Captain Marvel, Movie Review

SuperHero Archives 29.01.2021:

Πάμε στο πιο “μαύρο” από τα μαύρα πρόβατα του MCU, πάμε στην (κατά πολλούς) πιο άσχετη, βαρετή και “δεν χρειάζεται να τη δω για να πάω παρακάτω” ταινία των Marvel Studios. Αξίζει η παράγωγη όλο αυτό το σ**τό που έχει φάει ή για ακόμα μια φορά τα τριγύρω (βλ. Brie Larson κα) είναι αυτά που έκαναν το κοινό να την μισήσει; Για αρχή να πω ότι εγώ την ταινία την είχα δει μια φορά στο σινεμά και, όπως και στο Thor: Ragnarok, δεν μου έκανε η ψυχή να “χάσω” άλλες δύο ώρες από τη ζωή μου για να την ξαναδώ. Αυτό βέβαια μέχρι να πιάσω να κάνω τα SuperHero Archives, όπου αναγκαστικά την ξαναείδα για να μπορέσω να γράψω αυτό το κείμενο.

Η βασική αναζήτηση, αν θέλετε, της πρωταγωνίστριας είναι και το βασικό πρόβλημα της ταινίας για μένα. Η Captain Marvel από την αρχή είναι παντοδύναμη, κάνει ότι θέλει και μέσα στην πορεία της ταινίας δεν αλλάζει τίποτα από αυτά. Το μόνο που αλλάζει στο τέλος είναι το “εκεί που το σκεφτόσουν δύο φορές, μη το σκέφτεσαι καμία”! Αυτό από μόνο του, χώρια όλα τα άλλα, κάνει μια ταινία που είναι τουλάχιστον αδιάφορη. Η πρωταγωνίστρια δεν έχει στην ουσία κανένα εμπόδιο να περάσει, δεν έχει να αλλάξει κάτι και έτσι το βασικό “ταξίδι του ήρωα” (κάτι που μας κρατάει κατά 95% σε όλες τις ιστορίες είτε μιλάμε για videogames, είτε για comics, είτε για βιβλία κτλ) δεν υπάρχει. Το μόνο που αλλάζει την πρωταγωνίστρια είναι το ότι στο τέλος της ταινίας ξέρει και το παρελθόν της. Α! Στην αρχή έχει κάτι σαν αμνησία. Αυτό και τίποτα άλλο.

Είναι κρίμα που μπήκαμε έτσι στην ταινία, με το “αριστερό”, αλλά δυστυχώς και έτσι θα πάμε. Οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την Captain Marvel, δεν έχουν να δώσουν τίποτα άλλο πέρα από κάποιες αχρείαστες, και πολλές φορές άσχημες (βλ. Nick Fury και πως έχασε το μάτι του), πληροφορίες για το παρελθόν κάποιων βασικών “χαρτιών” του MCU. Το τι ήταν η S.H.I.E.L.D. στα ‘90s, για παράδειγμα, δεν μας βοηθάει καθόλου στο να καταλάβουμε πραγματικά τι ήταν η S.H.I.E.L.D. και δεν πάει καθόλου παρακάτω το MCU. Βασικά το όλο concept των ‘90s δεν έχει καμία περαιτέρω χρήση στην ταινία πέραν του να δείξουμε δύο πράγματα από τότε για την νοσταλγία που θα νιώσουμε εμείς που μεγαλώσαμε τότε. Είναι τόσο χαμένη ευκαιρία αυτό, ειδικά από τη στιγμή που βλέπεις άλλες παραγωγές των στούντιο να κάνουν τόσο καλά αυτή τη δουλειά με τα διαφορετικά, σε χρονολογία, settings (βλ. Captain America). Οπότε από αυτό έχουμε ένα ακόμα αδιάφορο στοιχείο θα έλεγα αν και όχι άσχημο απαραίτητα.

Ίσως ένα από τα καλά που έχουμε είναι οι “κακοί” μας (στα τελευταία κείμενα όλο σε εισαγωγικά είναι αυτή η λέξη). Εδώ το σενάριο έχει ένα πολύ ωραίο plot twist και δεν θα ήθελαν να μιλήσω για να μην μπω σε spoilers. Η πρώτη εμφάνιση Skrulls στο κινηματογράφο είναι πολύ καλή. Για μένα είναι το μόνο καλό κομμάτι της ταινίας. Από το μακιγιάζ, μέχρι τις δυνάμεις τους όλα είναι όπως τα περιμένει κάποιος που τους ξέρει από τα comics, με μια αλλαγή αλλά δεν μπορώ να πω πιο πολλά. Εμένα, προσωπικά, αυτή η αλλαγή μου άρεσε, αλλά θα καταλάβω και κάποιον που θα έχει ενστάσεις πάνω σε αυτό. Ναι, είναι κάτι που είναι τελείως διαφορετικό με τη φύση των Skrulls στα comics αλλά τι να πω; Ήταν καλό.

Αν το Ant-Man and the Wasp ήταν filler εδώ έχουμε να κάνουμε με το No.1 filler. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να τη δεις την ταινία για να πας παρακάτω στο MCU. Ίσως ήθελαν να μας δείξουν ένα origin για να δούμε τι κάνει η SuperΗeroine για να μην έχουμε απορίες όταν τη δούμε στο Endgame αλλά και πάλι δεν υπάρχει μεγάλος λόγος (Future Vegeta: γιατί και εκεί είναι με το ρολόι δέκα λεπτά; Ένα τέταρτο; Όχι παραπάνω σίγουρα). Αν το Ant-Man and the Wasp έκανε απλά “τικ” στα σημεία εδώ δεν έχουμε ούτε αυτό! Ενώ μας δίνει να καταλάβουμε, ακόμα και αν δεν ξέρουμε τίποτα από τα comics, τι είναι η Captain Marvel στο MCU, η ταινία δεν κάνει καν καλά αυτά που πρέπει για να είναι μια ωραία SuperHero(ine) ταινία. Άσχημη και μηδαμινή ανάπτυξη χαρακτήρων, πλοκή (που πέρα από το twist) είναι αδιάφορη, ένας πρωταγωνιστής που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και από κανέναν, πραγματικά από όπου και να το πιάσεις μυρίζει το πράμα. Θυμάστε που γράφω και ξαναγράφω για πολλά πράγματα που φαίνονται τετριμμένα και επαναλαμβανόμενα στις ταινίες αυτές (καθώς και στα κείμενα μου) αλλά αυτή η ταινία είναι ο λόγος που πολλά από αυτά δεν πρέπει να τα παίρνουμε ως δεδομένα για τέτοιες παραγωγές και πρέπει, ακόμα και αν υπάρχει ο κίνδυνος του να γίνεις κουραστικός, να τα λες όταν αυτά είναι εκεί και κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν.

Spoilers Alert:

Προσπάθησα να μην το κάνω αυτό αλλά δεν μπορώ να μην μιλήσω για κάποιες βασικές πλοκές στην ταινία η οποίες χαλάνε και το MCU σαν σύνολο. Καταρχάς έχουμε το θέμα μου με τον Fury. Πέραν του πόσο άσχημο είναι το γεγονός που τον έκανε να χάσει το μάτι του, κάτι που χτίζει ο χαρακτήρας από το πρώτο Avengers για να μας πει μια “επική ιστορία” προδοσίας ή κάτι τέτοιο, υπάρχει ένα βασικό κακό με την γνωριμία του με την Captain Marvel και το τι έχει στα χέρια του στο τέλος της ταινίας. Έτσι έχει έναν μονταρισμένο beeper για να την καλέσει όταν τα πράγματα πάνε σκούρα στην Γη. Αυτή η γνώση (του θεατή) σε βάζει σε σκέψεις ως προς το γιατί δεν το έκανε στα γεγονότα των Avengers κι Age of Ultron. OK, και καλά η ταινία για να το καλύψει αυτό μας βάζει ότι η Marvel του είπε “μόνο σε έκτακτη ανάγκη” αλλά και καλά τι; Δεν είναι έκτακτη ανάγκη όταν ένας θεός με ένα στρατό από εξωγήινους κάνει επίθεση στη Γη; Και επίσης η γνώση του Fury για εξωγήινους έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του στο πρώτο Avengers που λέει στον Thor ότι η παρουσία του, και αυτή του Loki, ήταν τα γεγονότα που του έδειξαν ότι υπάρχουν και άλλοι πολιτισμοί (εξωγήινοι) οι οποίοι μάλιστα είναι και πιο δυνατοί από τους γήινους και τον έκαναν να χρησιμοποιήσει το Tesseract για να φτιάξει όπλα. Εντάξει κάποιος θα σου πει ότι μπορεί να το έλεγε και ψέματα στο Avengers αλλά έτσι δεν βγάζει και πολύ νόημα ο χαρακτήρας του, που μπορεί να είναι κατάσκοπος και να ενεργεί στις “σκιές” αλλά ποτέ δεν έχει πει ψέματα στους ήρωες ή τουλάχιστον αν το έχει κάνει, το φτιάχνει κάπως μέχρι το τέλος της εκάστοτε ταινίας που το έκανε.

Πηγαίνοντας στο τέλος της ταινίας, αυτή θέλει να μας περάσει το μήνυμα “μην ντρέπεσαι γι’ αυτό που είσαι και δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν”, πάρα πολύ ωραίο μήνυμα αλλά δεν το περνάς σωστά Marvel μου. Με το να έχεις έναν/μια πρωταγωνιστή ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να αποδεικνύει πόσο γ**άτος είναι καθόλη τη διάρκεια της ταινίας, να μην αλλάζει καθόλου από το “ταξίδι” του σε αυτή και στο τέλος να μας λες, μέσω του στόματος της πρωταγωνίστριας, “ότι δεν έχω και κάτι να αποδείξω”, είναι σαν να καταλαβαίνουν και οι ίδιοι οι δημιουργοί ότι η ταινία τους δεν έχει κάτι να δώσει στον θεατή και στο τέλος σου λένε, “ξέρεις και κάτι; Εμείς κάναμε αυτό που θέλαμε και δεν έχουμε και τίποτα να αποδείξουμε και άντε και γ**ήσου αν δε σου άρεσε η ταινία”. Σόρι παιδιά μου, αλλά δεν θα πάρω….

End of Spoilers

Τελικά με τι έχουμε να κάνουμε; Γνώμη μου είναι ότι μιλάμε για ένα πανάκριβο filler, με ένα-δύο καλά στοιχεία, που και να μην το δεις δεν θα χάσεις τίποτα. Με αυτό θέλω να πω ότι όχι απλά δεν αξίζει να το δεις αλλά και τα στοιχεία που πρέπει να ξέρεις για το MCU να μην σου πούνε, για να πάμε παρακάτω, δεν έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα να πας παρακάτω. Ναι, τόσο άχρηστη είναι η ταινία (και έχω παράδειγμα ανθρώπου που το έκανε αυτό και παρακολούθησε μια χαρά το Endgame χωρίς να πρέπει να ξέρει τίποτα από αυτή την ταινία). Τα καλά, οι Skrulls και το ότι αν της δώσεις την ευκαιρία σίγουρα θα καταλάβεις τις δυνάμεις και το origin της Captain Marvel στο MCU 100%. Ακόμα και αυτά όμως δεν είναι ικανά να με πείσουν να πω σε κάποιον ότι αξίζει να χάσει δύο ώρες από τη ζωή του. Εν κατακλείδι η λέξη “χάνω” βγαίνει από τα εισαγωγικά στα οποία ήταν μέσα στην εισαγωγή του κειμένου αυτού γιατί στην τελική όντως αυτή η ταινία είναι χάσιμο χρόνου, χρημάτων και ταλέντου από μέρος κάποιων ηθοποιών που προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν μέσα σε αυτό το χάλι που ονομάζεται Captain Marvel.