά αυτό σου δίνει να καταλάβεις η ταινία.

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι με έναν Batman, ένα Cyborg και τέλος τον Superman το σενάριο δεν χρειάζεται κανέναν άλλον από την ομάδα για να προχωρήσει, πάντα παραβλέποντας το γεγονός ότι το όλο σχέδιο του villain δεν βγάζει νόημα να γίνει στα χρονικά πλαίσια που αυτοί είναι ζωντανοί και ενεργοί στην Γη.

Με αυτό πάμε στον villain. Αν η Enchantress δεν έβγαζε νόημα στο Suicide Squad αυτός εδώ, έτσι όπως είναι, όχι μόνο δε βγάζει νόημα αλλά η μεταφορά του είναι, ίσως, ότι πιο άσχημο έχουμε δει σε SuperHero ταινία, τόσο σεναρικά όσο και σε εμφάνιση. Για να κλείσουμε με τα τεχνικά, το CGI του είναι, απλά, άθλιο. Είναι τόσο άσχημο που φαντάζει κακό παιχνίδι του PlayStation 3. Σεναριακά πέραν του ότι δεν καταλαβαίνεις γιατί κάνει επίθεση τώρα στη Γη και όχι πιο παλιά, όπως εξήγησα και πιο πάνω, δεν καταλαβαίνεις σαν θεατής γιατί δεν κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να πάρει τα κουτιά που θέλει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να εκπληρώσει και το στόχο που έχει ως χαρακτήρας. Ενώ μέσα σε στην ταινία που έχουμε σε χέρια μας φαίνεται να μπορεί να κάνει πράγματα και να έχει δυνάμεις, που δεν γνωρίζω αν είναι παρμένες 100% από τα comics, αυτός τις χρησιμοποιεί όποτε το θελήσει η πλοκή. Με αυτό εννοώ ότι π.χ. όταν μπορείς να τηλεμεταφερθεις σχεδόν παντού και πάντα δεν βγάζει νόημα να μην το κάνεις παντού και πάντα, τουλάχιστον μέχρι να πάρεις στα χέρια σου την υπέρτατη δύναμη σου. Έτσι ο Steppenwolf όποτε το “θυμηθεί” το σενάριο μπορεί να τηλεμεταφερθεί και να κάνει ότι είναι να κάνει και όποτε το “ξεχάσει” να πρέπει να παίξει ξύλο και να τρέχει με τα πόδια για να έχουμε μια σκηνή δράσης. Ακόμα ένα “αγκάθι” στη ταινία. Το κακό εδώ είναι ότι αυτός είναι το μεγαλύτερο, καθώς αν δεν έχεις έναν καλό και πλήρως ανταγωνιστικό villain, όλη η ταινία σου γίνεται αδύναμη και στην τελική άσχημη και άκυρη. Το δίκαιο είναι να πούμε ότι και άλλες SuperHero movies το κάνουν αυτό και το καταλαβαίνω αλλά τουλάχιστον έχουν κάποια άλλα καλά στοιχεία να “πιαστείς” σαν θεατής και μπορείς, κάπως, να παραβλέψεις τον άσχημο κακό, αλλά εδώ κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, οπότε ο άσχημος κακός απλά “λάμπει” ακόμα πιο πολύ μέσα στην όλη αθλιότητα της δημιουργίας αυτής.

Τεχνικά τι να πω; Πέραν του PS3 κακού και ο στρατός του είναι εξίσου άσχημος και οι σκηνές που υπάρχει πράσινη οθόνη από πίσω είναι τόσο, μα τόσο εμφανής. Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στο εξαφανισμένο μουστάκι του Superman καθώς ο Henry Cavill είχε συμβόλαιο με μια άλλη ταινία που γύριζε τότε και δεν μπορούσε να ξυρίσει το μουστάκι του για τις ανάγκες των επιπλέων σκηνών που ήθελε ο Whedon για εδώ, έτσι η απόφαση που πάρθηκε από την παραγωγή ήταν η αφαίρεση να γίνει ψηφιακά. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο κακό με τον Steppenwolf και το ίδιο γελοίο και άθλιο. Από το πρώτο λεπτό της ταινίας, που αυτή αρχίζει με σκηνή που γυρίστηκε από τον Whedon, φαίνεται το ψεύτικο πάνω χείλος του Cavill, πράγμα που σε προϊδεάζει για το τι άσχημη ταινία θα δεις στην συνέχεια.

Λίγο πριν κλείσω τον “βόθρο” και το κείμενο μου να πω ότι την ταινία την είχα δει στο σινεμά και είναι μια από τις λίγες ταινίες που κοιμήθηκα στην διάρκεια της. Ναι κοιμήθηκα, τόσο πολύ βαρέθηκα. Και το αστείο είναι ότι ο ύπνος με πήρε πάνω στην τελική μάχη. Για να δούμε λίγο την μεγάλη εικόνα, πήγα σε ταινία της JLA, κάτι που περίμενα από παιδάκι, σε IMAX 3D έκδοση, με Dolby Atmos κτλ σε τεχνικό επίπεδο από την αίθουσα που το είδα, και με πήρε ο ύπνος. Καταλαβαίνουμε όλοι πόσο άθλιο και άσχημο ήταν το αποτέλεσμα αυτού που πήραμε στις οθόνες μας σαν ταινία. Τελικώς εννοείται ότι δεν αξίζει τον χρόνο σας σαν ταινία και, όπως στο Batman v Superman, πραγματικά εύχομαι να μην χρειαστεί να ξαναδώ, και να χάσω το χρόνο μου, γι’ αυτή την ταινία, τουλάχιστον γι’ αυτή την έκδοση της. Αν θέλετε να τη δείτε το μόνο που έχω εγώ να προτείνω είναι μαζέψτε παρέα και να είστε έτοιμοι για πολλά γέλια, αυτό.

ΥΓ. Πρέπει να αναφέρω και το ότι σε λίγο καιρό θα έχουμε στα χέρια μας το “πολυπόθητο” Snyder cut της ταινίας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος έχει μεγάλες βλέψεις γι’ αυτό… Πέραν καθαρά της περιέργιας μου για να δω πως μπορεί να το κάνει ο Snyder αν ήταν εξ ολοκλήρου δικό του έργο, δεν έχω μεγάλες προσδοκίες από αυτή την έκδοση. Μην ξεχνάτε ότι ήταν καθαρά δικό του δημιούργιμα και το Batman v Superman και όλοι ξέρουμε πως πήγε αυτό...