Thor, Movie Review

SuperHero Archives 14.12.2020:

Έχουν ένα θέμα εκεί στα Marvel Studios και κάθε καινούργια ταινία origin και μας δείχνουν κάτι και μετά κάνουν flashback πως φτάσαμε εκεί. Έτσι μπαίνει και η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του Thor. Βλέπουμε τον ήρωα μας να φτάνει στη Γη και μετά τι έγινε και έφτασε στη Γη.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό το flashback βοηθάει πολύ αυτούς που δεν έχουν ιδέα για τον ήρωα αυτόν και τα "πως και τι" του. Ωραία και η αφήγηση του Antony Hopkins που στον ρόλο του Odin μας εξηγεί την όλη κατάσταση με τα εννέα Βασίλεια, την ιστορία τους και την Asgard. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα μου με την ταινία. Καταλαβαίνω ότι μιλάμε για κάτι τελείως φανταστικό που, μάλλον, δεν γίνεται να δούμε χωρίς την χρήση CGI αλλά τα CGI σε αυτή την ταινία πάνε σύννεφο, και πολλές φορές δεν είναι και καλά… Ας πάμε στα τεχνικά πιο μετά όμως.

Οι χαρακτήρες μας συστήνονται πολύ καλά και βλέπουμε έναν Thor ο οποίος έχει το μυαλό δεκάχρονου κάτι που η ταινία μας θα προσπαθήσει να αλλάξει στη διάρκεια της. Ενώ, λοιπόν, στο Iron Man 2, κατά τη γνώμη μου, ο Tony αλλάζει ομαλά μέσα στην ιστορία που βλέπουμε, “κερδίζοντας” το να είναι ο χαρακτήρας που είναι στο τέλος της, εδώ έχουμε να κάνουμε με βεβιασμένα πράγματα. Βεβιασμένη αλλαγή χαρακτήρα, γιατί μάλλον δεν έχουμε χρόνο στην ταινία, βεβιασμένη η γνωριμία του Thor με τη Γη, και τέλος, βεβιασμένη η αγάπη του γι’ αυτή, μέσω του βεβιασμένου love story. Ο πρωταγωνιστής μας, σχεδόν, από τη μια στιγμή στην άλλη από εκεί που είναι “παιδάκι” γίνεται “άντρας”, αναλαμβάνει τις ευθύνες του και είναι πάλι άξιος να κραδαίνει το Mjölnir. OK, καταλαβαίνω ότι ταινία Thor χωρίς το Mjölnir δεν γίνεται αλλά αφού διάλεξες να πεις αυτή την ιστορία κάν' το καλά και μην τρέχεις για να μας δείξεις όσο περισσότερο γίνεται τον ήρωα να κρατάει το σφυρί του.

Η ταινία προσπαθεί να πιάσει και το χιούμορ του Iron Man αλλά πολλά πράγματα δεν δουλεύουν τόσο καλά. Ο κωμικός χαρακτήρας που υπάρχει μέσα στο σενάριο, Darcy Lewis, δεν δουλεύει καλά αλλά από το άλλο χέρι οι διάλογοι που γίνονται στην Asgrard αλλά και τα λόγια του Thor (πριν γίνει “γήινος”) έχουν την πλάκα τους και περιέχουν κάτι το “υπερβολικό” και, ας μου επιτραπεί να πω, Σεξπηρικό στο τόνο και στις λέξεις τους.

Εδώ οι συντελεστές είχαν πιάσει το νόημα και ήταν 100% σίγουροι ότι πάμε για Avengers έτσι η ταινία είναι γεμάτη με Easter eggs αλλά και plot points από τα comics που συντελούν στο τέλος στην δημιουργία της ομάδας αυτής. Έχουμε εκτενέστατη παρουσία της S.H.I.E.L.D. αν και μόνο μέσω του agent Coulson, και την πρώτη εμφάνιση του Hawkeye στο MCU (αν και αυτή είναι πολύ σύντομη χρονικά). Έχουμε επίσης στην σκηνή μετά τους τίτλους τέλους μια σύνδεση με την επόμενη ταινία του MCU, Captain America. Αλλά δεν μένουμε μόνο εκεί. Ο κόσμος και οι χαρακτήρες που περιβάλλουν τον Thor μας συστήνονται πολύ καλά και βλέπουμε/καταλαβαίνουμε γιατί και με ποιόν τρόπο κάνουν ότι κάνουν.

Οι ηθοποιοί κάνουν ότι καλύτερο μπορούν με αυτά που έχουν. Όλοι είναι καλοί σε αυτό που κάνουν αλλά την παράσταση κλέβει σε κάθε σκηνή που είναι μέσα ο Loki, Tom Hiddleston. Εδώ έχουμε να κάνουμε και με καλό υλικό για αξιοποίηση από τον ηθοποιό αλλά και με έναν ηθοποιό που δίνει τον καλύτερο του εαυτό, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο Loki είναι ο μόνος villain από την πρώτη φάση του MCU που ακόμα και τώρα μιλάμε γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Γενικά ξεφεύγει από το “ο κακός είναι ο buff-αρισμένος ήρωας μας αλλά κακός”. Έχει χαρακτήρα, έχει παρελθόν, έχει σχέδιο και πολύ διαφορετικές δυνάμεις από τον Thor, κάτι που οδηγεί και σε μια τελική μάχη/αποκορύφωμα της ταινίας που δεν είναι 100% μάχη μυών αλλά και μυαλού, με τον Thor να προβαίνει σε πολύ ακραίες κινήσεις/δράσεις για να βγει νικητής από αυτή. Αυτό είναι Marvel μου, ωραίος και δουλεμένος κακός, ωραία και δουλεμένη η τελική μάχη και αποκορύφωμα της ταινία σου.

Τεχνικά, όπως είπα και παραπάνω, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία φουλ στα CGI. Το κακό είναι ότι πολλά από αυτά δεν κρατάνε σήμερα, πόσο μάλλον στο μέλλον, και φαίνεται αρκετές φορές η πράσινη οθόνη στο βάθος. Από την άλλη το μακιγιάζ είναι πολύ καλό, όπου αυτό χρησιμοποιείται και για ακόμα μια φορά σε κάνει να σκέφτεσαι ότι "καλά τα CGI αλλά σαν τους τεχνίτες που κάνουν καλή δουλειά στα αναλογικά μέσα (μακιγιάζ, ένδυση, πρακτικά εφέ κτλ.) δεν υπάρχει τίποτα". Η μουσική για ακόμα μια φορά είναι αδιάφορη αν και προσπαθεί να περάσει ένα Σεξπιρικό/θεατρικό συναίσθημα όπου μπορεί και κάνει λίγο τη διαφορά.

Τέλος στο review θα δώσω λέγοντας ότι η πρώτη ταινία του Thor δεν είναι καλή. Πολλά πράγματα γίνονται πολύ καλά (βλ. Loki και Odin) αλλά σαν σύνολο κάτι της λείπει και το τελικό αποτέλεσμα είναι μια από τις τοπ κακές ταινίες των Marvel Studios, αν και σαν Superhero ταινία δεν είναι και τόσο κακή σε σχέση με άλλες του είδους.