Ant-Man and the Wasp, Movie Review

SuperHero Archives 27.01.2021:

Η ταινία αυτή έχει κάπως μεγάλο βάρος στις πλάτες της όντας η επόμενη παραγωγή των στούντιο της Marvel μετά το Infinity War. Η αλήθεια είναι ότι πηγαίνοντας στο σινεμά τότε δεν είχαμε στο κεφάλι μας ότι θα δούμε κάτι “ίδιας αξίας” για το MCU σίγουρα αλλά το γεγονός ότι έρχεται στα καπάκια είναι κάτι που ανεβάζει τις προσδοκίες μας και σίγουρα κάνει δύσκολο το συμπέρασμα του αν είναι καλή ή όχι. Θα προσπαθήσω να δω την ταινία, όπως πάντα, από όλες τις πλευρές, σαν αυτόνομη δημιουργία, σαν sequel του Ant-Man αλλά και σαν συνέχεια του MCU.

Ας πιάσουμε τα του σεναρίου πρώτα, χωρίς spoilers όπως πάντα, για να φύγει από τη μέση αυτό. Η ταινία αρχίζει σαν sequel της πρώτης και μας δίνει να καταλάβουμε τι έπαιξε με τον SuperHero της ανάμεσα στο σεναριακό κενό μεταξύ των δύο ταινιών ακόμα και αν δεν έχουμε δει το Captain America: Civil War, φαίνεται όμως καθαρά ότι υπάρχει μόνο και μόνο για να μας δώσει τη “λύση” στο πρόβλημα που ονομάζεται Thanos στο MCU. Κάποιοι την κατηγόρησαν ότι είναι filler και η αλήθεια είναι αυτή αλλά η ταινία δεν παύει να είναι μια ευχάριστη ανάπαυλα που, όπως και το Guardians of the Galaxy, που για ακόμα μια φορά πατάει στην κωμωδία και κάνει το χρόνο να περνάει διασκεδαστικά παρά τα “filler vibes” που έχει.

Η συνέχεια όλου του cast των πρωταγωνιστών είναι ομαλή και δεν δίνει κάτι το αφύσικο. Όλοι έχουν μάθει από την πρώτη περιπέτεια του ήρωα και έρχονται εδώ με τις εμπειρίες τους αυτές καθώς συνεχίζουν να μαθαίνουν και θα εξελίσσονται λίγο παραπάνω μέσα στην πλοκή της ταινίας. Έτσι οι κωμικές σκηνές/ατάκες μεταξύ παλιού και καινούργιου Ant-Man είναι εδώ, οι σκηνές που ο Luis περιγράφει μια ιστορία είναι το ίδιο καλές, και μέσα από αυτά κι αυτά ο Scott θα μάθει ακόμα πιο καλά τις δυνάμεις που του προσφέρει η στολή του Ant-Man. Εκτενή παρουσίαση έχουμε και του Quantum Realm (τη λύση που έλεγα πριν). Βλέπουμε πολλά παραπάνω γι’ αυτό και τι συμβαίνει σε κάποιον αν μείνει για “πολλά χρόνια” σε αυτό. Έτσι έχουμε στο cast μας και την Michelle Pfeiffer σαν την παλιά Wasp και γυναίκα του Pym, και με αυτό τόσο η ιστορία τους όσο και η ιστορία της Hope με την μητέρα της πάει ένα βήμα παρακάτω. Εκεί είναι και η βασική πλοκή της ταινίας, στο πως (και αν) δηλαδή θα καταφέρουν να φέρουν πίσω την παλιά Wasp από το Quantum Realm. Και μιας που ανέφερα αυτό, να πω ότι η ταινία κάνει ένα πολύ έξυπνο αστείο, σπάζοντας το τέταρτο τοίχο εν μέρη, με το γεγονός ότι η λέξει “Quantum” ακούγεται ουκ ολίγες φορές μέσα από το στόμα των πρωταγωνιστών της.

Τα άσχημα αρχίζουν όταν πάμε να μιλήσουμε για τον “κακό” της υπόθεσης μας. Η ταινία έχει μέσα ένα SuperVillain αλλά δεν είναι και τόσο “villain” όσο θέλει να πιστεύει! Έτσι μένουμε με μια συμμορία που κάνει μαύρο εμπόριο επιστημονικών εξαρτημάτων. Αυτοί είναι καλοί σε αυτό που θέλει η ταινία να κάνει αλλά γενικά δεν είναι μια σοβαρή απειλή για τον Ant-Man και τη Wasp. Πιστεύω ότι το έχουν καταλάβει οι σεναριογράφοι και έτσι προσπαθούν να κάνουν τον πρωταγωνιστή να έχει και προβλήματα με το νόμο για να του βάλουν ένα ακόμα εμπόδιο κάνοντας λίγο πιο ενδιαφέρον το όλο θέμα. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια κούρσα ενάντια στο χρόνο για την διάσωση της παλιάς Wasp από το Quantum Realm χωρίς να καταλάβει το FBI ότι ο Scott έχει φύγει από το σπίτι του, καθώς έχει κατ’ οίκον περιορισμό. Αυτό όλο παραδόξως δουλεύει! Ναι, δεν θα νιώσεις στιγμή ότι υπάρχει η τόσο μεγάλη απειλή, όπως στα Iron Man ή Captain America πχ, αλλά αυτό που θέλουν να κάνουν με αυτή τη ταινία το κάνουν μια χαρά.

Τα εφέ κάνουν για ακόμα μια φορά το κάτι παραπάνω εδώ. Οι σκηνές δράσης σε συνδυασμό με το “μεγαλώνω και μικραίνω” των δύο πρωταγωνιστών είναι πολύ καλές και ο σκηνοθέτης έχει παίξει ωραία με αλλαγές από κοντινά πλάνα όταν είναι μικροσκοπικοί (και για την 3D έκδοση της ταινίας) σε μακρινά όταν αυτοί μεγαλώνουν, σε μέγεθος, για να μας δώσει να καταλάβουμε το πόσο “δύσκολο” είναι να παλέψεις εναντίον ενός τέτοιου SuperHero. Και δεν μένουμε εκεί, για ακόμα μια φορά έχουμε τον Ant-Man να γίνεται τεράστιος (όπως και στο Captain America: Civil War) και εδώ οι δημιουργοί μας περνάνε αυτό που πρέπει χωρίς να χάνεται η μαγεία και να φαίνονται (πολύ) ψεύτικες οι δυνάμεις του.

Πηγαίνοντας στις διαφορετικές “φύσεις” της ταινίας το αποτέλεσμα έχει ως εξής: σαν sequel του Ant-Man είναι πολύ καλό, όλα πάνε “ρολόι”, οι χαρακτήρες έχουν καλή και λογική συνέχεια και τα concepts που προσπάθησαν να κάνουν στην πρώτη ταινία τα κάνουν και εδώ ακόμα καλύτερα. Σαν συνέχεια του MCU έχουμε να κάνουμε με κάτι το πολύ αδύναμο, εντάξει όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να κάνεις κάτι τόσο καλό όσο το Infinity War, ειδικά αν μιλάμε για έναν SuperHero σε σχέση με το πόσοι ήταν στο IW. Τέλος σαν ταινία αυτή, καθαυτή, καλή είναι… Υπάρχει το “λάθος” για εμένα ότι δεν έχουμε ένα βασικό SuperVillain και οι πρωταγωνιστές τρέχουν ενάντια στο χρόνο και τίποτα άλλο, αλλά αυτό που θέλει να κάνει το κάνει καλά.

Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με μια SuperHero ταινία που κάνει “τικ” στα σημεία και τίποτα παραπάνω. Είναι διαφορετική από τις άλλες Marvel movies από την κωμική της φύση, σαν τα Guardians, αλλά πέρα από αυτό δεν κάνει κάτι άλλο. Αν δεν σας άρεσε η πρώτη μην τη δείτε, πάρ’ τε τις πληροφορίες που πρέπει για τη συνέχεια του MCU (βλ. Quantum Realm) και σταματήστε εκεί. Η σκηνή μετά στους τίτλους τέλους έχει να κάνει με το MCU γενικά και το τέλος του Infinity War…