Shazam!, Movie Review

SuperHero Archives 22.02.2021:

Πάει πια το “Captain Marvel”... Εδώ και καιρό ο γνωστός SuperHero της DC έχει αλλάξει το όνομα του για να μην υπάρχουν μπερδέματα με την Marvel Comics και η σχετική, δωρεάν, διαφήμιση της εταιρείας μέσω του κύριου ανταγωνιστή της. Έτσι το όνομα του πλέον είναι “Shazam”, και για να μην υπάρξει κάποιο μπέρδεμα, στον άπειρο με τα comics άνθρωπο, η Warner Bros. αποφάσισε να ονομάσει έτσι την ταινία της. Με την ιστορία του στούντιο πάνω στις μεταφορές comics κανένας δεν περίμενε ότι θα μπορούσε να κάνει το “δύο στα δύο” με δύο απανωτές ταινίες να είναι ευχάριστες και με εμάς να περνάμε καλά βλέποντας τες. Έτσι το Shazam δεν “ανακαλύπτει τον τροχό”, τόσο στις SuperHero ταινίες, όσο και γενικά στην 7η τέχνη, αλλά τουλάχιστον είναι μια πολύ ωραία ταινία σε αυτό που θέλει να κάνει.

Γενικά μπορούμε να πούμε ότι, παρόλο το σοβαρό ύφος του villain, η ταινία μας είναι καθαρά κωμωδία. Προσπαθεί, πετυχημένα κατά τη γνώμη μου, να σε κάνει να γελάσεις, σχεδόν, από την πρώτη στιγμή που βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μας αλλά συνάμα και να σου περάσει κάποια μηνύματα όσον αφορά τις ανάδοχες οικογένειες και το τι πραγματικά σημαίνει η λέξη “οικογένεια”. Αρχίζοντας, σεναριακά, μας συστήνει πρώτα τον κακό μας, στην προσπάθεια της να κάνει αυτό που έγραψα πρίν και να “παίξει” με το γεγονός ότι πολλές φορές οι σχέσεις εξ αίματος δεν είναι αυτές που κάνουν κάποιον “οικογένεια”. Να πω την αλήθεια, εμένα προσωπικά, με έχουν κουράσει λίγο οι bullying καταστάσεις στις ταινίες αυτές (αλλά και γενικά), δεν ξέρω ίσως επειδή μεγάλωσα, ίσως επειδή δεν βίωσα κάτι τέτοιο 100% στην ζωή μου, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι είναι πολύ “γραφικοί” πλέον αυτοί οι χαρακτήρες, για να είναι η αρχή και το origin ενός villain ή και του SuperHero μας. Δεν πειράζει όμως γιατί, τουλάχιστον, εδώ δουλεύει σε γενικά πλαίσια μέσα σε αυτό που θέλει να κάνει η ταινία, δίνοντας μας έναν κακό που έγινε αυτό που είναι γιατί η οικογένεια του δεν τον κατάλαβε ποτέ. Στέκει, οπότε δεν θα το αναλυσω παραπάνω. Έτσι αρχίζοντας, όπως και η ταινία μας, με τον villain, να πω ότι καταλαβαίνεις τα αίτια που τον έκαναν αυτό που είναι. OK, για ακόμα μια φορά ίσως ένας καλός ψυχολόγος να μας έσωζε από το όλο θέμα αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουμε έναν ήρωα (και τους κακούς του) που φτιάχτηκε πολύ παλιά (την δεκαετία του ‘40) οπότε ας κάνουμε λίγο τα στραβά μάτια σε αυτό το γεγονός.

Έτσι ανάποδα ξεκίνησα με τον villain της ταινίας μας. Σειρά τώρα έχει ο SuperHero. Από τη πρώτη στιγμή που βλέπουμε τον Billy Batson, η ταινία θέλει να μας μεταφέρει το πόσο άσχημα παιδικά χρόνια έχει και το γεγονός ότι το μόνο που θέλει σαν άνθρωπος είναι να βρει την οικογένεια του. Ο σεναριογράφος παίζει ωραία με το γεγονός ότι η ουσία της λέξεις “οικογένεια” αλλάζει όσον αφορά τον πρωταγωνιστή και τον ανταγωνιστή του αλλά και τον ίδιο τον πρωταγωνιστή μέσα του, με την πάροδο και τα γεγονότα που αυτός βιώνει μέσα στην ταινία. Έτσι έρχεται, αν θέλετε, σε δεύτερη μοίρα η “SuperHero ύπαρξη” του, που από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας θέλει να μας δείξει ότι ο Captain Marvel (συγνώμη αλλά αδυνατώ να τον λέω “Shazam”) δεν είναι τίποτα από μόνος του, χωρίς την οικογένεια του να τον στηρίζει σε αυτό που κάνει. Εδώ περνάει και ωραία την όλη ιστορία από τα comics, που και εκεί ο Billy δεν είναι ο μόνος που ακούει στο όνομα “Marvel”, “Captain” ή το οτιδήποτε, καθώς από δίπλα του υπάρχει μια πληθώρα χαρακτήρων που η DC την ονομάζει Shazam Family. Χαίρομαι ιδιαίτερα που οι δημιουργοί κατάφεραν να περάσουν αυτό το κλίμα στην ταινία γιατί είναι από τις λίγες SuperHero movies που καταφέρνουν να πιάσουν το σκεπτικό του comic και του ήρωα του τόσο καλά, χωρίς να κουράζουν και φέρνοντας στο σήμερα, με αυτό να βγάζει νόημα στο κεφάλι μας, αν κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει στον κόσμο μας.

Γενικά οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον Billy και το alter ego του είναι πολύ καλά δουλεμένοι. Σίγουρα άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο αλλά πάντα “to the point” για να σου δώσει να καταλάβεις γιατί αυτοί κάνουν ότι κάνουν μέσα στην ταινία και γιατί παίρνουν τις αποφάσεις που παίρνουν. Τίποτα δε φαντάζει παράλογο στις πράξεις, σχεδόν, όλων αυτών μέσα στην ταινία. Μικρά παραπατήματα έχουμε σίγουρα, για εμένα πχ μου φαντάζει λιγάκι περίεργη η αντίδραση των ανάδοχων γονιών του Billy σε κάποια πράγματα που κάνει αυτός αλλά και ο Freddy. Μπορείς όμως, για ακόμα μία φορά, στο βωμό του “είναι ταινία comics” να τα συγχωρέσεις αυτά, μίας και το τελικό αποτέλεσμα που έχουμε στα χέρια μας είναι, τουλάχιστον, ευχάριστο.

Τεχνικά έχουμε να κάνουμε με μια από πιο ωραίες SuperHero movies. Τα CGI είναι πολύ όμορφα. Ακόμα και χαρακτήρες που δεν υπάρχουν πραγματικά ή γεγονότα που δεν γίνεται να γίνουν φυσικά μπροστά στην κάμερα, οι δημιουργοί των CGI τα έχουν φτιάξει πολύ καλά, κι όπως λίγες SuperHero ταινίες η πληθώρα των σκηνικών είναι αληθινά backgrounds και όχι πράσινη οθόνη. Εδώ να πω την αλήθεια δεν είμαι 100% σίγουρος αλλά μόνο και μόνο το γεγονός ότι δεν μπορώ να το προσδιορίσω και εμένα μου φαίνονται τα περισσότερα αληθινά μιλάει από μόνο του για την δουλειά που έχει γίνει στα CGI, πάντα όσον αφορά τα σκηνικά και τις τοποθεσίες που γυρίζεται η ταινία. Οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί με αποκορύφωμα τον Zachary Levi, που είναι η ενήλικη εκδοχή του πρωταγωνιστή, να παίζει γ**άτα τον δεκατριαχρονο στο σώμα ενός “τούμπανου” άντρα. Οι κωμικές σκηνές που το σενάριο παίζει με αυτό το γεγονός έρχονται πολύ όμορφα μπροστά μας και το γέλιο (ή έστω το χαμόγελο) πηγάζει αυθόρμητο από μέσα μας, όταν σκεφτείς ότι λογικά και εσύ θα ενεργούσες όπως ο πρωταγωνιστής μας αν ήσουν ένα παιδί στο σώμα ενός ενήλικα με αυτές τις δυνάμεις.

Κλείνοντας να πω ότι για ακόμα μια φορά η Warner Bros έκανε κάτι καλό με την ιδιοκτησία της DC comics. Ελπίζουμε να πάνε έτσι και στο μέλλον (Future Vegeta: αν και διαβάζω ότι το έχασαν πάλι). Η ταινία σίγουρα είναι ευχάριστη και δεν είναι καθόλου χάσιμο χρόνου. Όπως και η προηγούμενη του στούντιο (Aquaman) σου ανοίγει την όρεξη για να δεις ακόμα πιο πολλές περιπέτειες με αυτόν τον χαρακτήρα και τους εχθρούς του, αφού βάζει ωραία την μαγεία στο DCEU. Μια μαγεία που δουλεύει κάπως διαφορετικά από ‘τι στο MCU αλλά σίγουρα το ίδιο διασκεδαστικά για εμάς που παρακολουθούμε τους ήρωες αυτούς. Είδες Warner δεν χρειάζεται όλα να είναι “μαύρα” και μουντά για να κάνεις μια “αληθοφανή” SuperHero movie, απλά είναι τα πράγματα, ταλαντούχους και με όρεξη ανθρώπους χρειάζεται. Και οι άνθρωποι πίσω από τον Captain Marvel και τον Aquaman μας αποδεικνύουν 100% ότι κάτι τέτοιο ισχύει.