V for Vendetta, Movie Review

SuperHero Archives 09.06.2021:

“Remember, remember the 5th…”, άντε βρε χαζέ που νόμιζες ότι θα αρχίσω με κάτι τόσο τετριμμένο! Τι σ**τά γράφουμε τόσους μήνες τώρα; Λίγη φαντασία βρε! Πάμε σε μια ταινία που για ακόμα μια φορά αγαπώ πολύ και είχα δει στο σινεμά όταν βγήκε. Λίγους μήνες μετά ήρθε στα χέρια μου και το comic και μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν και πολλά έχουν αλλάξει στην πλοκη από αυτό, ειδικά προς το τέλος, η ιδέα και το γενικό νόημα πίσω και από τα δύο μένει το ίδιο. Αντίσταση! Αντίσταση στο κατεστημενο και στην ιδέα του οτιδήποτε διαφορετικό είναι και κάτι κακό. Δεν περιμένεις και τίποτε άλλο βέβαια από έναν δημιουργό σαν τον Alan Moore (που έχει γράψει το comic). Για κακό να πω ότι η ταινία σαν τότε είχε γίνει marketing ως η επόμενη μεγάλη ταινία δράσης από τους Wachowskis, που είχαν κάνει το screenplay και όχι τη σκηνοθεσία, κάτι που αφού τη δεις δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το τι πρεσβεύει αυτή η δημιουργία γενικά. Αυτό είναι κάτι όμως που λίγοι θυμούνται και ακόμα πιο λίγοι θα είναι αυτοί τα επόμενα χρόνια, οπότε απλά το λέω για να καταλάβουμε κάποιες φορές πόσο έξω είναι το Hollywood και η “μηχανή” του από τις ίδιες τις ταινίες του.

Γενικά η ιστορία μας πάει σε έναν κόσμο που έχει κλονιστεί από κάποιο μεγάλο πόλεμο και στην Μεγάλη Βρετανία ένα νέο-φασιστικό κόμμα έχει πάρει την εξουσία μέσω διαφόρων ψεμάτων κτλ και έχει κάνει την χώρα ένα καινούργιο “3ο Ράιχ” που μισεί το οτιδήποτε είναι διαφορετικό, με αδιάκοπη προπαγάνδα γι’ αυτά που θεωρεί αυτό σωστά και τους πολίτες σε ένα διαρκή τρόμο αλλά “ανήμπορους” να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει η Evey, που την υποδύεται η Natalie Portman, και εξαιτίας ενός περιστατικού η ζωή της αλλάζει τροπή όταν έρθει σε επαφή με τον ήρωα/αντιήρωα μας V, που το υποδύεται ο Hugo Weaving. Για τον V θα μάθουμε πολύ λίγα, όσον αφορά το παρελθόν του, αλλά μέσω αυτών θα καταλάβουμε πολύ σωστά τι είναι αυτό που τον ωθεί να κάνει αυτά που κάνει στην ταινία αλλά και ποιος είναι ο τελικός στόχος του.

Είναι δύσκολη η “ταμπέλα” του “ήρωα” για τον V καθώς κάνει και κάποια πράγματα που, ναι μεν, είναι “καλά” για τον τόπο αλλά από την άλλη απώτερος σκοπός του είναι η εκδίκηση αλλά είναι δύσκολη και η “ταμπέλα” του “αντιήρωα” καθώς ο τελικός στόχος του είναι κάτι που είναι αρκετά “ηρωικό” στην γενική εικόνα και (spoiler alert) δίνει τη ζωή του γι’ αυτό (end of spoilers). Είναι ένας πολύ ωραία δοσμένος χαρακτήρας και το γεγονός ότι δεν βλέπουμε ποτέ πίσω από τη μάσκα είναι κάτι που σε κάνει σαν θεατή να προβάλλεις πολύ πιο εύκολα τον εαυτό σου στην ταινία μέσω αυτού, αν βέβαια συμφωνείς με αυτά που κάνει ο χαρακτήρας αυτός. Από την άλλη όμως ο Hugo έχει κάνει τόσο καλή δουλειά με τη φωνή και τις κινήσεις του που αναπάσα στιγμή είναι σαν να βλέπεις το πρόσωπο του V σε όλες τις σκηνές που αυτός παίζει. Αυτό και μόνο νομίζω ότι είναι κάτι το καταπληκτικό για τον ηθοποιό και την δουλειά του αλλά και για εμάς σαν θεατές του. Ίσως έχουμε να κάνουμε με την πρώτη ταινία που ο ήρωας προσπαθεί να φτάσει σε ένα στόχο και ο villain είναι αυτός που προσπαθεί να τον αποτρέψει. Με αυτό στο μυαλό θα πω ότι το όλο σχέδιο του V βγάζει νόημα και δεν χρειάζεται να κλείσεις τον εγκέφαλο σου για να το απολαύσεις, το μόνο αγκάθι για εμένα είναι ότι μερικά “κεφάλαια” αυτού του σχεδίου μου είναι πολύ δύσκολο να σκεφτώ ότι έγιναν από έναν και μόνο άνθρωπο, όσο χρόνο και πρώτες ύλες και αν είχε στη διάθεση του. Αυτό το τελευταίο το παραβλέπω όμως καθώς γενικά όλα τα άλλα είναι καλά και έχουμε μια ταινία που βαζισεται σε comic, οπότε κάποιες λογικές είναι παρμένες από εκεί στην πληρότητα τους!

Συνήθως δεν γράφω πολλά-πολλά για τους άλλους που πλαισιώνουν τον ήρωα αλλά δεν γίνεται να μην γράψω για την Evey. Αυτή είναι ο δεύτερος χαρακτήρας που στην ουσία “είμαστε εμείς”. Βλέπουμε τον κόσμο αυτόν μέσα από τα μάτια της και καταλαβαίνουμε πως δουλεύει το Νέο Λονδίνο επειδή αυτή περνάει τις περιπέτειες που περνάει μέσα σε αυτό. Κλασικός μηχανισμός για μια ταινία και δη μια ταινία που δεν είναι στο “δικό μας κόσμο”. Μέσω αυτών που περνάει όμως μας δίνεται ωραία και η ψυχοσύνθεση του V, που κατά τα άλλα ξέρουμε μόνο ένα γεγονός από το παρελθόν του. Αυτό είναι κάτι που όπως και πολλά άλλα δεν ξέρω αν πρέπει να το “χρεώσω” ως καλό στην ταινία ή στο comic. Για το κείμενο αυτό θα πάω με την ταινία για τον πολύ απλό λόγο ότι έχουμε δει και αν έχουμε δει και άλλες μεταφορές από comics που έκαναν κάποιες αλλαγές και έχουν χάσει τελείως κομβικά σημεία των ιστοριών που μεταφέρουν και, με μια ματιά από πιο μακριά, χάνουν τελείως και το νόημα στην τελική.

Ο villain μας είναι ένα κράτος ολόκληρο! Εν μια έννοια μπορείς να πεις και οι κάτοικοί του εκτός από την πολιτική ηγεσία του, (spoiler alert) τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου μέσα στην ταινία (end of spoilers). Βέβαια ο δημιουργός προσπαθεί να μας περάσει ότι οι κάτοικοι είναι εκεί που είναι γιατί φοβούνται το Καθεστώς αλλά από την άλλη στο τέλος (spoiler alert) μας δείχνει ότι αν ήθελαν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πάντα (end of spoilers). Η πολιτική ηγεσία, όπως και σε κάθε απολυταρχικό καθεστώς, έχει κάθε τι που την βοηθάει να ελέγχει τους πολίτες της. Προπαγάνδα, σπιούνους, φόβο και ανθρώπους την κορυφή που θα κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν την εξουσία που έχουν. Αυτό και μόνο νομίζω ότι φτιάχνει “έναν” πολύ καλό villain και δεν χρειάζεται να πω πολλά παραπάνω.

Δίπλα στους δύο πρωταγωνιστές έχουμε και τον Finch, ο οποίος είναι ο Αρχηγός της New Scotland Yard και είναι εκεί για να μας δείξει πως δουλεύει το Καθεστώς εκ των έσω. Είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής αν θέλετε που είναι απόλυτα χρήσιμος κατά της διάρκεια της ταινίας για να δούμε κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρουμε σαν θεατές για το Καθεστώς.

Πάμε λίγο στην “καυτή πατάτα” και τις αλλαγές που έχουν γίνει στη μεταφορά. Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούν και πολλά πράγματα. Οι αλλαγές που έχουν γίνει μπορώ να πω ότι είναι ίσως και αναγκαίες για μια ταινία. Ο δημιουργός, Alan Moore, είχε πει κάποτε ότι η ταινία δεν του άρεσε γιατί αλλάζει πολλά πράγματα από το comic του και ένα βασικό αγκάθι γι’ αυτόν ήταν το γεγονός ότι η δημιουργία του ήθελε να είναι η μάχη του φασισμού με τον αναρχισμό κάτι που κατά τη γνώμη του δεν φαίνεται στην ταινία. Εγώ δεν συμφωνώ 100% με αυτό. Καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο Alan, πόσο μάλλον από το γεγονός ότι η λέξη “anarchy” ή κάτι παρεμφερές δεν ακούγεται ούτε μια φορά στην ταινία (αν δεν κάνω λάθος), αλλά εγώ που έχω αυτά που έχω στο κεφάλι μου κατάλαβα μια χαρά αυτό που θέλει να πει ο ποιητής. Υπάρχει όμως το γεγονός ότι όλοι “μεταφράζουμε” τις τέχνες διαφορετικά και η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσει από ανθρώπους που δεν το περίμενα να τους αρέσει αυτή η ταινία και οι ιδέες της γιατί πολύ απλά “μετάφρασαν” αλλιώς αυτό που θέλει να πει. Εκεί νομίζω ότι είναι και η διαμάχη του Alan με την ταινία, κατά τη γνώμη του έπρεπε να είναι πιο πολύ “in your face” η μάχη φασισμού και αναρχισμού από αυτό που πήραμε. Πέρα από αυτό έχουν αλλάξει και μερικά σεναριακά θέματα και καταστάσεις, όπως είναι φυσικό. Δυστυχώς δεν μπορείς να βάλεις όλο το comic σε δύο ώρες ταινία και για να μην έχουμε θέματα με τον χρόνο (όπως το “θεϊκό” Znayder's Cut, μη χέ*ω) επέλεξαν να κόψουν κάποια και να βάλουν κάποια άλλα. Καλό και το δίνω, απλά λίγο στο τέλος έχουμε μερικές “τσαπατσουλιές” και κάποια πράγματα που θα ήθελαν το χρόνο τους γίνονται λίγο γρήγορα γιατί “δεν έχουμε ώρα”.

Αρχή του τέλους θα κάνουμε με τη μουσική! Η μουσική παίζει πολύ βασικό ρόλο στην ταινία, καθώς και σχεδόν όλες οι τέχνες. Τα θέματα που παίζουν στις σκηνές είναι καλά και τα κλασικά, γνωστά, μουσικά κομμάτια από την κλασική μουσική μπαίνουν την ώρα που πρέπει, εκεί που πρέπει και είναι από τις καλύτερες χρήσεις τους μέσα σε ταινία για το σύνολο που δημιουργούν σε συνδυασμό με την εικόνα.

Τελικά χαίρομαι που μπορώ να πω ότι ακόμα μου αρέσει αυτή η ταινία. Περνάει το μήνυμα της, έχει τη δράση εκεί που πρέπει και τέλος έχει πολύ καλούς ηθοποιούς που κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει και μας περνάνε αυτά που πρέπει να “δούμε” ακόμα και αν δεν βλέπουμε τα πρόσωπά τους. Σίγουρα αξίζει τον κόπο και τον χρόνο. Δεν είναι η κλασική SuperHero ταινία και αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει το κάνει πολύ καλά και όπως πρέπει, από την αρχή, μέχρι το τέλος της.

ΥΓ. Holy s*it, κρατιέμαι τόσο πολύ για να μην γράψω ούτε μια ατάκα από την ταινία!! Τα μισά λόγια του V είναι σίγουρα γ**άτες ατάκες που πάντα έχουν κάτι να δώσουν!