Thor: The Dark World, Movie Review

SuperHero Archives 23.12.2020:

Πάμε για την δεύτερη ταινία στη Δεύτερη Φάση του MCU. Μετά το, λυπητερά, ξενέρωτο Iron Man 3 περνάμε σε μια προσπάθεια που ενώ είναι καλή σε σχέση με την πρώτη ταινία του Thor και πάλι δεν την λες "καλή ταινία". Το κακό εδώ έχει να κάνει ότι μετά τα Captain America κι Avengers τα στάνταρ γι’ αυτές τις ταινίες έχουν ανέβει. Έχουν ανέβει τόσο πολύ μάλιστα που, όπως θα δούμε και παρακάτω, ταινίες που φέρουν το ίδιο όνομα δεν κατάφεραν να τα φτάσουν.

Η ταινία αρχίζει για ακόμα μια φορά με την αφήγηση του Odin για τα διάφορα ιστορικά γεγονότα που πρέπει να ξέρουμε ως θεατές για να καταλάβουμε τι παίζει. Δεν μπορώ να πω κάτι κακό γι’ αυτό γιατί και πάλι ο Antony Hopkins στο ρόλο του αφηγητή τα πάει πολύ καλά, κάτι που δεν κάνει 100% για όλη την εμφάνισή του σε αυτή τη ταινία. Εδώ αρχίζει σιγά-σιγά το στούντιο να μας πετάει πιο πολλά στοιχεία για τις Infinity Stones, έτσι τα γεγονότα της ταινίας είναι πιο σημαντικά από αυτά του Iron Man 3, τουλάχιστον για το MCU σαν σύνολο. Οι δημιουργοί πίσω από το σύμπαν έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν που θέλουν να το πάνε ή για να το θέσω πιο καλά έχουν αρχίσει να περνάνε καλά μπροστά στην κάμερα και στις ιστορίες τους για να πιάσουμε οι θεατές το νόημα στο που πάει η γενική κατεύθυνση του franchise.

Με την πρώτη σκηνή καταλαβαίνεις ότι τα λεφτάκια που έχουν πέσει είναι πιο πολλά από την πρώτη ταινία. Με τα εφέ να φέρνουν στην ζωή όλα τα φανταστικά όντα και κόσμους του comic του Thor πολύ ωραία και πιστευτά. Υπάρχουν κάποια παράπονα, βέβαια, εδώ και εκεί, και η πράσινη οθόνη κάποιες φορές “φαίνεται” αλλά πιστεύω ότι έχει να κάνει με τα όρια της τεχνολογίας του τότε και όχι γιατί οι άνθρωποι που τα έφτιαξαν ήταν τεμπέληδες. Η Asgard είναι πανέμορφη, το πεδίο μάχης των asgardians με τα dark elfs φαίνεται όσο μουντό και “άχρωμο” πρέπει για να περάσει την καταστροφή του κόσμου αυτού από τον χρόνιο πόλεμο κτλ.

Σκέφτηκα σε αυτό το κείμενο να το πάμε μια παράγραφος καλά πράγματα, μια άσχημα. Μιας και η ταινία στο τέλος σου αφήνει αυτό το “50%-50%”. Έτσι για πρώτο κακό θα αναφερθώ στα κωμικά στοιχεία. Για εμένα από το πρώτο Thor ο κωμικός χαρακτήρας που είχαν μέσα, Darcy, δεν δούλευε και τόσο και εδώ το πήγαν ένα βήμα πιο πέρα βάζοντας δίπλα της και άλλον έναν, αποκλειστικά, κωμικό χαρακτήρα και τέλος κάνοντας και τον χαρακτήρα του Erik Selvig υπερβολικά πιο κωμικό. Η ταινία, γενικά, φεύγει από το “μουντό” και πιο σοβαρό prequel της και βάζει πολλές αστείες ατάκες και σκηνές μέσα. Πολλές φορές για εμένα αυτές δεν δουλεύουν. Βέβαια, για ακόμα μια φορά έχουμε τις “θεατρικές και βαριές” ατάκες και ομιλίες των asgardians που κλέβουν την παράσταση με τον καλό τρόπο, και όταν έχουν να κάνουν με σοβαρά θέματα αλλά και όταν γίνονται απλά και μόνο για να μας χαρίσουν γέλιο.

Με αυτό πάμε στον πρωταγωνιστή μας (και όχι μόνο). Και αυτή η ταινία προσπαθεί να είναι άμεση συνέχεια της πρώτης του Thor αλλά και των Avenger, έτσι ο πρωταγωνιστής είναι σαν μια συνέχεια του πρώτου αλλά έχει κάποια θεματάκια εδώ κι εκεί. Καταρχάς από αυτή την ταινία και μετά θέλουν να κάνουν το Thor λίγο "βλακούλη" να το πω; Λίγο φαφλατά και επιπόλαιο; Τέλος πάντων να του δώσουν πιο πολλά κωμικά στοιχεία (και αυτού, λες και δεν έφταναν όλα τα άλλα στην ταινία). Έτσι ώρες-ώρες ο χαρακτήρας πέφτει σε αντιφάσεις με τις ενέργειές του, για έναν Thor που αλλιώς το αφήσαμε στο πρώτο Thor αλλά και στους Avengers. Τις περισσότερες φορές είναι σοβαρός και καλή συνέχεια αυτού που είδαμε πριν, άλλες πάλι κάνει βλακείες και λέει ατάκες σαν ο χαρακτήρας του από την αρχή της πρώτης ταινίας. Αυτό κάνει πολύ μεγάλη αντίθεση με τον πατέρα του, Odin, ο οποίος για κάποιο λόγο έχει γίνει ο Thor της πρώτης ταινίας και μιλάει μόνο για πόλεμο και πως θα βγει νικητής από αυτόν, κάτι που ο Thor μας εδώ προσπαθεί να αλλάξει μέσω των διαλόγων τους. Αυτό φαντάζει πολύ ξένο και για τον Thor αλλά και για τον Odin.

Και αφού υπάρχει μέσα στην ταινία, με μεγάλη χαρά, πάμε στον Loki. Για ακόμα μια φορά ο χαρακτήρας και ο ηθοποιός που τον υποδύεται δίνουν τα ρέστα τους και κλέβουν την παράσταση όποια στιγμή και αν βρίσκονται στην οθόνη. Από την πρώτη σκηνή που θα δούμε τον χαρακτήρα η ταινία θέλει να μας χτίσει την αγάπη που έχει για την, θετή του, μητέρα και αυτό είναι κάτι που κινεί τον χαρακτήρα και τις πράξεις του καθόλη τη διάρκεια της ταινίας. Πάντα όμως μας δείχνει ότι ο Loki είναι ένας “θεός” με κολλήματα και εμμονές, οπότε πάντα μέσα σε αυτά που κάνει έχει ως απώτερο σκοπό του την κατάκτηση του θρόνου της Asgard. Έτσι, αναπόφευκτα, ο χαρακτήρας επισκιάζει τον βασικό κακό της υπόθεσης ο οποίος είναι το κλασικό μοτίβο “θα καταστρέψω το σύμπαν γιατί έτσι”. Καλά-καλά, δεν είναι απλά “γιατί έτσι”, αλλά και πάλι δεν έχει και μεγάλη διαφορά ο λόγος που έχει για να κάνει ότι κάνει στην ταινία.

Πάμε στα τεχνικά. CGI πολύ καλά όπως είπα και πιο πάνω, πολύ καλύτερα από την πρώτη ταινία. Η μουσική κάτι πάει να κάνει, με πιο διθυραμβικά θέματα αλλά και πάλι δεν… Οι ηθοποιοί παίζουν καλά, είπα πιο πάνω για τον ηθοποιό που υποδύεται τον Loki. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι πάλι προσπαθεί να “πιάσει” τον Tony και την Pepper από τις πρώτες δύο ταινίες του Iron Man αλλά και πάλι δεν τα καταφέρνει, πρέπει να πω όμως ότι είναι πολύ πιο καλοί από ότι ήταν στην πρώτη ταινία του Thor. Το μόνο παράπονο μου είναι ο Antony Hopkins ο οποίος για κάποιο λόγο παίζει σαν να βαριέται στην ταινία. Έχει κάποιες στιγμές, ιδικά η αντιλογία του με τον Loki (για ακόμα μια φορά γιατί και η σκηνή στην πρώτη ταινία που έκαναν το ίδιο ήταν πολύ καλή), αλλά γενικά με στενοχωρεί. Ο “Vegeta από το μέλλον” έρχεται και πάλι να πει ότι κάτι πήγε στραβά με αυτόν και αυτή την ταινία, γιατί στο επόμενο κεφάλαιο του Thor φαίνεται καθαρά ότι ο άνθρωπος μια χαρά ηθοποιός είναι για την ηλικία του και μια χαρά μπορεί να παίξει τον Odin.

Εν κατακλείδι έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που εμένα με δυσκολεύει γενικά να πω αν μου αρέσει ή όχι. Έχει πολλά καλά στοιχεία αλλά έχει και άλλα τόσα κακά. Ο κακός είναι, σχεδόν, ότι πιο ρηχό έχουμε δει στο MCU, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Από την άλλη ο χαρακτήρας του Loki έχει αρκετή εξέλιξη και είναι το καλύτερο στοιχείο της ταινίας. Ίσως θα έπρεπε η ταινία να λέγεται “Loki the Dark World”! “Future Vegeta” πάλι εδώ, δεν πειράζει όμως γιατί η Disney θα μας δώσει σειρούλα μόνο με τον Loki, που προβλέπεται πολύ καλή μιας και είναι ο ίδιος ηθοποιός στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τέλος, ενδιάμεσα από τους τίτλους τέλους, ακούμε για πρώτη φορά στο MCU τη λέξη “Infinity Stones” κάτι που θα μας απασχολήσει αρκετά στο franchise αυτό για τα επόμενα χρόνια (με εξαίρεση τις ταινίες του Captain America, βέβαια, αλλά αυτές είναι masterpiece από μόνες τους χωρίς να χρειάζονται τίποτα άλλο).