Captain America: Civil War, Movie Review

SuperHero Archives 08.01.2021:

Εδώ έχουμε και το μόνο “Captain America” που κάνει κάποια παραστρατήματα. Καταρχάς είναι μια από τις λίγες ταινίες του στούντιο που θα πρέπει να δεις το σύμπαν του ως σύμπαν και να έχεις παρακολουθήσει κάποιες από τις υπόλοιπες ταινίες πέρα του Cap. Αυτό από μόνο του δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς έχουμε φτάσει ένα σημείο που αυτοί που έχουν μείνει να παρακολουθούν το MCU, αν και πολλοί, ξέρουν ότι πρέπει να έχουν δει τι παίζει με τις προηγούμενες ταινίες του. Αλλά αν το δεις από τη σκοπιά που προσπάθησαν να φτιάξουν συνέχειες ταινιών μέχρι τώρα είναι άσχημο και περίεργο. Παρόλα αυτά, εγώ συνεχίζω να αγαπάω και αυτό το Captain America, για πολλούς λόγους, κάποιους προσωπικούς, κάποιους αντικειμενικούς.

Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που άνετα θα μπορούσε να λέγεται “Avengers 2.5”. Αν και ο Cap είναι ο βασικός μας πρωταγωνιστής, και η σχέση με τον φίλο του Bucky, που γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, όλοι οι άλλοι Avengers που είναι μέσα έχουν το χρόνο τους και κάνουν τα “κόλπα” τους. Το βασικό σενάριο, όπως λέει και το όνομα, έχει να κάνει με τον “πόλεμο” στις παρατάξεις των ηρώων πάνω στο θέμα για το αν θα πρέπει ή όχι η δράση τους να είναι στα χέρια των Ηνωμένων Εθνών και όχι στα δικά τους. Έτσι έχουμε δύο παρατάξεις, αυτή του Iron Man που είναι υπέρ της απόφασης να “δώσουν τα δικαιώματα τους” και του Cap που είναι κάθετα αντίθετος με αυτό. Για να “πέσουν οι μάσκες” από την αρχή εγώ να πω ότι είμαι υπέρ του Cap, για πολλούς και διάφορους λόγους, οπότε αν καταλάβετε ότι το ύφος στο γράψιμο μου περνάει αυτή τη γνώμη ζητώ συγνώμη και θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός γίνεται, όπως και η ίδια η ταινία μας.

Πάμε λίγο γρήγορα και στον “κακό” μας, μιας και η ταινία έχει έναν μέσα! Αυτό είναι το δεύτερο άσχημο που βρίσκω εδώ. Ο villain είναι πολύ διαφορετικός από τον συνονόματο του από τα comics. Τα κίνητρά του και όλη η προσωπικότητα του είναι πολύ διαφορετικά. Ίδιο μένει το γεγονός ότι θέλει να καταστρέψει τους Avengers και μην έχοντας κάποια υπερδύναμη το κάνει χρησιμοποιώντας το μυαλό και τις ανθρώπινες αδυναμίες του κάθε μέλους της ομάδας. Εδώ του κάνει την χάρη λίγο και η ιστορία του Bucky σαν Winter Soldier βέβαια. Έτσι πάμε στο θέμα μου με τον Zemo του MCU, όσο έξυπνος και αν ήταν, όσο και αν δούλευε τα πάντα, η ταινία σου δίνει να καταλάβεις ότι το σχέδιο του έπιασε καθαρά από τύχη. Αυτό γίνεται γιατί πολύ κομβικά κομμάτια αυτού πραγματοποιούνται καθαρά από επιλογές άλλων χαρακτήρων οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές και μην βγει ποτέ το σχέδιο του. Πχ. Όλη η βασική πλοκή με το Sokovia Accords αν δεν γίνονταν και τα Η.Ε. αποφάσιζαν να αφήσουν τους Avengers να κάνουν ότι θέλουν δεν θα είχαμε καν την αρχή του σχεδίου του. Βέβαια για να δώσουμε και κάποιο δίκιο υποτίθεται ότι χρησιμοποίησε τα στραβά και τα πάθη του κάθε μέλους της ομάδας για να κάνουν αυτό που ήθελε το σχέδιο καθώς και ότι είχε και καβάτζα σχέδιο με τη δολοφονία των γονιών του Tony αλλά και πάλι αυτό όπως φαίνεται δούλεψε γιατί όλοι ήταν εκεί που έπρεπε να είναι κατά τύχη, από επιλογή τους, και όχι γιατί το σχεδιάσε έτσι ο villain.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι το βασικό μας θέμα είναι η διαμάχη των ηρώων μεταξύ τους και όχι ο villain. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που ο Zemo είναι τόσο στο background. Έτσι έχουμε τις δύο παρατάξεις αλλά επειδή οι χαρακτήρες μας είναι λίγοι για να έχουμε μια “καθώς πρέπει” μάχη, στην ταινία έχουμε την πρώτη εμφάνιση του Black Panther και του Spider-Man. Η εμφάνιση του πιο διάσημου SuperHero της Marvel έχει να κάνει με την συμφωνία Columbia Pictures και Marvel Studios για την προσθήκη του στο MCU. Κάτι που κάνει χαρούμενους τους πανταχού fanboys σαν κι εμένα. Αλλά θα μιλήσω λίγο παραπάνω και για τους δύο αυτούς ήρωες όταν πάμε στις ταινίες τους. Πέρα από αυτούς έχουμε και την προσθήκη του Ant-Man, και εδώ έρχεται αυτό που έγραψα περί κωμωδίας στην εισαγωγή του review για την ταινία του. Με τα “εγώ” των ηρώων, τις ιδέες και τα “όπλα” τους κάποια στιγμή έχουμε και την, αναμενομένη, μάχη μεταξύ τους. Η σκηνή δράσης αυτή είναι απλά απολαυστική με όλο το cast να φέρνει στη ζωή πολλές από τις διάσημες κινήσεις και δυνάμεις του εκάστοτε ήρωα για ακόμα μια φορά με απόλυτη επιτυχία. Πολλά πλάνα εδώ είναι αυτούσια καρέ από τα comics ή και τα εξώφυλλα αυτών.

Ας αφήσουμε τους Avengers και σας πιάσουμε τον Cap, στην τελική αυτού το όνομα φιγουράρει στους τίτλους αρχής! Ο Steven είναι άμεση συνέχεια του χαρακτήρα που γνωρίσαμε στην προηγούμενη “μοναχική” του περιπέτεια. Εδώ βλέπεις και την εξέλιξη του χαρακτήρα, που στην αρχή ήταν ο “φαντάρος” που πολεμούσε για την πατρίδα του και τα ιδανικά της, στην συνέχεια είδε ότι αυτά τα ιδανικά δεν υπάρχουν πια και, ενώ ακόμα δεν έχασε τα δικά του, προσαρμόστηκε στον πόλεμο του σήμερα, με τους κατασκόπους, τα χτυπήματα κάτω από το τραπέζι και τις ατζέντες του κάθε “αφεντικού” πάνω από το κεφάλι του που μπορεί να διαφέρουν πολύ από αυτό που του έδειχναν. Τέλος έρχεται και αυτή η ταινία να τον κάνει να χάσει, σχεδόν, κάθε ελπίδα και στους καινούργιους του συμμάχους (αν και όχι όλους αλλιώς δεν θα είχαμε σωστό “Civil War”), και πάλι όμως να μας δείξει ότι το παιδί από το Brooklyn που ήταν στην αρχή της πρώτης του ταινίας είναι ακόμα εδώ, κάτω από όλους αυτούς του μυς (!), και ότι μέχρι και στο τέλος πιστεύει στις αξίες και αυτά που έχει μάθει, αν και τα κάνει πράξη με έναν διαφορετικό τρόπο και κόντρα ακόμα και στους “φίλους” του αν αυτό χρειαστεί.

Αναπόφευκτα θα πρέπει να μιλήσω λίγο και για την άλλη μεριά του “πολέμου”. Η ταινία σου δίνει πολύ καλά να καταλάβεις τα επιχειρήματα και των δύο, και ενώ είμαι Team Cap, όπως έγραψα και παραπάνω, πολλές φορές βλέπω και καταλαβαίνω την Team Stark, γιατί και οι δύο έχουν πολύ καλές βάσεις και αρκετή ορθότητα σε αυτά που πρεσβεύουν. Γιατί στην τελική διαλέγω το Cap έχει να κάνει, ίσως, καθαρά με την υποκειμενική μου άποψη στο πως βλέπω τα πράγματα στην ταινία, και λιγάκι με το ότι ο Tony είναι πολύ απολυταρχικός και κολλημένος με αυτά που κάνει. Αυτό είναι πολύ λογική συνέχεια του χαρακτήρα του, άλλωστε έχουμε δει που μπορεί να φτάσει, και από τις ταινίες του αλλά και από τα “Avengers”, για να κάνει αυτό που πιστεύει αυτός ότι είναι το σωστό. Καλό για τους fans του ήρωα είναι ότι αυτό που πιστεύει αρκετές φορές, αν όχι πάντα, είναι και το σωστό “σωστό” που θα έπρεπε να γίνει. Φαντάσου λίγο έναν villain με τα λεφτά, το μυαλό και τον εξοπλισμό του Iron Man; Ω, κάτσε δεν χρειάζεται έχουμε τον Dr. Doom, ο οποίος όπως έχει ειπωθεί σε comics της Marvel (έχουμε στοιχεία εδώ, όχι μα**κίες) είναι ο μόνος που σε μελλοντικό (παράλληλο) σύμπαν έχει κατακτήσει όλη τη Γη και την έχει μετατρέψει σε μια ειρηνική ουτοπία! Κάτι που ίσως να μην κολλάει με αυτή τη παράγραφο 100% αλλά δεν ήξερα που να το βάλω (!), είναι και η ηχηρή απουσία της S.H.I.E.L.D. από την όλη ταινία. OK, καταλάβαμε ότι πλέον οι κυβερνήσεις του κόσμου δεν την εμπιστεύονται αλλά μετά τα γεγονότα του “Age of Ultron” με την επιστροφή του Nick Fury στη, απόλυτη, ηγεσία της οργάνωσης, πιστεύω πως κάπως θα έπρεπε οι δημιουργοί να τη βάλουν μέσα, έστω και σαν ένα απλό τηλεφώνημα ή κάτι με το οποίο θα προσπαθούσε ο Fury να σταματήσει την μάχη μεταξύ των ηρώων.

Θα αρχίσω την τελευταία παράγραφο, της τελευταίας ταινίας του Cap, με τα ίδια λόγια που έγραψα και στο review της προηγούμενης του ταινίας: μόνο αγάπη έχω για όλες τις ταινίες του. Όσο και αν αυτή εδώ είχε κάποια, τρανταχτά, στραβοπατήματα στο σενάριο, όσον αφορά τον βασικό κακό μας ως επί το πλείστο, οι σκηνές δράσης είναι πολύ καλές. Η πρώτη εμφάνιση του Spider-Man στο MCU είναι κάτι αξεπέραστο και θα είναι για πάντα στα “γαλόνια” αυτής της ταινίας. Το μοτίβο του “χαλασμένου” ήρωα στο τέλος κάθε τριλογίας είναι και εδώ, με τον Cap πλέον να είναι φυγάς από τα Η.Ε. και όχι μόνο. Έτσι παρά το “happy end” και τους ήρωες να είναι λίγο “όλα μέλι, γάλα” (Future Vegeta: πράγμα που δεν ισχύει 100% σύμφωνα με το μέλλον), o ήρωας Cap δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος άνθρωπος που έπεσε στον πάγο το ‘40. Οι σκηνές μετά την ταινία μας συστήνουν λίγο τον κόσμο του Black Panther, κάτι που θα δούμε εκτενέστερα στην δική του ταινία, και τον Spidey να μας υπόσχεται ένα λαμπρό μέλλον στην αγκαλιά, πλέον, της μαμάς Marvel.