Captain America: The Winter Soldier, Movie Review

SuperHero Archives 28.12.2020:

Μόνο αγάπη έχω μέσα μου για όλες τις ταινίες του Cap, πόσο μάλλον γι’ αυτή που είναι, για εμένα αλλά και για πολλούς, αν όχι η καλύτερη ταινία των Marvel Studios, σίγουρα μέσα στο τοπ 3! Η ταινία είναι ένα καλοστημένο κατασκοπικό θρίλερ αλλά με superheroes (με ότι και αν σημαίνει αυτό). Έχουμε επιστροφή παλιών γνώριμων και μια πιο εκτενή ματιά στο πως δουλεύει η S.H.I.E.L.D. και το “τι κάνει ποιος” μέσα στην οργάνωση. Επίσης είναι η δεύτερη ταινία του στούντιο που αντί για αριθμό έχουμε έναν υπότιτλο και από εδώ και πέρα (με εξαίρεση μόνο μια σειρά ταινιών) αυτό είναι και το μοτίβο που θα ακολουθήσουν στις επόμενες κυκλοφορίες τους γενικά.

Ο Cap μετά τα γεγονότα των Avengers έχει μπει για τα καλά σαν “στρατιώτης” στην S.H.I.E.L.D. κάνοντας αποστολές με μια ομάδα δημιουργημένη αποκλειστικά για να την καθοδηγεί αυτός. Γρήγορα θα ανακαλύψει ότι τα λεγόμενα του Tony Stark, “τα μυστικά της S.H.I.E.L.D. έχουν μυστικά”, είναι κάτι που ισχύει σε μια οργάνωση κατασκόπων, όπως είναι η οργάνωση αυτή. Έτσι μπαίνει σε έναν κύκλο μυστικών και αποκαλύψεων που θα φέρουν στο φως πολλά κρυφά πράγματα για την οργάνωση αλλά και για κάποιους χαρακτήρες που ξέρουμε από προηγούμενες ταινίες. Όλοι λένε ψέματα ή τουλάχιστον όχι όλη την αλήθεια, ταρακουνώντας τα ηθικά πρότυπα και τις αξίες του Steve. Και κάπου εκεί έχουμε και τον Winter Soldier. Έναν μυστηριώδη δολοφόνο “φάντασμα”, που εμφανίζεται σε διάφορες χρονικές περιόδους, και στην ταινία μας, για να “φτιάξει” την ιστορία της ανθρωπότητας όπως οι ανώτεροι του επιθυμούν. Γενικά το σενάριο που έχουμε εδώ είναι πολύ καλοφτιαγμένο με πολλές ανατροπές και κάτι που θα “ταρακουνήσει τα θεμέλια” του MCU και του συνδετικού κρίκου αυτού, S.H.I.E.L.D. Μέσα στην ταινίας μας έχουμε αναφορά σε ονόματα από άλλους ήρωες των comics της Marvel κάτι που μας δείχνει το που θέλει να το πάει το στούντιο και ποιους άλλους χαρακτήρες θα δούμε στην οθόνη μας στο μέλλον.

Ο Cap έχει πολύ ωραία εξέλιξη χαρακτήρα καθόλη τη διάρκεια της ταινίας αυτής. Ο απλός στρατιώτης, όπως εκπαιδεύτηκε να είναι, θα δει, θα καταλάβει και θα αρχίσει να “παλεύει” σε έναν πόλεμο του σήμερα. Έναν πόλεμο που δεν γίνεται με όπλα και άμεση αντιπαράθεση αλλά με δολοπλοκίες, μυστικούς κατασκόπους και ας πούμε “άλλο δείχνω, άλλο είμαι”. Μέσα από αυτή την ταινία ο Steven αρχίζει και καταλαβαίνει πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος που ξύπνησε και ότι μπορεί ο πόλεμος με την HYDRA "στα χαρτιά" να έχει τελειώσει αλλά πίσω από την αυλαία μια χαρά κρατεί. Δίπλα του είναι τόσο ο Nick Fury, ένας από τους μεγαλύτερους κατασκόπους των Marvel comics, αλλά και η Black Widow, που ξέρουμε όλοι τι καριέρα ακολουθεί στην S.H.I.E.L.D. Μαζί βλέπουμε για πρώτη φορά τον Falcon από τα comics, ερχόμενος ίσως για να θυμίσει στον Steven ότι ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο ο “κλασικός” πόλεμος και οι σχέσεις μεταξύ των στρατιωτών αυτού καλά κρατούν.

Ο “κακός” μας άλλος είναι στην αρχή της ταινίας, άλλος είναι στη μέση και άλλος αποκαλύπτεται ότι είναι στο τέλος. Αυτό συνάπτει άμεσα και πολύ καλά με το όλο θέμα που έχουμε να κάνουμε και είναι αυτό που κάνει την ταινία μας να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από το "απλή superhero movie", κάτι που προσπαθούσαν να κάνουν οι ταινίες της πρώτης φάσης του στούντιο. Αλλά ας το θέσουμε αλλιώς και ας μιλήσουμε για τον ανταγωνιστή που έχουμε εδώ, ακόμα και αν δεν είναι ο “κακός-κακός” μας. Ο Winter Soldier είναι ένας από τους καλύτερους villains που έχουμε δει σε ταινία του στούντιο και τα καταφέρνει τόσο καλά ακόμα και αν είναι απόν από τη μισή, σε χρόνο, ταινία. Από την πρώτη του εμφάνιση καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας “κακός” που μπορεί να έρθει σε άμεση αντιπαράθεση με τον Cap, τόσο σε φυσική δύναμη (με το μηχανικό του χέρι) όσο και σε τακτικές και εκπαίδευση. Αυτά με τον συνδυασμό του ποιος είναι πραγματικά και το πως έχει φτάσει στο σημείο που τον βλέπουμε στην ταινία μας συνθέτουν έναν αξιομνημόνευτο villain ή ας πούμε καλύτερα antihero.

Γενικά η ταινία (περιέργως για superhero movie και ειδικά του Cap) προσπαθεί να περάσει ένα αντιπολεμικό μήνυμα και δεν σταματάει εκεί. Το βήμα παραπάνω το κάνει μέσα από τους διαλόγους και τις απαντήσεις του πρωταγωνιστή της (και όχι μόνο) ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της προσπαθεί να περάσει το “όταν θυσιάσεις την ελευθερία για την ασφάλεια σου, στο τέλος δεν έχεις τίποτα από τα δύο”. Βέβαια στα τελευταία 20 με 30 λεπτά ξεχνάμε τα πολλά-πολλά “υποσυνείδητα” μηνύματα και κάνουμε focus καθαρά στην δράση, αφού οι μάσκες πλέον έχουν πέσει, ξέρουμε ποιος είναι ποιος και τι θέλει από την όλη κατάσταση, με τον Cap να προσπαθεί, πάλι με μπουνιές βέβαια, να αποτρέψει τα σχέδια του κακού μας για παγκόσμια κυριαρχία.

Πάλι έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που φωνάζει τα πόσα λεφτά έχουν πέσει σε αυτή. Τα εφέ είναι καλά, κυρίως γιατί δεν είναι πολλά. Περισσότερο βλέπουμε σκηνές και καταστάσεις να διαδραματίζονται με backgrounds δρόμους, δωμάτια κτλ. του σήμερα. Βεβαίως μιλάμε για superhero ταινία, οπότε έχουμε και τα “υπερβολικά” μας, τόσο σε τεχνολογίες που δεν υπάρχουν στον κόσμο μας όσο και για κάποια κτήρια και σκηνικά που είναι πολύ μεγάλα για να είναι αληθινά. Εδώ υπάρχει και ένα μικρό παράπονο μου, γιατί κάποιες φορές η πράσινη οθόνη σε αυτούς τους χώρους “φαίνεται” αρκετά και δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτό, ειδικά με το γεγονός του πόσα λεφτά έχουν πέσει στην παραγωγή. Η μουσική δουλεύει. Δουλεύει ίσως πιο καλά από όλες τις προηγούμενες ταινίες του στούντιο και σε συνδυασμό με το μοντάζ κάνει τις σκηνές δράσης πολύ ωραίες, γρήγορες και ευχάριστες.

Οι ηθοποιοί παίζουν καλά. Πρέπει να αναφέρω εδώ ότι η Scarlett Johansson, που υποδύεται για ακόμα μια φορά την Black Widow, ήταν έγκυος στην διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, κάτι που κάποιες φορές μπορείς να το δεις στο πρόσωπό της, αλλά παρόλα αυτά παίζει πολύ καλά σε κάθε σκηνή που είναι μέσα χωρίς να φαίνεται κάποια μεγάλη αλλαγή στο χαρακτήρα της από φυσικής πλευράς.

Τελικά η ταινία κάνει κάτι που λίγες ταινίες του στούντιο κάνουν. Είναι καλή ταινία, είναι καλή συνέχεια, βγάζει νόημα για την ιστορία του Cap και τέλος είναι καλή συνέχεια και βγάζει νόημα για τους Avengers. Οι σκηνές “δράσης” (όχι μόνο φυσικής δράσης) είναι έντονες και πολύ, πολύ καλά στημένες, ειδικά μετά αλλά και κατά τη διάρκεια της μεγάλης αποκάλυψης. Μουσική, μοντάζ, χαρακτήρες, σκηνικά, ηθοποιοί, όλα δένουν χωρίς να υπάρχει καμία παραφωνία στο σύνολο. Η σκηνή στο τέλος μας στήνει την επόμενη ταινία των Avengers, καθώς η επόμενη ταινία του στούντιο παρατάει την Γη και τους ήρωες της και πάει ένα (μουσικό) ταξίδι στο Γαλαξία του MCU με τους Φύλακες του.