Τι κάναμε το 2020;

Coffee and Games 26.12.2020:

Αρχίζουμε με μια διαφορετική φωτογραφία σήμερα. Είναι από τις λίγες φορές, και σίγουρα η πρώτη μετά την αλλαγή του concept του C&G, που βάζω κάτι από φορητή κονσόλα. Ο λόγος είναι ότι μετά το λιώσιμο που έριξα στο Did You Know Gaming “αγάπησα” την Nintendo και πάλι! Είναι προφανές ότι οι δημιουργοί της σειράς έχουν μια ιδιαίτερη αγάπη για την εταιρία από το Κιότο και τα περισσότερα βίντεο τους έχουν να κάνουν με την ιστορία της. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, ίσα-ίσα το αντίθετο, να μαθαίνουμε λίγο παραπάνω για την ιστορία της Ninty, μια ιστορία που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την άνοδο των videogames σε αυτό που είναι σήμερα και, ίσως, είναι ο λόγος που πολλοί από εμάς ασχολούμαστε με το “άθλημα”. Για εμένα το game της φωτογραφίας, μαζί με τα Pokemon, είναι τα αγαπημένα μου franchises από την εταιρεία και είναι αυτά που έχω ρίξει σίγουρα το πιο πολύ χρόνο μου, από τις σειρές που έχουν βγάλει.

Μιας και αυτό θα είναι το τελευταίο “Coffee and Games” για το 2020, και μιας και δεν έχουμε κάποιο άλλο μεγάλο θέμα να μιλήσουμε, θα ήθελα να κάνω μια αξιολόγηση του έτους από την gaming πλευρά των πραγμάτων. Βέβαια δεν μπορούμε να προσπεράσουμε έτσι απλά το γεγονός που ταλανίζει τον πλανήτη μας, ένα γεγονός που έχει πάει πίσω τις ζωές μας ολόκληρες όχι μόνο τα αγαπημένα μας χόμπι. Δεν είμαι ειδικός για να μιλήσω για το πως και πότε θα περάσει αυτό, να περάσει κτλ. Εμένα προσωπικά, όπως είπα και στο προηγούμενο κείμενο μου, μου έδωσε πολύ ελεύθερο χρόνο, καθώς είμαι άνεργος το μεγαλύτερο μέρος του ‘20. Από την μια αυτό είναι πολύ κακό, από την άλλη, στη δική μου περίπτωση, αυτός ο χρόνος μεταφράστηκε στη δημιουργία αυτής της στήλης, τη σίγουρα καλύτερη στο μάτι μεταφορά του blog μου στο Wix, με τη δημιουργία μιας καινούργιας στήλης και εκεί, και τέλος σε πολλές ώρες σε games που δεν είχα πιάσει ποτέ και μου έλειπαν για να μπορώ, το λιγότερο, να πω μια άποψη γι’ αυτά πάνω σε μια κουβέντα.

Είχα στο μυαλό μου να πιάσω ένα-ένα όλα τα μεγάλα θέματα από τη χρονιά με ένα μικρό σχολιασμό αλλά πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα είναι κουραστικό και το κείμενο θα βγει απελπιστικά μεγάλο, οπότε θα το πάμε αλλιώς, θα προσπαθήσω να θυμηθώ τι έπαιξε στην "gaming ζωή μου" μέσα στο 2020, όχι με την χρονική σειρά πάντα. Μιλάμε για videogames παιδιά, μπορεί κάποια “προβλήματα” να μην είναι και τόσο προβλήματα στη πανδημία που ζούμε σήμερα αλλά είναι προβλήματα στο μικρόκοσμο που “μπαίνουμε” για να ξεχάσουμε όλα τα σ**τά που συμβαίνουν γύρω μας.

Δεν θυμάμαι, χωρίς τη βοήθεια του Google, από το Resident Evil 3, Remake και το Doom: Eternal ποιο βγήκε πρώτο. Μιας και θα μιλήσω και για τα δύο δεν νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία τώρα. Έτσι κάπου μέσα στην Άνοιξη είχαμε τους δύο αυτούς τίτλους. Το Resi ήταν απογοητευτικό… Στεναχωριέμαι που το λέω αυτό, ειδικά για μια σειρά που αγαπάω αλλά το Resi δεν άξιζε τα λεφτά του. Εννοώ day-one. Αν τώρα το βρείτε στα 15 και 20 ευρώ είναι μια χαρά. Δυστυχώς ενώ είναι τόσο όμορφο και έχει την ατμόσφαιρα που μας χάρισε και το remake του 2ου, δεν είναι αντάξιο των περιστάσεων. Έχουν κόψει βασικά κομμάτια από το παλιό και είναι ένα game που στις 5 με 6 ώρες το έχεις βγάλει. Το replayability έρχεται από το να το ξαναβγάλεις με καλύτερα σκορ κτλ. για να ξεκλειδώσεις καλούδια. Εμένα δεν μου γεμίζει το μάτι αυτό. Γενικά δεν είμαι τόσο ανταγωνιστικός gamer και δεν με νοιάζει να κάνω τον καλύτερο βαθμό σε κάτι, οπότε μετά τον τερματισμό του μπήκε στο ράφι για να το επισκεφτώ κάποια στιγμή στο μέλλον, ζωή να έχουμε.

Μετά είχαμε το Doom. Εδώ έχουμε τη διαφορά. Εδώ βλέπεις γιατί ένα game είναι καλό με όλη τη σημασία της λέξης. Ακόμα και τώρα λέω ότι είναι κρίμα που αυτό το game βγήκε τον ίδιο χρόνο με το The Last of Us Part 2 γιατί είναι πραγματικά ένα επίτευγμα και τα δύο αλλά το δεύτερο πάει ένα βήμα παραπάνω και την αφήγηση οπότε “αναγκαστικά” χάνει το πρώτο στα σημεία. Το Doom: Eternal είναι ένα Sequel με το “s” κεφαλαίο. Κάνει ότι πρέπει να κάνει κάθε συνέχεια που σέβεται τον εαυτό της και δεν είναι μόνο για τα λεφτά. Παίρνει (σχεδόν) όλα τα στοιχεία από το Doom του ‘16, τα πάει, τουλάχιστον, ένα βήμα παραπάνω και βάζει μέσα καινούργια πράγματα που κάνουν το game ακόμα πιο απολαυστικό. Δεν ξέρω πως το έκαναν αυτό στη id Software αλλά μπράβο τους και με το παραπάνω.

Το επόμενο μεγάλο σημείο για εμένα μέσα στην, gaming, χρονιά μου ήταν ο τερματισμός της τριλογίας Mass Effect, για δύο λόγους. Πρώτον, επιτέλους το τερμάτισα, δηλαδή ήταν πολύ “αστείο” για τον χρόνο που έχω δώσει από τη ζωή μου στα videogames να μην έχω πιάσει αυτά τα games. Δεύτερον, με αφορμή αυτό το game ξανάρχισα να γράφω κείμενα! Με λίγα λόγια αν δεν ήταν αυτά δεν θα σας έπρηζα κάθε Σάββατο με το Coffee and Games, οπότε τα παράπονά σας στην BioWare! Ένα από τα, λίγα, καλά που θα κάνει η EA μέσα στο ‘21 είναι να ξαναβγάλει την τριλογία σε remake, αν και δεν ξέρουμε τι και πως θα αλλάξει, και υπάρχουν πολλά που μπορούν να πάμε στραβά, θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει καλή δουλειά και θα το ξαναπάρουμε και θα το ξαναπαίξουμε!

Στο τέλος του καλοκαιριού μου ήρθε και η ιδέα για την καινούργια μορφή του Coffee and Games, για να έχετε κάτι να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο το Σάββατο σας και να βγάζω και εγώ τις τρέλες μου και τις παραξενιές μου. Γιατί άλλο να λες κάτι και άλλο να το γράφεις.

Με αυτό πάμε στο ότι “θα έπρεπε να ντρέπομαι” για το πόσο καλά λόγια έχω γράψει για το Marvel's Avengers όταν αυτό βγήκε! Τότε το γούσταρα το game. Είναι από αυτά που ξέρεις ότι δεν είναι καλά αλλά εσένα σου αρέσει. Αυτό δεν θα μπορούσα να πω ότι συμβαίνει σήμερα… Έπαιξα το καινούργιο campaign που έβαλαν και δεν μου έκανε το “κλικ” για να πάω παραπάνω. Τι να πω; Θα δούμε, αλλά δεν νομίζω να “βγει” από εκεί που είναι “χωμένο” το game γιατί τα βασικά λάθη που έχει είναι στον κορμό του και όχι στους χαρακτήρες του. Κρίμα πραγματικά, και θέλω να παίζω ένα “παιχνίδι-καρκίνο” με τους Avengers ή έστω ένα καλό game με την ομάδα.

Ο μισός Οκτώβρης και όλος ο Νοέμβρης πέρασε με ένα PlayStation 4 αγκαλιά. Είχα βασικά κενά από την προηγούμενη γενιά και έτσι έσβησα από το backlog κάποια από αυτά. Τετραλογία Uncharted, The Last of Us, God of War (2018) ήταν κάποια ονόματα που μου έμειναν. Εδώ θα ήθελα να σχολιάσω το γεγονός για τα διθυραμβικά reviews τόσο για το Spider-Man όσο και για το Horizon: Zero Dawn. Το πρώτο πέρα από ιστορία και το πόσο απολαυστικό είναι να αιωρείσαι σαν το Spider-Man μέσα στην Νέα Υόρκη, πραγματικά δεν έχει κάτι άλλο να δώσει. Μάχη παρμένη από άλλου (βλ. Batman) και map-cleaning σε πολύ μεγάλο και άσχημο βαθμό. OK, για τη μάχη δεν έχω να πω κάτι, όλοι αντιγράφουν και δεν είναι κακό αν το κάνουν καλά. Το map-cleaning όμως δεν είναι καλό. Οι τίτλοι που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα άσχημα Assassin’s Creed. Στην Ubi το κράζουμε αυτό, στην Insomniac γιατί όχι; Μπορεί να μην είναι 100% σωστή η αντιστοιχία, μιας και στην μια περίπτωση μιλάμε για studio και στην άλλη για έναν κολοσσό που έχει πολλά studios από κάτω του αλλά είναι 100% ίδιο το μοντέλο. Και μετά έχουμε το Horizon, δύο πράγματα εδώ. AI των μηχανικών τεράτων και setting. Αυτά! Προσωπικά ακόμα και η ιστορία δεν μου άρεσε τόσο πολύ. Χιλιοειπωμένη αλλά αυτό μπορώ να το προσπεράσω γιατί γούστα είναι αυτά ο καθένας όπως τη βρίσκει. Το map-cleaning όμως παιδιά και εδώ είναι από άλλο πλανήτη. Ούτε το AC: Unity, που το κράζαμε για τα αδιάφορα σεντούκια, δεν ήταν έτσι. Τελικώς, αν και μου αρέσει να καθαρίζω χάρτες, δεν το έκανα γιατί κουράστηκα από το πως παίζεις το game που ακόμα και στις βασικές αποστολές, λίγο-πολύ, το ίδιο και το ίδιο κάνεις. Sorry φίλοι μου αλλά δεν…

Αλλά ήρθε στα χέρια μου τα The Last of Us και αγάπησα το μέσο και πάλι. Το game σαν game είναι ένα πολύ ωραίο action με έντονο το στοιχείο του stealth αλλά η ιστορία του είναι που το πάει πιο πέρα. Δεν θα πω spoilers, το μόνο που θα πω είναι ότι σε έναν τέτοιο κόσμο, σαν του TLOU, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, όλοι παλεύουν για την επιβίωση τους και αυτά που αγαπάνε. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Είχαμε την καινούργια γενιά μας, πράγμα πολύ καλό αλλά για εμένα αδιάφορο. Όπως έγραψα και πιο παλιά, ποτέ στη ζωή μου, έως τώρα, δεν έχω αγοράσει κάποια γενιά στην αρχή της. Δεν θα πω ψέματα, αν είχα λεφτά τώρα θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά αλλά πάντα φοβάμαι γιατί είναι ακριβά μηχανήματα που πολλές φορές οι πρώτες παρτίδες είναι που έχουν και τα περισσότερα προβλήματα οπότε καλό είναι να περιμένεις λίγο. Άσε που έχω ένα κόλλημα και θέλω ειδικές εκδόσεις κόνσολών! Το Xbox 360 μου είναι η Resident Evil 5 Edition, το Xbox One μου είναι η Gears of War 4 Edition έτσι θέλω να συνεχίσω το trend του να έχω στην κατοχή μου κόκκινες κονσόλες, τις “κοκκινομάλλες μου” όπως τις ονομάζω (ε, τι να κάνουμε παιδιά ο καθένας με τα βίτσια του)!

Τέλος είχαμε το Cyberpunk 2077. Εμένα, όπως έχω αναφέρει και την προηγούμενη εβδομάδα, μου αρέσει το game. Ξέρω ότι έχει λάθη, ξέρω ότι έχει θέματα που θα μπορούσε να τα κάνει καλύτερα αλλά ο κόσμος του με έχει συνεπάρει. Πιστεύω ότι αύριο-μεθαύριο θα το τελειώσω, για πρώτη φορά, οπότε θα έχω μια συνολική άποψη γι’ αυτό. Το μόνο που με ξενίζει λίγο είναι ότι είμαι γύρω στις 50 ώρες και επέλεξα να μην το τελειώσω, καθώς μπορώ να αρχίσω την τελευταία αποστολή αλλά κάνω γύρω-γύρω πράγματα. Αυτό λίγο μου κάνει περίεργο για RPG και, δυστυχώς, κάνει πράξη τα λόγια του studio ότι το “έκοψαν” για το κάνουν πιο μικρό από το Witcher καθώς είδαν ότι μεγάλο μέρος των gamers που ασχολήθηκαν με το Witcher 3 δεν το τελείωσαν. Δεν θέλω να μιλάω για κάτι που δεν έχω τελειώσει ακόμα, οπότε άσ’ το για πιο μετά.

Με αυτά και αυτά τελειώσαμε για φέτος. Καλή-κακή χρονιά εγώ ένα πράγμα κρατάω, τα videogames αυτή τη στιγμή είναι η βιομηχανία με τα περισσότερα κέρδη στο κόσμο, πράγμα που θα πει ότι είναι πιο δημοφιλή από ποτέ. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, από την μία έχουμε τα κέρδη να ανεβαίνουν και τις εταιρείες να κάνουν μεγαλύτερες επενδύσεις, που κάποιες φορές, φέρνουν και καλύτερα games αλλά από την άλλη έχουμε και τόσο πολύ κόσμο που μπαίνει σε αυτή τη βιομηχανία, σαν πελάτες ή και επενδυτές, και όπου υπάρχει πολύ κόσμος, στατιστικά, υπάρχουν και πολλοί βλάκες, για να το πω πιο κόσμια, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ελπίζω και του χρόνου να είμαστε εδώ, ζωντανοί πρώτα απ’ όλα (!), και με την ίδια κ*υλα γύρω από αυτό που αγαπάμε. Τα καλύτερα έρχονται, καλές γιορτές Τάκηδες μου!

ΥΓ. Φέτος δεν πήρα Assassin’s Creed. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που το έκανα αυτό! Sorry Ubi μου αλλά αν δεν φτιάξεις κάτι καινούργιο δεν θα πάρεις τα λεφτάκια μου. Βαρέθηκα να παίζω το ίδιο και το ίδιο απλά με άλλο setting από πάνω...