Black Widow, Movie Review

SuperHero Archives 28.07.2021:

Αχ Black Widow μου… Έπρεπε να το κάνετε αυτό τελικά, ε; Μετά από δύο χρόνια έχουμε στα χέρια μας μια καινούργια ταινία στο MCU. Οι σειρές πάνε όπως πάνε, τα σχέδια για τις επόμενες ταινίες είναι κάτι περισσότερο από έτοιμα (με τις περισσότερες από αυτές να είναι ήδη γυρισμένες κτλ) και εμείς πάμε να δούμε την ταινία που γυρίζει πάλι στις αίθουσες του κινηματογράφου το MCU. Έπρεπε να την έχουμε; Και αν ναι για πιο λόγο;

Σεναριακά είμαστε στο παρελθόν. Φαντάζομαι ότι όλοι ξέρουμε τι έγινε με την χαρακτήρα στο Endgame, οπότε δεν υπήρχε επιλογή πέραν του να πάμε πίσω ή σε παράλληλο σύμπαν, κάτι που άνοιξε πολύ η σειρά του Loki αλλά αυτό είναι κουβέντα για άλλη φορά. Είμαστε, λοιπόν, μεταξύ του Civil War και του Infinity War, στο ενδιάμεσο δύο μεγάλων πολέμων για το MCU. Για ακόμα μια φορά βλέπουμε κάτι από το παρελθόν ενός χαρακτήρα που δεν ξέραμε και αυτό βοηθάει για να χτίσει η ταινία το καστ της και εμάς να μάθουμε κάποια πράγματα για την Natasha που δεν ξέραμε. Καλώς ή κακώς εγώ δηλώνω κουρασμένος με αυτό. Όχι μόνο στο MCU ή στις ταινίες, αλλά παντού. Έχει αρχίζει να με εκνευρίζει το “να, αυτό δεν το ξέρατε ποτέ” που έχουμε σε αρκετά μέσα τώρα τελευταία και το καταλογίζω καθαρά στους ανθρώπους που έφτιαξαν το σενάριο. Δεν θα πω ότι δεν δούλευε μέχρι κάποιας στιγμής (και γενικά αλλά και στο MCU) αλλά δεν πάει άλλο για εμένα πια. Συνέχεια στο σενάριο με τη βασική πλοκή. Θα μπορούσα να πω ότι είναι OK. Δεν είναι καλή σίγουρα, και το Winter Soldier το κάνει πολύ καλύτερα αυτό το “κατασκοπευτικό κόλπο”, αλλά δεν είναι και τόσο κακή όσο έχω ακούσει τριγύρω. Βέβαια εδώ έρχεται το θέμα του ότι με τόσα εκατομμύρια στο τραπέζι το “απλά καλή πλοκή” δεν μου λέει τίποτα.

Το επόμενο εμπόδιο είναι το ότι έχουμε αυτήν την ταινία τώρα στα χέρια μας και όχι πιο πριν. Το γεγονός του ότι διαδραματίζεται πριν από εκεί που μας έχει αφήσει το MCU τώρα είναι κάτι που την κάνει πιο “χαλαρή” στις αντιδράσεις και όχι τόσο “ουάου” όσο ακόμα και το Spider-Man: Far from home, που ο Peter είχε να “παλέψει” και με αυτά που έγιναν στο Endgame. Εδώ η Natasha απλά περνάει μια περιπέτεια. Μια περιπέτεια που μας μαθαίνει αρκετά πράγματα για τον χαρακτήρα και το (είπαμε δεν θέλω άλλο πια) κρυφό παρελθόν της. Αν και καταλαβαίνω ότι σεναριακά δεν γίνεται, θα μπορούσαμε άνετα να έχουμε αυτή την δημιουργία στην Δεύτερη Φάση του MCU και πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό θα τη βοηθούσε πολύ για δύο λόγους. Πρώτον, και κύριο, θα είχαμε μια πολύ καλύτερη “κάλυψη” του χαρακτήρα. Θα ξέραμε γιατί κάνει ότι κάνει, πως το κάνει και στην τελική τι την οδήγησε να πάει με την S.H.I.E.L.D. και ότι ακολούθησε. Δεύτερον, ας μου επιτραπεί να πω ότι όταν είμασταν στην Δεύτερη Φάση του MCU οι ταινίες του ακόμα προσπαθούσαν να γίνουν “καλές ταινίες” και ένα τέτοιο “στραβοπάτημα” σαν το Black Widow θα συγχωρόνταν πιο εύκολα, ή για να το θέσω αλλιώς θα έλεγα ότι τα λάθη της ταινίας θα συγχωρούνταν πιο εύκολα. Πάντα έχουμε να κάνουμε με μια SuperHero που είναι άνθρωπος πράγμα που “ρίχνει” κάπως το τι μπορεί να κάνει η ταινία με αυτή. Έτσι το γυρνάνε στο “κατασκοπευτικό” και αυτό δεν γίνεται 100% καλά. Έχουν λίγες επιρροές από Mission Impossible στο τέλος, με πολύ περισσότερη δράση (νομίζω) αλλά δεν καταφέρνουν να φτάσουν εκεί που πρέπει. Μια άλλη πτυχή του σεναρίου είναι και αυτό με την κωμωδία, που μας έχει δώσει τόσο απλόχερα το MCU. Παίζουν σε κάποια σημεία λίγο “μέτα” με αυτό και το γεγονός ότι είναι άνθρωποι (τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς) αλλά και με κάποια άλλα πράγματα που κάποιες ταινίες ξεχνάνε πολλές φορές (όπως ας πούμε το πόσο φασαρία υπάρχει όταν είσαι σε ένα ελικόπτερο και δεν μπορείς να μιλήσεις με τον άλλον έτσι απλά) αλλά για κάποιο λόγο κάπου παρακάτω τα διαγράφουν και κάνουν τις ίδιες βλακείες που βλέπουμε και άλλου χωρίς αιτία (πάλι το παράδειγμα με το ελικόπτερο είναι πολύ χαρακτηριστικό). Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με MCU αλλά ρε φίλε αφού εσύ το έβαλες μέσα στην ταινία σου αυτό το πράγμα (όποιο και αν είναι αυτό, δεν θέλω να πω spoilers) γιατί μετά από πέντε, δέκα λεπτά το ξεχνάς;

Οι χαρακτήρες που τριγυρίζουν την Natasha σίγουρα δεν είναι και δεν έχουν την χάρη των μεγάλων ονομάτων που την είδαμε να κάνει παρέα στις προηγούμενες περιπέτειες της στο MCU. Προσπαθούν όμως. Προσπαθούν και οι ηθοποιοί (που για ακόμα μια φορά όλοι κάνουν ότι μπορούν) αλλά και το σενάριο να μας πουν γιατί είναι αυτοί εκεί που είναι εκείνη τη στιγμή και γιατί κάνουν ότι κάνουν, έτσι όπως το κάνουν. Θα σταθώ λίγο στη λέξη “προσπαθούν” γιατί και τα δύο δεν τα καταφέρνουν. Ανάποδα, όπως πάντα, το σενάριο δεν μας “ανοίγει” πολλά για το τι είναι αυτοί αν και “προσπαθεί”. Οι ηθοποιοί δεν πείθουν 100% πάντα και για ακόμα μια φορά αυτό δεν ξέρω αν είναι λάθος των ίδιων ή της δημιουργού, Cate Shortland, αν και “προσπαθούν”.

Αυτό το ρήμα μπορεί πολύ εύκολα να γραφτεί και για τον κακό. Έχουμε ένα villain αρκετά κοντά σε κάτι που θα περίμενε κάποιος για ταινία από comic, με τις αρχές, το “σχέδιο” και την τεχνολογία που του αρμόζει αλλά κάπου “προσπαθεί” και αυτός. Πιο συγκεκριμένα. Το σχέδιο του είναι μεγαλεπήβολο αν και (για ακόμα μια φορά με comic λογική) κάπως στέκει. Δεν μπορώ να καταλάβω βέβαια γιατί αυτός κάνει ότι κάνει τώρα και δεν το έκανε πιο πριν, ή πιο μετά χρονικά στο MCU. Βάζουν μια δικαιολογία που OK δουλεύει αλλά και πάλι δεν με πείθει 100%.

Όπως όλοι έχουμε δει από τα trailers, δύο χρόνια τώρα, έχουμε και τον Taskmaster σαν την μεταφορά villain από τα comics. Ο χαρακτήρας του δουλεύει απλά και μόνο σαν φυσική απειλή πίσω από το όλο πράγμα και η αλήθεια είναι ότι δίνει την εντύπωση ότι είναι ένας κακός που δεν χάνει χρόνο (για να ξεφύγει ο ήρωας μας από την εκάστοτε δύσκολη στιγμή) καθώς το σενάριο τον παρουσιάζει ως κάποιον που πάντα κάνει ότι μπορεί για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Πολύ καλό κατά την γνώμη μου. Πίσω όμως από αυτό είναι λίγο για να είναι και όταν δείτε την ταινία πιστεύω θα καταλάβετε τι εννοώ. Τέλος με αυτόν έχουμε για ακόμα μια φορά την προσπάθεια του MCU να κάνει τους χαρακτήρες comic λίγο πιο λογικούς για την πραγματικότητα μας και έτσι, ακόμα και αν η τεχνολογία μπαίνει ξεκάθαρα σε αυτό που εγώ ονομάζω “τεχνολογία και φυσική comics”, μπορείς να πεις ότι οι “δυνάμεις” του χαρακτήρα βγάζουν νόημα.

Κάτι που είναι αρκετά καλό, μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι ότι η ταινία περνάει αρκετά “γρήγορα”. Αν και είναι δύο ώρες (και κάτι), δεν βαρέθηκα καθόλου και πιστεύω ότι δεν έκανε κοιλιά πουθενά. Από την άλλη όμως πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι και πιό μικρή σε διάρκεια. Υπάρχουν σκηνές εδώ κι εκεί που θα μπορούσαν ή να λείπουν ή να είναι αρκετά μικρότερες και να μην άλλαζε κάτι στο σενάριο και σε αυτά που καταλαβαίνεις στο τέλος. Αυτά είναι “τα κακά” του ψηφιακού “φιλμ” στις μέρες μας. Στη "μικρή" διάρκια βοηθάνε αρκετά και οι σκηνές δράσης που είναι διάσπαρτες σε όλη την ταινία και για κάποιο λόγο δεν μου πέρασαν αυτό που έχουν άλλες ταινίες, δηλαδή το ότι είναι εκεί απλά και μόνο για να είναι εκεί. Έτσι όπως έχουν φτιάξει το σενάριο φαντάζουν να υπάρχουν εκεί ως αποτέλεσμα σε κάτι που δε θα μπορούσε να πάει αλλιώς, και αυτό δεν μπορείς να το πεις για όλες τις ταινίες δράσης...

Spoiler Alert:

Βέβαια για εμένα δεν βγάζει νόημα και πολύ η όλη φάση “της οικογένειας της Natasha”. Κάποιο μήνυμα θέλει να περάσει η ταινία αλλά δεν το κάνει καλά. Καταρχάς μια “οικογένεια” κατασκόπων, που είναι όλοι κατάσκοποι, ξέρουν τι κάνουν, γιατί είναι εκεί που είναι και τέλος απλά κάνουν μια αποστολή στις εκατονταδες που έχουν πάρει στην ζωή τους δεν μου βγάζει ότι θα “κολλούσαν” τόσο πολύ ο ένας με τον άλλον. Και άντε να το δώσω για τα κοριτσάκια, οι μεγάλοι πως; Δηλαδή ήταν η πρώτη αποστολή που παρίσταναν την οικογένεια; Γιατί σώνει και καλά να δεθούν με αυτά τα κορίτσια και όχι κάποια άλλα από κάποια άλλη αποστολή τους; Είναι αυτά τα “μικρά” πραγματάκια, μωρέ, που σε κάνουν να βγαίνεις από την πραγματικότητα της ταινίας και να αρχίσεις να αναρωτιέσαι κάποια πράγματα για τον σεναριογράφο και το γιατί έβαλαν αυτό που έβαλαν εκεί που το έβαλαν, και αυτό για μια τέτοια ταινία (”άμυαλης”) δράσης πιστεύω ότι κάνει κακό. Ειδικά αν δεν έχεις και απαντήσεις για όλα αυτά στο τέλος...

End of Spoilers

Ίσως μετά από καιρό που μπαίνουμε και πάλι στο MCU να μιλήσω λίγο και για την παραγωγή. Αυτή είναι όπως πάντα καλή. Τα εφέ είναι πολύ όμορφα στο μάτι και δεν υπάρχει κάτι που να μαρτυρά το ψέμα που βλέπουμε σε αρκετές σκηνές της ταινίας. Η μουσική για ακόμα μια φορά είναι αδιάφορη. Αχ, είχα πολύ καιρό να γράψω για το πόσο αδιάφορη είναι η μουσική σε ταινία της Marvel! Ωραία έφυγε από μέσα μου αυτό.

Τελικώς πιστεύω ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι που δεν είναι και τόσο καλό. Για αρχή δεν χάνετε τίποτα και να μην την δείτε (ακόμα, γιατί κάτι πάει να στήσει στο τέλος) αλλά δεν χάνετε και τίποτα όταν την δείτε (ίσως μόνο δύο ώρες από το χρόνο σας)! Κολλάει πολύ στο ρήμα “προσπαθούν” που έγραψα πιο πάνω… Προσπαθούν να κάνουν κάτι, τουλάχιστον, καλό απλά το πρόβλημα μου είναι ότι οι “προσπάθειες” άρχισαν αρκετά μετέπειτα από όσο έπρεπε και δεν είναι λίγες οι φορές που καθώς έβλεπα την ταινία σκέφτηκα αν όντως υπάρχει σεναριακός λόγος (για το MCU ή για την ίδια την Black Widow) που την έχουμε στα χέρια μας τώρα ή απλά είναι ένα “άρμεγμα” της SuperHero και των fans της. Spoiler Alert: Ο χρόνος θα δείξει σίγουρα καθώς το μέλλον για τις Black Widows μόνο τελειωμένο δεν είναι (ναι, καλά διαβάσατε πληθυντικός). End of Spoilers